ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 421

ซูจื่ออวี๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “ในสวนนี่มีแต่ดอกไม้อย่างนี้หรือ? หรือมีที่นี่ที่เดียวเท่านั้น?”

ครั้งนี้โดยไม่รอให้จวินมู่เหนียนตอบ เทียนชิงก็ตอบก่อน “พระชายาอย่ากังวลไปเลย ดอกไม้เหล่านี้จะมีเฉพาะในเขตชานเมืองทางตะวันออก เมื่อครู่ที่พวกเราเดินมาตลอดทาง พระชายาอยู่บนรถม้าจึงไม่เห็น ข้างนอกก็มี ละอองดอกไม้ชนิดนี้จะทำให้คนมีอาการง่วงนอนเท่านั้น แต่จะไม่เป็นอันตรายใดๆ ต่อร่างกายของมนุษย์ อีกอย่างถ้าจะให้ส่งผลต่อมนุษย์ได้ต้องใช้พุ่มดอกไม้ที่หนาแน่นมากๆ แต่ถ้าเล็กน้อยเท่านี้ ไม่มีผลกระทบใดๆ ทั้งนั้น น่าจะไม่ใช่ฝีมือของท่านอ๋องรอง”

เห็นได้ชัดว่าเทียนชิงรู้ว่าซูจื่ออวี๋กังวลเรื่องใด

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเทียนชิง ซูจื่ออวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จวินมู่เหนียนโบกมือให้เทียนชิงถอยออกไป ก่อนที่เขาจะเข้าไปจับมือของซูจื่ออวี๋แล้วพูดว่า “ยังมีข้าอยู่ ไม่ต้องกังวล”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก พยักหน้าตกลง

......

หอจิ้งเยว่

งานเลี้ยงคืนนี้จะจัดขึ้นที่หอจิ้งเยว่ รูปทรงของหอจิ้งเยว่เป็นวงแหวนสองวง

วงแหวนรอบนอกเป็นที่นั่งที่จัดไว้สำหรับเลี้ยงแขก ส่วนวงแหวนตรงกลางก็เป็นสระบัว ในช่วงเดือนหก ดอกบัวจะเปิดครึ่งหนึ่งปิดครึ่งหนึ่ง ส่วนเวทีกลมด้านในสุด ก็เป็นการแสดงเต้นรำของนางรำให้แขกเหรื่อดู

นอกจากนี้ยังมีโคมไฟดอกบัวลอยอยู่ในสระบัว และยังส่องให้หอจิ้งเยว่สว่างขึ้น เพิ่มความน่ามอง และมีความคิดที่ฉลาดหลักแหลม

ซูจื่ออวี๋ชอบสีอ่อนๆ ดังนั้นคืนนี้นางจึงสวมชุดสีขาวพระจันทร์ เพียงแต่กระโปรงตัวนี้ ใช้ด้ายเงินปักลวดลายเมฆ

ในเวลากลางวันจะไม่เห็นอะไรพิเศษ แต่ในเวลากลางคืนภายใต้แสงไฟ มันจะส่องแสงระยิบระยับ ทำให้บรรดาสตรีอยู่ตรงนั้นอดทอดถอนใจไม่ได้

ซูจื่ออวี๋มองกระโปรงของตนก็คิดว่ามันงดงามมาก ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่จวินมู่เหนียน แล้วถามว่า “ท่านอ๋องสั่งทำหรือ?”

ซูจื่อหยวนหัวเราะเจื่อน “ไม่มีอะไร แค่เห็นเนื้อผ้าตัวนี้แล้ว ก็ยากจะอดใจหวนนึกถึงอดีต ตอนท่านอ๋องฉินกลับมาด้วยชัยชนะ ฮ่องเต้ทรงประทานผ้าเสียกวงสองพับ พับหนึ่งเป็นสีขาวพระจันทร์ ส่วนพับหนึ่งก็เป็นสีดำ ชุดที่ท่านอ๋องฉินสวมอยู่นั้น ถ้าข้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นผ้าพับนั้น ท่านอ๋องฉินเหมือนจะทำชุดมาสองชุด ไม่ทราบว่าข้าจำผิดหรือไม่”

เมื่อซูจื่อหยวนพูดจบ ซูจื่ออวี๋ก็ได้ยินทุกคนถอนหายใจทีละคน

“นี่ เป่ยเยว่จวิ้นจู่ ชุดของเจ้าก็สวยมากเหมือนกัน!”

“พระเจ้า นี่ก็เป็นผ้าเสียกวงด้วยหรือไม่?”

“ไม่ผิดๆ เป็นผ้าเสียกวง ยากจะได้เห็นเด็กสาวสวมชุดสีดำ ไม่คิดว่าจะมีรสนิยมที่ไม่เหมือนใคร”

“ก็ต้องดูว่าใครสวมมันด้วย มีแต่จวิ้นจู่จวนอ๋องอันชินเท่านั้นที่สามารถสวมใส่มันแล้วจะสามารถทำให้มีความองอาจไม่แพ้บุรุษ”

ซูจื่ออวี๋มองไปรอบๆ และเห็นอานเป่ยเยว่และจวินมู่เหนียนสวมเสื้อผ้าที่มีสีและเนื้อผ้าเหมือนกัน