ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 373

ทันทีที่หนานหยวนชิงพูดเช่นนี้ จวินมู่เยว่ยังไม่ทันจะตอบ เสียงของซูจื่ออวี๋ก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “รัชทายาทหยวนชิง ตามที่ท่านพูดมาเช่นนี้ หากตามหาองครักษ์เงาของท่านไม่เจอ ท่านก็จะไม่ไปใช่หรือไม่? ดูเหมือนว่าภัยพิบัติของหนานเจียงจะไม่ร้ายแรงมาก ทั้งสองคนกินดื่มเที่ยวสนุกอยู่ที่ตงโจว ผ่านมาหลายวันขนาดนี้ ก็ไม่น่าจะมีคนตายมากขนาดนั้นหรอกใช่หรือไม่?”

ทุกคนมองไป ก็เห็นซูจื่ออวี๋ออกมาพร้อมกับเข็นรถเข็นจวินมู่เหนียน ทั้งสองคนแต่งตัวเรียบร้อย ไม่มีส่วนไหนยุ่งเหยิงเลยสักนิด

หากตอนนี้ทุกคนไม่ได้ยินคำพูดสองแง่สองง่ามเมื่อครู่นั้น ก็คงคิดว่าพวกเขาสองคนพูดคุยกันอยู่ในห้องธรรมดาเท่านั้น

จริงๆ แล้ว ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เหนียนพูดคำธรรมดาไม่กี่คำเท่านั้น แต่ความหมายนั้นทำให้คนอื่นจินตนาการไปไกล

เมื่อหนานหยวนชิงได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด สีหน้าของเขาก็อดกังวลไม่ได้ อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงรัชทายาทของแคว้น จะไม่สนใจราษฎรของตนได้อย่างไร

แต่หนานหยวนหรัวนั้นต่างกัน เมื่อได้ยินคำพูดของซูจื่ออวี๋ หนานหยวนหรัวก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ซูจื่ออวี๋ เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ไล่พวกเราพี่น้องไปหรือ? เจ้าทำอะไรกับเยาเตากันแน่?”

ซูจื่ออวี๋สางผมตัวเองอย่างไม่แยแส พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ “องค์หญิงหยวนหรัว เยาเตาก็เป็นบุรุษตัวใหญ่ เขามีเท้ามีขา วรยุทธ์ก็ถนัด เขาไปไหน เจ้าก็ต้องถามเขาเอง พวกเจ้าใช้ฐานะทูตมาบังคับท่านอ๋องของข้าให้ไปตามหาช่วยพวกเจ้าทั้งคืน ให้ท่านอ๋องของข้าตากฝน ตากลม หรือว่ายังไม่พออีกหรือ? นี่โชคดีที่พื้นฐานของท่านอ๋องดี ถ้าเกิดท่านอ๋องเป็นอะไรไป อย่าว่าแต่เยาเตา ต่อให้เพิ่มพวกท่านสองพี่น้องเข้าไป ก็คงชดใช้ไม่พอ”

“เจ้า...” หนานหยวนหรัวยังอยากดุ แต่ก็ถูกหนานหยวนชิงห้ามไว้ พวกเขาสร้างเรื่องที่ตงโจวเอาไว้มากมาย ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เสบียง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ควรทะเลาะกับจวนอ๋องฉินต่อ

หนานหยวนชิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดว่า “ท่านอ๋อง ท่านสบายดีหรือไม่?”

หนานหยวนชิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูดคำพูดดีๆ กับซูจื่ออวี๋ แต่ซูจื่ออวี๋เองก็ไม่สนใจยิ่งกว่าจวินมู่เหนียน ซูจื่ออวี๋พูดเบาๆ ว่า “องครักษ์เงาเยาเตาของเจ้าทำร้ายคนของข้าก่อน เกือบจะทำร้ายท่านอ๋องอีก ถ้ายังไม่เห็นเขาได้รับโทษตามสมควร ข้าก็จะอารมณ์ไม่ดี ดังนั้น พวกเจ้ารีบไปตามหาคนเถอะ”

หนานหยวนชิงและหนานหยวนหรัวตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ คำพูดของซูจื่ออวี๋ทำให้พวกเขาอยู่ในทางตัน

หากไม่พบเยาเตา ซูจื่ออวี๋ก็อารมณ์ไม่ดี ซูจื่ออวี๋อารมณ์ไม่ดีแล้ว จวินมู่เหนียนก็อารมณ์ไม่ดีด้วย และก็จะส่งผลต่อสุขภาพของเขา เมื่อสุขภาพของเขาไม่ดี ก็จะไม่ให้เสบียงกับหนานเจียง

เดิมทีการหายตัวไปของเยาเตาในเมืองหลวงตงโจว ตงโจวก็ต้องมีหน้าที่รับชอบตามหา แต่ตอนนี้ซูจื่ออวี๋กลับผลักมันกลับไปเพียงประโยคเดียว หนานหยวนชิงขมวดคิ้ว ในใจก็รู้สึกเศร้าใจมาก

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หนานหยวนหรัวก็พูดว่า “ซูจื่ออวี๋สมควรตายนั่นช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ พี่ชาย ไม่ต้องห่วง ข้ามีวิธีแก้ไข ข้าจะทำให้ซูจื่ออวี๋ร้องไห้กลับมาขอร้องพวกเรา”