ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 458

ดวงตาของซูจื่ออวี๋เป็นประกาย นางรีบถามเขาทันใด “ท่านอ๋องมีวิธีหรือเจ้าคะ?”

จวินมู่เหนียนเค้นเสียงขึ้นจมูกและพูดว่า “ยังไงก็มีวิธีมากกว่าผู้ที่ส่งข่าวให้เจ้า”

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุก ในที่สุดนางก็มองว่าเพราะเหตุใดจวินมู่เหนียนจึงไม่พอใจ

ซูจื่ออวี๋พูดด้วยรอยยิ้ม “งั้นท่านอ๋อง…ช่วยข้าได้หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนเชิดคางขึ้นเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า “ก็…ใช่ว่าจะไม่ได้”

จวินมู่เหนียนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยสายตาลึกซึ้งสื่อความหมาย ซูจื่ออวี๋เข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร นางพูดอย่างตรงไปตรงมาทันที “ท่านอ๋องมีเงื่อนไขอันใด เพียงแค่พูดมา หากทำได้ ข้าไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน”

จวินมู่เหนียนยกยิ้มหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะทำให้ซูจื่ออวี๋ขนหัวลุก และเขาถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว

จวินมู่เหนียนอ้าแขนให้ซูจื่ออวี๋ เขาทำท่าทางต้องการกอดออกมา

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความสงสัยและงุนงง

จวินมู่เหนียนพูดอย่างตรงไปตรงมา “ขอร้องหนึ่งครั้งก็กอดหนึ่งครั้ง”

“อะ…อะไรนะ?” ซูจื่ออวี๋คิดว่าตัวเองได้ยินผิด

จวินมู่เหนียนมองนางอย่างเฉยเมย แม้ว่าเขาจะไม่แสดงความรีบร้อนแม้แต่น้อย แต่มันกลับทำให้ซูจื่ออวี๋เข้าใจทันทีว่าเงื่อนไขนี้ไม่สามารถต่อรองได้ จวินมู่เหนียนเขาต้องการให้ซูจื่ออวี๋เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง

ซูจื่ออวี๋กัดปาก มองจวินมู่เหนียนด้วยแววตาคาดโทษและพูดด้วยความไม่พอใจว่า “ท่านอ๋องกำลังเอาเปรียบข้า”

จวินมู่เหนียนพูดอย่างเรียบเฉย “เจ้าสามารถปฏิเสธได้”

เมื่อเอ่ยถึงการถอดกางเกง ใบหน้าของซูจื่ออวี๋ก็เห่อแดงขึ้นมา นางพูดด้วยความเขินอายปนโกรธเคือง “ไม่ใช่ว่าท่านอ๋องรังแกข้าหรอกนะ ท่านไม่กลัวว่าข้าจะส่งท่านไปเกิดใหม่ด้วยยาพิษหรือ?”

จวินมู่เหนียนปล่อยมือออกจากส่วนที่นุ่มหยุ่น เขาหัวเราะเสียงเบาใส่ซูจื่ออวี๋ “เจ้าทำไม่ลงหรอก”

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคำพูดที่ค่อนข้างไร้ยางอายของจวินมู่เหนียนและอีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะรอยยิ้มบนใบหน้าของจวินมู่เหนียนที่มันเหมือนกับน้ำแข็งและหิมะที่กำลังละลาย

จวินมู่เหนียนไม่ค่อยยิ้ม บางทีเขาอาจต้องการแสดงความน่าเกรงขามของท่านอ๋อง เขาจึงถูกคนอื่นมาว่าเย็นชา

แต่ใครจะรู้ว่าฉินอ๋องผู้เฉยชาผู้นี้จะมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนและมีด้านที่ร้ายกาจเช่นนี้

เมื่อเห็นแววตาหยอกเย้าของจวินมู่เหนียน ซูจื่ออวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลง แต่ใบหน้าอันแดงของนางเห่อลามจากแก้มไปหลังใบหู

เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ของนาง จวินมู่เหนียนกอดนางแน่นขึ้นเล็กน้อย เขาฝังใบหน้าของเขาไว้ที่ซอกคอของนางและพูดอย่างนุ่มนวล “เด็กน้อย จำสิ่งที่ข้าพูดเอาไว้ เพื่อเจ้า ข้าทำได้ทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ข้ามีหนทางให้เจ้าเสมอ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ