ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 448

จวินมู่เหนียนพาซูจื่ออวี๋ขึ้นไปบนรถม้าของจวนอ๋องฉิน หลังจากขึ้นไปบนรถม้าแล้วจวินมู่เหนียนถึงได้สั่งการว่า “เซวียนชาง เจ้ารีบขี่ม้ากลับไปเมืองหลวง สั่งคนทั้งหมดในจวนอ๋องฉินนำเหล้าหวงไปพ่นให้ทั่วจวนอ๋องฉิน ตามหาร่องรอยของดอกชิงยวน”

จวินมู่เยว่ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็จริงจังขึ้นมาในทันที เอ่ยถามด้วยความประหม่า “พี่เจ็ด พี่จะบอกว่าพวกเขาอาจจะยัดเยียดความผิดให้พวกท่านงั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “เจ้าไม่ต้องประหม่าไปหรอก แค่กันเอาไว้ดีกว่าแก้” สำหรับทหารคุ้มกันของจวนอ๋องฉินนั้น จวินมู่เหยียนยังมีความเชื่อใจอยู่ แต่อยู่ๆ ฮูหยินซูก็เอ่ยถึงความเกี่ยวข้องของซูจื่ออวี๋กับดอกชิงยวน ทำให้เขาต้องระมัดระวังมากขึ้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จวินมู่เหนียนก็พูดต่อ “หาทางส่งคนเข้าไปในตระกูลซู แล้วตรวจสอบให้ละเอียด”

เซวียนชางตอบ “พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

......

เซวียนชางออกไปก่อน เทียนชิงก็ขับรถม้าไปทางเมืองหลวงอย่างต่อเนื่อง

จวินมู่เยว่เอ่ยถามทันที “พี่เจ็ด โม่ซุนไปจริงๆ หรือ?”

จวินเหนียนส่ายหัวกล่าวว่า “ถ้าโม่ซุนไปแล้ว ข้าก็คงไม่จำเป็นต้องรีบร้อนกลับเมืองหลวงเช่นนี้”

หมายความว่าอย่างไร?

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียนแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องจะกลับไปเมืองหลวงเพื่อดูว่าหมอเทวดาโม่จากไปแล้วหรือไม่งั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ข้าอยากจะเกลี้ยกล่อมหมอโม่ช่วยเหลือคน”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ช่วยคน? ช่วยอานเป่ยเยว่?”

เมื่อเห็นท่าทางไม่เห็นด้วยของซูจื่ออวี๋ และเสียงสูงขึ้นมาหลายส่วนของยาง อยู่ๆ จวินมู่เยว่ก็รู้สึกตลกเล็กน้อย

จวินมู่เหนียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือออกไปจิ้มคิ้วของซูจื่ออวี๋ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเอ็นดู “ทำไม? หึงหรือ?”

สีหน้าของซูจื่ออวี๋แข็งทื่อ มองจวินมู่เยว่อย่างกระอักกระอ่วน

จวินมู่เยว่ก็ยิ้มแฉ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาซ้อน้อยไม่ต้องหึงไปหรอก พี่เจ็ดของข้ารำคาญอานเป่ยเยว่คนนั้นจะตาย ช่วยนาง ก็ต้องมีเหตุผลแน่นอน”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า ส่งใบมีดให้ซูจื่ออวี๋ ซูจื่ออวี๋จับใบมีดเข้ามาใกล้จมูกแล้วดม ก่อนจะเอ่ยว่า “พิษยางน่องต้น เป็นพิษหูชนิดหนึ่ง”

จวินมู่เยว่เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “พี่เจ็ด พี่ไปเอามาจากไหน?”

จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “เมื่อวานให้เจ้าใช้ผ้าปูโต๊ะขวางใบมีดเอาไว้ บนผ้าปูโต๊ะนั้นมีรูโหว่หลายขนาด ทุกอย่างดูเรียบร้อย แต่มีสามสี่รูโหว่ ที่มีรอยไหม้เกรียม เทียนชิงนำข่าวนี้และใบมีดกลับมาด้วย”

จวินมู่เยว่คิดอย่างละเอียด ทิศทางที่เขาลงมือช่วยเมื่อวานนี้ เป็นคนที่ค่อนข้างสำคัญ นั่นก็คือสองพี่น้องหนานเจียง

จวินมู่เยว่เอ่ยด้วยความประหลาดใจ “พี่เจ็ด มีคนคิดจะลอบสังหารพี่น้องหนานเจียงหรือ? เพราะอะไร?”

จวินมู่เหนียนครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “ก่อสงคราม”

“อะไรนะ?” ซูจื่ออวี๋และจวินมู่เยว่อุทานออกมาในเวลาเดียวกัน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถาม “ท่านอ๋องหมายความว่า มีคนต้องการสร้างความแตกแยกระหว่างตงโจวกับหนานเจียง ให้ทั้งสองแคว้นทำสงครามกันงั้นหรือ? ใครกัน? คนเป๋ยฉู่หรือ?”