ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 410

จวินมู่เหนียนเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจ บอกว่า

“เสด็จพ่อให้หนานหยวนหรัวอยู่ต่อ แต่งตั้งให้นางเป็นซูเฟย”

จวินมู่เหนียนเหนื่อยใจจริงๆ เดิมเขานึกว่าจะสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในความฝันได้ แต่ไม่คิดว่ากลับดำเนินไปตามความฝัน

ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อถูกใจหนานหยวนหรัวตรงไหน ถึงได้อยากจะแต่งตั้งนางเป็นสนม

ซูจื่ออวี๋ตกใจมากเมื่อเห็นว่าผลเป็นเช่นนี้ อดไม่ได้จึงถามว่า

“หนานหยวนหรัวตกลงหรือ? นี่ไม่เหมือนนิสัยของนางเลย”

จวินมู่เหนียนบอกว่า

“ไม่ได้อยู่ที่นางว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ เพราะหนานหยวนชิงเป็นฝ่ายเสนอเรื่องแต่งงานครั้งนี้เอง แต่เสด็จพ่อรับสั่งว่าไม่มีองค์หญิงคนไหนอยู่ในวัยจะแต่งงาน จึงบอกปัดข้อเสนอของหนานหยวนชิง ต่อมาทรงบอกว่าชื่นชอบหนานหยวนหรัว ยินดีให้องค์หญิงหนานเจียงอยู่ที่นี่ต่อ จึงรับสั่งแต่งตั้งนางเป็นหนึ่งในสี่พระสนมซูเฟย”

ซูจื่ออวี๋เบะปาก แม้จะบอกว่าเป็นหนึ่งในสี่พระสนม ถือว่าได้รับพระกรุณาเป็นล้นพ้น แต่ชีวิตนี้ของหนานหยวนหรัว คงจบลงเพียงเท่านี้

ซูจื่ออวี๋คิดไปคิดมา นึกถึงเรื่องยิงนัดเดียวได้นกสามตัวที่ซื่อจี้มาบอกในวันนี้ ดีไม่ดีหนึ่งในนกที่ว่าอาจจะเป็นการหลุดพ้นจากเรื่องแต่งงานในครั้งนี้?

จวินมู่เหนียนเห็นซูจื่ออวี๋สีหน้าไม่ค่อยดี จึงปลอบว่า

“อย่าห่วงเลย ต่อให้นางกลายเป็นซูเฟย ก็ไม่สามารถก่อเรื่องอะไรได้หรอก”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า จากนั้นถามว่า

“ท่านอ๋อง หาตัวหยินซวงเจอหรือไม่?”

เมื่อเอ่ยถึงหยินซวง จวินมู่เหนียนอดหัวเราะไม่ได้ บอกว่า

“เจ้าลองทายดูสิ ว่านางไปอยู่ที่จวนของผู้ใด?”

มุมปากซูจื่ออวี๋กระตุก ตอบอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจว่า

“คงไม่ใช่จวินมู่หลานหรอกนะ?”

จวินมู่เหนียนยื่นมือไปลูบหัวนาง เอ่ยปากชมว่า

“ฉลาดมาก”

ซูจื่ออวี๋อดกลอกตาไม่ได้ นี่เรียกว่าเจ้ากรรมนายเวรได้หรือไม่?

ทำไมทุกเรื่องต้องไปเกี่ยวข้องกับจวินมู่หลานด้วย

จวนอ๋องรอง

จวินมู่เหนียนทายไว้ไม่ผิด จวินมู่หลานทุ่มเทแรงกายตามหาตู้เสี่ยวโหลวเพื่อหยกเจี๋ยจื่อ

เพียงแต่จวินมู่หลานไม่คิดว่า ลูกน้องจะโง่เขาถึงเพียงนี้ เพราะคนที่พากลับมาไม่ใช่ตู้เสี่ยวโหลว

เมื่อมองหยินซวงที่คุกเข่าอยู่ตรงกลาง จวินมู่หลานขมวดคิ้วบอกว่า

“เงยหน้าขึ้น”

ตอนนี้หยินซวงที่อายุเลยสามสิบไปแล้ว ยังคงความงดงามไม่แพ้พวกเด็กสาว นางเงยหน้ามองจวินมู่หลานเชื่องช้า เพียงแค่ช้อนมองแผ่วเบา ก็ทำให้หัวใจของจวินมู่หลานว้าวุ่นไปหมด

จวินมู่หลานกำหมัดแน่น แอบคิดว่า สมแล้วที่เป็นแม่นางชูโรงของเจียงหนาน

จวินมู่หลานก้าวไปด้านหน้า แล้วเชยคางของหยินซวงขึ้น บอกว่า

“ข้าได้ยินมาว่า แม่นางชูโรงของหอพลาหกล้วนเป็นนางโลมรับแขก หากเป็นเช่นนี้ เจ้าคงไม่ใช่หญิงพรหมจรรย์แล้วสินะ?”

ดูเหมือนหยินซวงจะคิดไม่ถึง ว่าผู้ที่เป็นถึงองค์ชายกลับพูดจาต่ำทรามถึงเพียงนี้ ชั่วขณะนั้นทำให้นางชะงักอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะตอบอย่างไร