ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 389

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า “ไม่ ครอบครัวของท่านแม่เป็นพ่อค้า และท่านไม่มีอำนาจในเมืองหลวง นางไม่สามารถที่จะลงมือปิดปากเสนาบดีคนสำคัญได้ ข้าคิดว่าท่านแม่ได้หยกเจี๋ยจื่อมาอย่างง่ายดายเกินไป และหยกเจี๋ยจื่อกับตระกูลหรวนนั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง”

จวินมู่เหนียนต้องการสืบหาข้อมูลบางอย่าง แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้อะไรเลย

เทียนชิงครุ่นคิดก่อนที่จะถามออกมา “ท่านอ๋องคิดว่าจวงเสียนเฟยถูกคนหลอกใช้?”

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่แน่ใจนัก

จวินมู่เหนียนเอ่ยถาม “กระดานหมากเมื่อครู่เจ้าเห็นหรือไม่?”

เทียนชิงเกาศีรษะและยิ้มเจื่อนออกมา “ข้าน้อยเล่นหมากล้อมไม่เป็นขอรับ”

จวินมู่เหนียนไม่ได้ทำให้เทียนชิงรู้สึกลำบากใจ เขาคิดแค่ว่าหมากกระดานนั้นมันมีบางอย่างผิดปกติ

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “หมากกระดานนั้นเรียกว่าไส้เดือนปราบมังกร ไส้เดือนเอาชนะมังกรด้วยการใช้ไข่โจมตีหิน ใช้ความอ่อนแอเพื่อเอาชนะความแข็งแกร่ง ท่านแม่ศึกษาหมากเช่นนี้ อันที่จริงแล้ว…”

จวินมู่เหนียนบอกไม่ได้ว่ารู้สึกอะไร มันซับซ้อนจนยากจะอธิบาย

เทียนชิงที่ได้ฟังก็ไม่เข้าใจ แต่เทียนชิงใช้วิธีที่ง่ายที่สุดและตรงไปตรงมาในการแก้ปัญหา

เทียนชิงเอ่ยว่า “ข้าน้อยจะส่งคนไปจับตาดูตำหนักจิ้งเสียนเอาไว้”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเล็กน้อย ถึงแม้ว่าการจับตามองแม่ของตนจะเป็นเรื่องที่ไม่ควร แต่เมื่อนึกถึงเรื่องการตายอันน่าสลดของตนในมือของเจ้าสิบแล้ว เขาก็รู้สึกไม่วางใจกับผู้ใดทั้งนั้น จับตาก็จับตา กันไว้ดีกว่าแก้

สองพี่น้องเจียงหนานตะลอนไปทั่วเมืองหลวง ช่วงนี้จวินมู่เหนียนยุ่งมาก เขายังต้องยืมเสบียงให้กับพวกเขา มิเช่นนั้นหากหนานเจียงผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปแล้วคงจะไปร่วมมือกับเป๋ยฉู่เพื่อทำศึกกับตงโจว เช่นนั้นจะทำให้สถานการณ์ของตงโจวแย่ลงไปกว่าเดิม

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความสงสัย “นี่มันคืออะไร?”

ป๋ายหลี่เชียนซางตอบว่า “มันเป็นป้ายเข้างานเลี้ยงเชียนจินคืนนี้ ถ้าเจ้ามีป้ายนี้ก็สามารถเข้าไปที่หอพลาหกได้ และหากเจ้าต้องการพบกับตู้เสี่ยวโหลวเจ้าต้องหาทางขึ้นไปที่ชั้นห้าของงานเลี้ยงเชียนจิน”

ซูจื่ออวี๋จับป้ายไม้แน่นและถามอย่างสงสัย “เจ้าไม่เข้าไปกับข้าหรือ?”

ป๋ายหลี่เชียนซางยักไหล่และบอกว่า “รอบกายเจ้ามีสายตามากมายจับจ้องอยู่ ดังนั้นเจ้าจึงไม่สามารถที่จะซ่อนตัวและหลบเข้าไปได้ เจ้าอาจจะต้องสวมใส่สื้อผ้าผู้ชายและเข้าไปอย่างเปิดเผย เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าจะรอเจ้าด้านใน เมื่อเจ้าเข้าไปในหอพลาหกและเมื่อโคมไฟดับลง ข้าจะไปหาเจ้าเอง”

ซูจื่ออวี๋กระพริบตาปริบๆ นางถามออกมาด้วยความกังวล “ดับไฟหรือ? เหตุใดต้องดับไฟ? งานเลี้ยงเชียนจินนี้มีไว้เพื่อทำอะไรกันแน่?”

ป๋ายหลี่เชียนซางแสยะยิ้มออกมา “ไปแล้วเจ้าก็จะรู้เอง”