ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 459

ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!

เสียงหัวใจเต้นเร็วและวุ่นวายดังขึ้นในหูของนาง มันทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกสับสนว่านั่นเป็นเสียงหัวใจของนางเองหรือของจวินมู่เหนียน

กอดของเขามันแน่นเกินไป แน่นจนยากจะแยกออก แน่นจนหายใจไม่ออก แต่ก็แน่นเสียจนซูจื่ออวี๋ไม่อาจต้านทานและแยกออกได้

ซูจื่ออวี๋ก้มหัวลงและถามด้วยเสียงแผ่วเบา “ท่านอ๋อง…นี่เป็นการสารภาพหรือ?”

สารภาพงั้นหรือ?

จวินมู่เหนียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เขาไม่ได้ตั้งใจจะสารภาพ เขาเพียงแค่…

จวินมู่เหนียนเอ่ยว่า “เมื่อรักจนถึงที่สุด ทุกประโยคล้วนเป็นความจริง”

มันไม่ใช่การสารภาพที่สวยงาม แต่เป็นการเรียบเรียงถ้อยคำจากใจ

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นช้อนตามองจวินมู่เหนียน นางสบเข้ากับดวงตาที่เต็มไปด้วยทางช้างเผือกของเขาในทันใด ซูจื่ออวี๋เห็นตัวเองและความซื่อสัตย์ในดวงตาของเขา

จริงๆเขาไม่ได้พูดถึงความรัก เขาแค่พูดความจริง แต่เขาไม่รู้ว่าความจริงมักจะมีความรู้สึกที่มากกว่า…

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้ว เทียนชิงได้เข้ามารายงานว่าฮูหยินซูขอพบนาง

ซูจื่ออวี๋พูดด้วยความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เหตุใดจึงมาไวนัก?”

เทียนชิงพยักหน้าและพูดว่า “เรียนพระชายา เจ้าชายแห่งหนานเจียงได้รับสารด่วนจากหนานเจียง โดยในสารกล่าวว่าในช่วงหนึ่งเดือนนี้ มีฝนตกห่าใหญ่ถึงสองครา และหลายหมู่บ้านริมแม่น้ำได้รับผลกระทบ ฝ่าบาทแห่งหนานเจียงทรงรับสั่งให้พระองค์รีบเดินทางกลับมาที่หนานเจียงในทันทีโดยไม่หยุดพัก ดังนั้นองค์ชายแห่งหนานเจียงจึงออกเดินทางหลังจากทูลลาฝ่าบาท พระองค์ไม่มีเวลาแม้แต่จะเข้าร่วมพิธีอภิเษกสมรสขององค์หญิงแห่งหนานเจียง”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจทันทีว่าสถานการณ์ภัยพิบัติเปลี่ยนไป

ซูจื่ออวี๋ถามว่า “ซูจื่อหยวนเดินทางไปกับเขาด้วยหรือ?”

เทียนชิงตอบว่า “ถูกต้องขอรับ พวกเขารีบร้อนในการเดินทางและไม่มีเวลารายงานเสนาบดีซู หลังจากที่พวกเขาออกจากเมืองหลวงแล้ว ท่านอ๋องแปดได้ส่งคนไปส่งข่าวที่จวนเสนาบดี ฮูหยินซูเมื่อได้ยินข่าวก็เหมือนจะมาเข้าพบโดยไม่ลังเล”

ซูจื่ออวี๋มองไปยังจวินมู่เหนียนและเอ่ยปากขึ้นมาว่า “ท่านอ๋อง ข้าจะไปพบนาง”

เทียนชิงพูดอย่างเย็นชา “บังอาจ พบพระชายาแล้วยังไม่ทำความเคารพ?”

หัวใจของนางซูบีบแน่นขึ้น เธอพูดและทำความเคารพอย่างไม่เต็มใจ “ข้าน้อยคารวะพระชายา”

ซูจื่ออวี๋มองไปยังฮูหยินซู ยังไม่ทันที่นางจะได้เปิดปาก ฮูหยินซูก็รีบพูดขึ้นมา “ที่พระชายาเรียกหาข้าเพราะมีวิธีรั้งหยวนเอ๋อร์ไว้แล้วหรือเจ้าคะ? เพียงพระชายาเอ่ยปาก ไม่ว่าจะเงื่อนไขใดข้าก็จะตอบรับทั้งหมด ขอพระชายาโปรดเมตตา คิดเสียว่าพวกท่านเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน ท่านต้องนำหยวนเอ๋อร์กลับมานะเจ้าคะ”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฮูหยินซูจะมาที่นี่อย่างรีบร้อนและไม่ลังเล ที่แท้ก็คิดว่านางจะสามารถปกป้องไม่ให้ซูจื่อหยวนต้องแต่งงานออกไปไกลๆได้

การคำนวณของฮูหยินซูนั้นผิดพลาด

ซูจื่ออวี๋ส่ายหัวและพูดว่า “ไม้ถูกสร้างเป็นเรือ ข้าวสารถูกหุงไปแล้ว ใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้!”

เมื่อได้ยินถ้อยคำของซูจื่ออวี๋ ฮูหยินซูก็โกรธขึ้นมาทันทีอย่างอดไม่ได้ นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ซูจื่ออวี๋ นางเป็นพี่สาวคนโตของเจ้า! ทั้งหมดต่างมาจากตระกูลซู เหตุใดเจ้าจึงไร้เหตุผลยิ่งนัก?”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะเยาะ “ฮูหยินซู แต่งงานออกเรือนแล้วข้าก็ไม่ใช่คนของตระกูลซูอีกต่อไปแล้ว”