ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 439

น้ำตาของซูจื่อหยวนไหลไม่หยุด แต่ไม่ได้ดิ้นรนอีกต่อไป จากนั้นนางค่อยๆสงบลง ฮูหยินซูเห็นดังนั้นจึงเอามือที่ปิดปากนางออก พร้อมทั้งปล่อยมือที่จับตัวนางไว้

หลังจากซูจื่อหยวนเป็นอิสระอีกครั้ง นางคุกเข่าลงพื้น หันมองหนานหยวนชิงบอกว่า

“หม่อมฉันได้รับความเมตตาจากองค์รัชทายาทชิง จะปรนนิบัติรับใช้อย่างเต็มที่เพคะ”

หนานหยวนชิงเบะปาก พร้อมพูดแบบขอไปที

“เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ ข้าไม่ให้เจ้าลำบากหรอก”

เช่นนี้ก็ถือว่าได้ทำตามเดิมพันกับจวินมู่เหนียนแล้ว หนานหยวนชิงจึงไม่รู้สึกว่าตัวเขาเสียเปรียบแต่อย่างใด ตอนนี้เขากังวลแค่ว่า ผู้ที่เป็นต้นตอของเรื่องนี้ จะถูกเว่ยคงชิงตรวจสอบเจอหรือไม่ เพราะเรื่องนี้เป็นฝีมือน้องสาวเขา

……

แม้เรื่องราวจะยังไม่มีบทสรุป แต่คนเราต้องเดินด้วยปากท้อง

แม้จะเป็นหอจิ้งเยว่เหมือนกัน ทว่าจิตใจของเมื่อคืนช่างแตกต่างกับวันนี้อย่างสิ้นเชิง

ซูจื่ออวี๋ใช้ตะเกียบคีบอาหารที่อยู่ตรงหน้า แต่กลับคีบไม่ถึงปากนางสักที จวินมู่เหนียนเห็นดังนั้นจึงเอ่ยเสียงเบา

“ไม่ถูกปากหรือ?”

อาหารที่ซูจื่ออวี๋คีบตกใส่จานตรงหน้า จึงทำให้นางที่กำลังใจลอยมีสติกลับมา

ซูจื่ออวี๋ส่ายหน้าเล็กน้อย

“เปล่า ข้าเพียงแต่คิดไม่ออก ว่ายิงนัดเดียวได้นกสามตัวที่พี่ใหญ่ว่า คือนกสามตัวไหน”

จวินมู่เยว่เข้าไปใกล้ บอกว่า

“เฮ้อ! อาซ้อน้อย แม้แต่ข้ายังดูออก แต่ท่านกลับดูไม่ออกหรือ?”

ซูจื่ออวี๋หันไปบอกจวินมู่เยว่

“ข้าน้อมรับฟัง”

จวินมู่เยว่หยิบขนมหน้าซูจื่ออวี๋ขึ้นมาหนึ่งชิ้น กินไปด้วยพูดเสียงต่ำไปด้วยว่า

“นกตัวแรกที่ได้ก็คือวางแผนให้พี่เจ็ดของข้ากับซูจื่อหยวนเกิดความสัมพันธ์กัน หลังจากเกิดเรื่องพี่เจ็ดจำเป็นต้องแต่งนางเป็นพระชายา”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า เรื่องนี้ถูกต้อง

จวินมู่เยว่พูดต่อ

“นกตัวที่สาม ก็คือหนานหยวนหรัวกับจวินมู่หลานนะสิ หนานหยวนหรัวไม่อยากเข้าวังหลัง แต่ก็ทะเยอทะยานอยากจะเป็นฮองเฮา ดังนั้นนางจึงยอมลดตัวเพื่อไปหาผู้ที่มีตำแหน่งอันดับต้นในหมู่พี่น้อง ซึ่งก็คือจวินมู่หลานที่มีพระมารดาเป็นพระสนมที่สูงส่ง เมื่อเป็นเช่นนี้ ด้วยตำแหน่งองค์หญิงที่สูงส่งของนาง ต่อให้เสด็จพ่อจะทรงกริ้วก็ไม่อาจสั่งประหารนาง ถึงอย่างไรนางก็จะได้กลายเป็นพระชายาเอกท่านอ๋องรอง”

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ จวินมู่เยว่ยกจอกเหล้าขึ้นดื่ม พูดอย่างสะใจว่า

“แต่เสียดายที่หนานหยวนหรัวโง่เกินไป อีกทั้งคิดอะไรง่ายๆ ตั้งแต่โบราณมาอยู่กับราชาเหมือนอยู่กับเสือ ตอนนี้กล้าแย่งสตรีกับฮ่องเต้ ยากที่จะรับประกันว่าต่อไปจะไม่มีใจเป็นอื่น ความเชื่อใจที่เสด็จพ่อมีต่อพี่รอง คงจะหายไปเกือบหมดเพราะเรื่องที่เกิดขึ้น”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า สิ่งที่จวินมู่เยว่พูดไม่ผิด หนานหยวนหรัวทำเช่นนี้ ไม่ได้ช่วยให้จวินมู่หลานเข้าไปใกล้บังลังก์มากขึ้น แต่กลับทำให้ถอยห่างออกไปต่างหาก ดังนั้นเมื่อคืนเขาจึงไม่ได้ขัดขวาง

“ไม่ใช่!” จู่ๆ ซูจื่ออวี๋รีบคัดค้าน ทำให้สองพี่น้องต้องหันมามองนาง

ซูจื่ออวี๋พูดต่อว่า

“ท่านอ๋องแปด ที่ท่านพูดมาไม่ถูกต้อง”

จวินมู่เยว่ยักคิ้ว

“ตรงไหนไม่ถูกต้องหรือ?”