ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 370

จวินมู่เยว่ถามด้วยความประหลาดใจ “พี่เจ็ด ท่านไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่ เหตุใดท่านถึงใส่กางเกงกลับด้านล่ะ?”

ขณะที่พูดจวินมู่เยว่ก็เดินไปหาจวินมู่เหนียน เมื่อมองใกล้ๆ จวินมู่เยว่ก็สวมกางเกงสีขาวกลับด้าน สายคาด สาบเสื้อต่างก็อยู่ด้านหลัง แบบนี้ไม่เรียกว่ากลับด้านหรือ

ซูจื่ออวี๋แข็งทื่ออยู่บนพื้น ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็วโดยที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

คำปฏิเสธที่บอกว่านางไม่ได้ถอดกางเกงของจวินมู่เหนียน ตอนนี้ก็เหมือนกับการตบหน้าอย่างรวดเร็ว

จวินมู่เหนียนเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋เหมือนทั้งตัวแข็งทื่อ

ไม่ ไม่ใช่ทั้งตัว ยกเว้นใบหน้าที่ร้อนผ่าว ส่วนที่เหลือนั้นก็แข็งทื่อจนกลายเป็นน้ำแข็ง

โม่ซุนเหลือบมองไปที่จวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋ น่าจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา

โมซุนคิดว่ามันน่าขำเล็กน้อย พยายามกลั้นหัวเราะแล้วกระแอมไอสองครั้ง “แค่กๆ องค์ชายแปด ข้าคิดว่าอ๋องฉินน่าจะสบายดี ออกไปกันก่อนเถอะ”

จวินมู่เยว่พูดอย่างไม่พอใจ “มาก็มาแล้ว ท่านควรจะตรวจชีพจรให้พี่เจ็ดของข้าก่อนสิ!”

หลังจากพูดจบ จวินมู่เยว่ก็ก้าวไปข้างหน้าคว้าแขนของจวินมู่เหนียนยกขึ้นและชี้ไปยังทิศทางของโม่ซุน ด้วยท่าทางเล็กๆ นี้กลับเผยให้เห็นสายคาดเอวที่ไม่ได้รัดของจวินมู่เหนียน

ผ้าสีชมพูผืนหนึ่งโผล่ออกมาจากชอบกางเกงอย่างทะเล้น และดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที

เมื่อซูจื่ออวี๋เห็นผ้าผืนนั้น ในใจก็ตะโกนขึ้นมาทันทีว่าผ้าเช็ดหน้าของนาง

เมื่อจวินมู่เหนียนเห็นชิ้นผ้าผืนนั้น ใบหน้าก็ดูงุนงง เห็นได้ชัดว่ากำลังไม่เข้าใจที่ทำไมสีเช่นนี้ถึงมาอยู่ที่ตัวของตนได้

จวินมู่เยว่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ยื่นมือออกไปแล้วพูดว่า “เอ๋? นี่มันอะไร?”

ขณะที่ดึงผ้าผืนนั้น ผ้าสีชมพูเข้มก็ถูกดึงออกมาจากกางเกงของจวินมู่เหนียนโดยไม่ทันได้ตั้งตัวภายใต้สายตาของทุกคน

จวินมู่เหนียนจ้องไปที่ซูจื่ออวี๋ ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้น

ซูจื่ออวี๋ตกใจจนกลั้นหายใจ ถอยหลังไปอย่างอดไม่ได้

จวินมู่เหนียนเดินเข้ามาทีละก้าว ใบหน้ามีรอยยิ้มบางที่ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจ เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าถอดกางเกงของข้าออกหรือเปล่า?”

ซูจื่ออวี๋กลืนน้ำลาย ถอยไปทีละก้าว แล้วอธิบายว่า “เรื่อง...เรื่องมันเร่งด่วน”

จวินมู่เหนียนยังคงเดินเข้ามาแล้วถามว่า “แล้วเจ้าเห็นหมดหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ถอยหลังไปเรื่อยๆ แล้วอธิบายต่อ “ไม่...ไม่เห็นอะไรเลย อันนั้น...ผ้าเช็ดมือนั่นแค่ใช้บัง...บังไว้เท่านั้นเอง”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “เจ้าบังอะไรไว้?”