ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 438

ซูจื่ออวี๋กลอกตาบอกว่า

“คำพูดของพี่รองไม่ค่อยจะยุติธรรมนะ พี่ใหญ่เองก็รู้วิชาแพทย์ อีกอย่าง ที่นี่ยังมีหมอหลวงอยู่นะ ใครจะไปรู้ว่าหมอหลวงถูกคนซื้อตัวไปหรือเปล่า? พูดจาต้องมีหลักฐาน และยิ่งกว่านั้น ต่อให้ข้าวางยาผู้อื่นได้ ข้ายังสามารถควบคุมคนให้เสพสมกันได้หรือ? ข้าไม่รู้จักวิชามารที่ใช้สะกดจิตคนหรอกนะ”

วิชามารที่ใช้สะกดจิตหรือ?

จวินมู่หลานรีบหันมองหนานหยวนชิง หากพูดถึงวิชามาร มีเพียงคนของหนานเจียงเท่านั้นที่รู้วิชาสะกดจิต! หรือว่าหนานหยวนหรัวเล่นละครตบตา?

จวินมู่ฉงเห็นจวินมูหลานเดี๋ยวก็สงสัยคนนี้ เดี๋ยวก็สงสัยคนนั้น จึงพูดอย่างอดไม่ได้

“พี่รอง เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ต่อให้หาผู้อยู่เบื้องหลังเจอ ก็เปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้ ตอนนี้ควรจะคิดว่าจะจัดการเรื่องต่อจากนี้อย่างไรดี!”

อย่างน้อยต้องมีคำอธิบายที่ทำให้ฮ่องเต้เจาเหวินพอใจ ไม่เช่นนั้นอย่าว่าแต่จวินมู่หลาน แม้แต่น้องชายร่วมพระมารดาอย่างเขาคงโดนร่างแหไปด้วย หรือกระทั่งลั่วกุ้ยเฟยที่อยู่ในวังก็จะไม่เป็นที่โปรดปรานไปด้วย

คำพูดของจวินมู่ฉงพูดตรงประเด็น จนทำให้จวินมู่หลานที่ยังมึนงงอยู่มีสติในทันใด

ถูกต้อง ตอนนี้หาตัวคนทำได้ก็แค่ได้ระบายความแค้น แต่เปลี่ยนแปลงความจริงไม่ได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจัดการเรื่องต่อจากนี้ ต้องคิดหาเหตุผลที่ทำให้ฮ่องเต้เจาเหวินพอพระทัย

แต่ให้เขาจัดการ แล้วเขาจะจัดการอย่างไรล่ะ? ต้องทำอย่างไรฮ่องเต้เจาเหวินถึงจะอภัยให้เขาเรื่องที่แย่งสตรีกับพระองค์ได้?

จวินมู่หลานหน้าตาเคร่งเครียด ขณะนั้นเองเสียงของหนานหยวนหรัวดังขึ้นตรงประตู

“เรื่องมาขนาดนี้แล้ว หรัวเอ๋อร์ยินดีแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตงโจว แต่งเป็นพระชายาของท่านอ๋องรอง หากท่านอ๋องไม่รู้จะพูดอย่างไร ก็โยนความรับผิดชอบทั้งหมดให้หรัวเอ๋อร์ เพราะข้าเองก็ไม่รู้ว่าเดินไปที่เรือนชิวเยว่ได้อย่างไร”

น้ำเสียงหนานหยวนหรัวสั่นเครือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความรันทด

หนานหยวนชิงเห็นดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไปหา

“เจ้าฟื้นตั้งแต่เมื่อใด? ร่างกายเป็นเช่นไรบ้าง?”

หนานหยวนหรัวกัดริมฝีปาก ส่ายหน้าเพื่อบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร

จวินมู่หลานเม้มริมฝีปากแน่น เขาไม่ค่อยชอบใจองค์หญิงหนานเจียงมากนัก แต่เขาเป็นถึงท่านอ๋อง ไม่ถึงกับไม่กล้ายอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำ

สถานการณ์ในตอนนี้ ต้องสืบหาผู้อยู่เบื้องหลังก่อน หากสืบจนรู้ตัวย่อมดีที่สุด เพราะจะได้มีคนรองรับอารมณ์ของฮ่องเต้เจาเหวิน แต่หากสืบไม่พบ ก็ได้แต่บอกว่าหนานหยวนหรัวชอบพอเขา

หนานหยวนชิงหน้าเข้ม ทันใดนั้นสายตาที่เขาหันมองซูจื่อหยวนมีความเกลียดชังมากขึ้น

ซูจื่อหยวนไม่ชอบหนานหยวนชิง นางอยากจะพูดอะไรอีก แต่กลับถูกฮูหยินซูปิดปากเอาไว้

ฮูหยินซูรีบบอกว่า

“ไม่ไม่ไม่ ไม่อย่างแน่นอน องค์รัชทายาทหยวนชิงอย่าเข้าใจผิด หยวนเอ๋อร์นาง...นางแค่ยากที่จะยอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นชั่วขณะเท่านั้น ไม่ได้รังเกียจแต่อย่างใด สามารถแต่งกับองค์รัชทายาทหยวนชิง ถือเป็นวาสนาของหยวนเอ๋อร์”

ขอบตาของซูจื่อหยวนแดงก่ำ นางอยากจะดิ้นออกจากฮูหยินซู แต่กลับถูกฮูหยินซูบิดเข้าที่เอว ความเจ็บปวดในเสี้ยววินาที ทำให้ซูจื่อหยวนสงบลงในไม่ช้า

ซูจื่อหยวนเริ่มเข้าใจว่านางไม่มีทางให้เลือกแล้ว

เสียพรหมจรรย์ก่อนออกเรือน หากนางไม่แต่งกับหนานหยวนชิง ก็ต้องใช้ความตายรักษาชื่อเสียง

ฮูหยินซูเข้าไปกระซิบที่ข้างหูซูจื่อหยวน

“หากขุนเขายังอยู่ ยังกลัวไม่มีฟืนหรือ อดทนเอาไว้!”