ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 369

เมื่อซูจื่ออวี๋สวมชุดให้จวินมู่เหนียนเสร็จแล้ว เทียนชิงก็กลับมารายงานพอดี

“พระชายา” เสียงของเทียนชิงดังขึ้นที่หน้าประตู

ซูจื่ออวี๋เปิดประตูก็พบเทียนชิงที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยน้ำ ใบหน้าดูเหนื่อยล้า ดังนั้นจึงรู้ว่าเขาเองก็ไม่ได้นอนมาทั้งคืน

ซูจื่ออวี๋รีบถาม “เป็นยังไงบ้าง? หาเจอไหม?”

เทียนชิงพยักหน้าอย่างจริงจังแล้วพูดว่า “เจอแล้วพ่ะย่ะค่ะ แต่ยุ่งยากเล็กน้อย”

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “เยาเตาตายแล้วหรือ?”

เทียนชิงพยักหน้า “ตายแล้วพ่ะย่ะค่ะ ศพถูกแยกออก หัววางไว้หน้าหลุมฝังศพของเสี่ยวอวี๋ แต่ส่วนตัวยังหาไม่เจอ”

“ชู่ซีอยู่ไหน?” ซูจื่ออวี๋ถามอย่างกระตือรือร้น

เทียนชิงส่ายหัว “ไม่เห็นชู่ซีเลยพ่ะย่ะค่ะ เขาอาจจะหนีไปหลังจากฆ่าคนแล้ว”

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ถามว่า “ทางหนานเจียงรู้เรื่องนี้หรือไม่?”

เทียนชิงตอบว่า “เรื่องนี้ตอนนี้ยังไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยเคลื่อนไหวอย่างลับๆ ย่าจะไม่ถูกค้นพบ”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “เอาล่ะ เจ้าก็ลำบากอีกหน่อยเถอะ คิดหาทางตามหาศพของเยาเตา แล้วทำลายศพอย่าให้เหลือร่องรอย ตราบใดที่ทางหนานเจียงตามหาศพของเยาเตาไม่เจอ เช่นนั้นก็จะไม่มีเหตุผลเอาเยาเตามากดดันข้า คนเป็นทั้งคนหายตัวไป ข้าจะดูแลให้พวกเขาไม่ได้เลยหรือ?”

เทียนชิงเข้าใจว่าซูจื่ออวี๋หมายถึงอะไร ซูจื่ออวี๋ต้องการสร้างความวุ่นวาย คนหนานเจียงกล้ามาก่อความวุ่นวายไม่เลิก นางซูจื่ออวี๋ก็กล้าที่จะไม่ใช้เหตุผล

หลังจากเทียนชิงรับคำสั่งแล้วจากไป ซูจื่ออวี๋ก็สั่งให้เซวียนชางเตรียมน้ำร้อนไว้อาบน้ำ จากนั้นก็หมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง

แต่นางคิดไม่ถึงว่า ทันทีที่หันกลับไปก็เห็นว่าจวินมู่เหนียนลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง

เขา...ตื่นแล้วหรือ?

ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร?

โม่ซุนพูดอย่างจนปัญญา “อ๋องฉินร่างกายของท่าน...” โม่ซุนอยากถามอาการในร่างกายของจวินมู่เหนียน และมองไปที่ขาทั้งสองข้างของเขาโดยไม่รู้ตัว ทันทีที่มองก็ตะลึงไป คำพูดที่อยากพูดก็ติดอยู่ในลำคอ

จวินมู่เหนียนผู้นี้...

จวินมู่เหนียนหายใจเข้าลึกๆ ยับยั้งโทสะและความกระอักกระอ่วนเต็มหัวใจเอาไว้ ก่อนจะพูดว่า “ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้า...ออกไปก่อน”

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจว่าทำไมจวินมู่เหนียนถึงดูแปลกไป แต่ถ้าออกไปได้ นางย่อมต้องออกไปก่อน

ซูจื่ออวี๋รีบพูดว่า “งั้นข้าขอตัวออกไป...”

“เจ้าห้ามไป! พวกเจ้าสองคนออกไปก่อน!” น้ำเสียงของจวินมู่เหนียนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ซูจื่ออวี๋มีสีหน้างุนงง นี่มัน...หรือว่าท่านอ๋องตื่นนอนแล้วจะหงุดหงิด?

เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ สิ่งที่จวินมู่เยว่พูดต่อไปจากนั้นก็ได้อธิบายแล้วว่าทำไมจวินมู่เหนียนถึงได้มีสีหน้าแย่ขนาดนี้