ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 422

ซูจื่อยวนคุณหนูใหญ่ของจวนเสนาบดีซูเดินตรงไปที่เบื้องหน้าซูจื่ออวี๋แล้วเอ่ยชื่นชม “ชุดของน้องสามช่างสวยจริงๆ ถ้าพี่ดูไม่ผิด มันคือผ้าเสียกวงใช่หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจเรื่องเนื้อผ้า ดังนั้นจึงได้แต่มองไปที่จวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนจึงหลับตาลง ถือเป็นการตอบตกลง

ซูจื่ออวี๋มองไปที่ซูจื่อยวนอย่างระแวดระวัง แล้วถามว่า “พี่สาวมีธุระอันใดหรือ?” ความหมายคือ ไม่มีเรื่องอะไรก็อย่าพูดมาก

ซูจื่อยวนหัวเราะเจื่อน “ไม่มีอะไร แค่เห็นเนื้อผ้าตัวนี้แล้ว ก็ยากจะอดใจหวนนึกถึงอดีต ตอนท่านอ๋องฉินกลับมาด้วยชัยชนะ ฮ่องเต้ทรงประทานผ้าเสียกวงสองพับ พับหนึ่งเป็นสีขาวพระจันทร์ ส่วนพับหนึ่งก็เป็นสีดำ ชุดที่ท่านอ๋องฉินสวมอยู่นั้น ถ้าข้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นผ้าพับนั้น ท่านอ๋องฉินเหมือนจะทำชุดมาสองชุด ไม่ทราบว่าข้าจำผิดหรือไม่”

เมื่อซูจื่อยวนพูดจบ ซูจื่ออวี๋ก็ได้ยินทุกคนถอนหายใจทีละคน

“นี่ ท่านหญิงเป่ยเยว่ ชุดของเจ้าก็สวยมากเหมือนกัน!”

“คุณพระ นี่ก็เป็นผ้าเสียกวงด้วยหรือไม่?”

“ไม่ผิดๆ เป็นผ้าเสียกวง ยากจะได้เห็นเด็กสาวสวมชุดสีดำ ไม่คิดว่าจะมีรสนิยมที่ไม่เหมือนใครเช่นนี้”

“ก็ต้องดูว่าใครสวมมันด้วย มีแต่ท่านหญิงจวนอ๋องอันชินเท่านั้นที่สามารถสวมใส่มันแล้วจะทำให้คนมองเห็นความองอาจที่ไม่แพ้บุรุษ”

ซูจื่ออวี๋มองไปรอบๆ และเห็นอานเป่ยเยว่และจวินมู่เหนียนสวมเสื้อผ้าที่มีสีและเนื้อผ้าเหมือนกัน

อานเป่ยเยว่กลับรู้สึกว่าประโยคนี้น่าฟังยิ่งนัก จึงรีบเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “องค์หญิงหยวนหรัวชมเกินไปแล้ว สีดำเป็นสีที่พี่หลานชีใส่แล้วดูดีมาก ข้าก็แค่สวมเล่นเท่านั้น”

หลังจากอานเป่ยเยว่พูดจบ ก็มองไปที่ซูจื่ออวี๋ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ “ทำไมหรือ? พระชายารองซูไม่พอใจหรือ? ทุกคนก็ชมว่าสวย หรือว่ามันไม่เข้าหูของพระชายารองซู?”

ซูจื่ออวี๋เดิมทีไม่อยากมีปัญหากับอานเป่ยเยว่เพราะเสื้อผ้าตัวเดียว แต่อานเป่ยเยว่กลับยื่นหน้าเข้ามาให้นางตบ หรือว่านางมีเหตุผลใดที่จะไม่ตบหรือ?

ซูจื่ออวี๋ที่นั่งอยู่จู่ๆ ก็ลุกขึ้นเดินไปหาจวินมู่เหนียน นางไม่สนใจอานเป่ยเยว่ แต่กลับอ้อนจวินมู่เหนียนทันที “ท่านอ๋องเพคะ ข้าไม่ชอบชุดที่ท่านใส่เลยเพคะ”

ทุกคนต่างก็พากันหัวเราะอย่างเหยียดหยาม ไม่ชอบหรือ? ไม่ชอบแล้วอย่างไร? หรือว่าท่านอ๋องฉินจะถอดชุดนั้นนั้นออกต่อหน้าทุกคนหรืออย่างไร?