ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 388

ปลายนิ้วของจวินมู่เหนียนชะงัก มันหมายความว่าให้เขาไปด้วยที่ไหน นี่มันเป็นการบอกเขาว่ามีอะไรให้รีบพูด อย่ายืดเยื้อให้เสียเวลา

จวินมู่เหนียนถอนหายใจอยู่ในใจ ถึงแม้ว่าจะเคยชินกับความเย็นชาของมารดาผู้ให้กำเนิดของตน แต่ทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สงบ

จวินมู่เหนียนเบ้ปากแต่ก็ไม่อยากจะเสียเวลาอีกต่อไป เขาจึงพูดขึ้นมาในทันที “พวกเจ้าออกไปและปิดประตูเสีย”

เทียนชิงและนางกำนัลฉินรีบกุลีกุจอออกไป จวินมู่เหนียนถามออกมาอย่างตรงไปตรงมา “ท่านแม่ ลูกอยากรู้ว่า หยกเจี๋ยจื่อนี้ท่านได้มาจากที่ได้ เกี่ยวข้องกับคดีของตระกูลหรวนเมื่อตอนนั้นหรือไม่?”

จวงเสียนเสียนเฟยตอบด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม “เหตุใดจู่ๆเจ้าถึงนึกอยากถามขึ้นมา?”

จวินมู่เหนียนมองจวงเสียนเฟยตาไม่กระพริบก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “เสนาบดีเผยหยวนแห่งศาลต้าหลี่ตายแล้ว”

จวงเสียนเฟยตกตะลึง นางขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัย 。

เมื่อเห็นสีหน้าเช่นนี้ของจวนเสียนเฟย จวินมู่เหนียนก็ได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูแล้วเรื่องนี้คงไม่เกี่ยวข้องกับจวงเสียนเฟย

จวงเสียนเฟยไต่ถามต่อ “ตายแล้ว? ตายได้อย่างไร? ทำไมถึงกระทันหันเช่นนี้?”

จวินมู่เหนียนคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยปากว่า “ดูเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุ”

จวงเสียเฟยขมวดคิ้ว “ดูเหมือน? แล้วความจริงล่ะ?”

จวินมู่เหนียนเพ่งพินิศมองจวงเสียนเฟยและพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “ความจริงคือลูกต้องการสอบถามเกี่ยวกับคดีเก่าของตระกูลหรวน จากนั้นเขาก็ตายไปในทันที”

จวงเสียนเฟยพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “หลานซี ถึงแม้ว่าหยกเจี๋ยจื่อจะเป็นเรื่องเล่า แต่ก็เป็นเรื่องสำคัญยิ่ง คราหน้าอย่าเอ่ยถึงมันบ่อยๆ เพื่อไม่ให้เรื่องมันไปถึงหูเสด็จพ่อของเจ้า พระองค์อาจจะคิดว่าเราสองแม่ลูกคิดคด”。

จวินมู่เหนียนตอบรับ “ลูกเข้าใจแล้ว ขอบพระคุณท่านแม่ที่เตือน” เรื่องเกี่ยวกับหยกเจี๋ยจื่อนั้น เขาไม่สามารถนำไปพูดคุยกับใครได้

จวินมู่เหนียนกำลังจะเรียกชิงเทียนให้เข้ามาเพื่อเข็นรถเข็นแต่ตาเหลือบไปเห็นกระดานหมากล้อมของจวงเสียนเฟยเข้าพอดี

จวินมู่เหนียนเอ่ยขึ้นมาว่า “ท่านแม่ หมากกระดานนี้แก้ไม่ได้อย่าไปคิดให้ปวดหัว”

จวงเสียนเฟยพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยก่อนที่นางจะพูดขึ้นมา “ขอบใจหลานซี แม่เข้าใจแล้ว”

ชิงเทียนเข็นรถเข็นของจวินมู่เหนียนออกจากตำหนักจิ้งเสียน ในขณะที่เดินกันอย่างช้าๆบนทางเดินในวังหลัง เทียนชิงก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “ท่านอ๋อง เรื่องที่ท่านสงสัยกับจวงเสียนเฟยเกี่ยวข้องกันหรือขอรับ?”