ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 390

หลังจากที่ป๋ายหลี่เชียนซางออกไปแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็ได้เปลี่ยนไปสวมชุดของชายหนุ่มและออกจากจวนฉินอ๋องอย่างสง่าผ่าเผย แต่เมื่อเดินไปถึงปากประตูก็ถูกองครักษ์เซวียนชางหยุดเอาไว้

เซวียนชางถามด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “พระชายา ท่านแต่งตัวเช่นนี้จะไปที่ใดขอรับ?”

ซูจื่ออวี๋ไม่ตอบซ้ำยังถามกลับ “ท่านอ๋องล่ะ?”

เซวียนชางตอบ “ท่านอ๋องยังอยู่ในวังขอรับ”

ซูจื่ออวี๋รู้แล้วว่าต้องถูกพี่น้องหนานเจียงเหนี่ยวรั้งเอาไว้

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “ไม่มีอะไร ข้าไม่ได้ออกไปด้านนอกมาหลายวันอยากจะออกไปเดินเล่น”

เซวียนชางพยักหน้า “ข้าน้อยจะไปกับพระชายาด้วย”

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิด ถึงแม้ว่านางจะไม่ให้เซวียนชางตามไป แต่เกรงว่าเซวียนชางจะยังแอบติดตามไปอยู่ดี ถ้าเช่นนั้นปล่อยเขาตามไปก็แล้วกัน อย่างไรเสียเขาก็เข้าไปในหอพลาหกไม่ได้

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าและเดินออกไป

หอพลาหก

เสียงขลุ่ยลอยผ่านหอหยกอันหนาวเหน็บ อี่หลานเอ๋ยบรรเลงเพื่อผู้ใด

หอพลาหกในค่ำคืนนี้ช่างคึกคักราวกับไม่ใช่เรื่องจริง โคมไฟสว่างไสว เสียงผู้คนจอแจ ประตูใหญ่คราคร่ำไปด้วยผู้คน ดูมีชีวิตชีวาเหนือคณานับ

ในทางตรงกันข้ามกับเวินเซียงอวี้หยวนที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม ทั้งรกร้างและน่าเวทนา มันว่างเปล่าไร้ซึ่งผู้คน

ซูจื่ออวี๋มองไปยังเวินเซียงอวี้หยวนและบังเอิญเห็นเข้ากับหันหรูเฟิงแล้วฮวาเชียนเจี่ยวที่ยืนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนมองมายังหอพลาหกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าระทมทุกข์

ฮวาเชียนเจียวมองตามสายตาของหันหรูเฟิงไปและเห็นซูจื่ออวี๋เช่นกัน นางอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยความปิติ “โอ้ นี่มันมีการแสดงที่น่าสนุก”

เมื่อหนึ่งถ้วยชาก่อนหน้านี้ จวินมู่เหนียนก็ได้ใช้ตัวตนของหมิงโหลวเข้าไปด้านในหอพลาหกที่อยู่ตรงกันข้าม

หันหรูเฟิงขมวดคิ้ว “พูดจาไร้สาระอะไร ศิษย์พี่รองของข้าไม่ใกล้ชิดสตรี ถึงแม้จะเข้าไปยังหอพลาหกก็เพื่อคดีของเผยหยวนเท่านั้น”

ฮวาเชียนเจียวหัวเราะจนตัวสั่นและพูดว่า “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฝ่าบาทฉินอ๋องไม่ได้ใกล้ชิดกับสตรี แต่สตรีนั้นอยู่ใกล้กับฉินอ๋อง คุณชาย ท่านก็รู้ว่างานเลี้ยงเชียนจินจัดขึ้นมาเพื่ออะไร โอ้ หากรู้ว่ามีละครเช่นนี้ ข้าน้อยจะไม่ทิ้งเทียบเชิญดอกท้อนั้น และตามเข้าไปดูเรื่องสนุก”

หันหรูเฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆรู้สึกสงบใจ งานเลี้ยงเชียนจินของหอพลาหกนี้ต้องได้รับเทียบเชิญดอกท้อจึงจะเข้าไปได้ ซูจื่ออวี๋คงจะไม่มีสิ่งนั้นและนางคงเดินผ่านไปเฉยๆ

ในตอนที่หันหรูเฟิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ซูจื่ออวี๋ก็เดินไปถึงประตูใหญ่ของหอพลาหกพร้อมกับเทียบเชิญดอกท้อแล้ว

เสี่ยวกวนหนุ่มรูปงามที่ประตูหอพลาหกเห็นซูจื่ออวี๋ที่ยิ้มเล็กน้อยจึงถามว่า “คุณชาย เทียบเชิญของท่านมีหรือไม่?”