ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 492

จวนอ๋องฉิน

จวินมู่เหนียนรอซูจื่ออวี๋อยู่ที่ห้องหนังสือหนึ่งวันเต็มๆ เดิมทีนึกว่าตอนค่ำเมื่อซูจื่ออวี๋กลับมา อย่างไรก็ต้องไปหาเขา แต่คิดไม่ถึงว่าซูจื่ออวี๋จะบอกพ่อบ้านเฟิง ว่านางกินข้าวแล้ว จากนั้นกลับไปพักผ่อนเพียงลำพัง

จวินมู่เหนียนโกรธจนกัดฟันกรอด อาหารที่อยู่ในปาก จืดชืดทันใด

พ่อบ้านเฟิงเห็นดังนั้นจึงบอกว่า

“ท่านอ๋อง ท่านกำลังโกรธตัวเองหรือ บ่าวเห็นว่า พระชายาไม่รู้เลยว่าท่านรอนางอยู่”

จวินมู่เหนียนเงหน้ามองพ่อบ้านเฟิง พ่อบ้านเฟิงสะดุ้งแล้วรีบบอกว่า

“บ่าวปากมากไปเอง”

จวินมู่เหนียนวางตะเกียบลง หลังจากเงียบไปสักครู่ บอกว่า

“นางไม่ใช่คนที่โง่ขนาดนั้น” ดังนั้นจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังรอให้นางมาปลอบโยนอยู่?

พ่อบ้านเฟิงยิ้มเจื่อน

“ท่านอ๋อง เรื่องระหว่างชายหญิงซับซ้อนกว่าเรื่องของบ้านเมืองมาก ท่านอ๋องฉลาดปราดเปรื่องขนาดนี้ ยังเดาใจพระชายาไม่ออก แล้วพระชายาจะเดาใจท่านอ๋องได้อย่างไร? หากอยากเข้าใจซึ่งกันและกัน ต้องค่อยๆทำความเข้าใจกัน”

จวินมู่เหนียนเชื่อในคำพูดของพ่อบ้านเฟิง เพราะเขามีลูกหลานเต็มไปหมด ดูแล้วครอบครัวสุขสันต์ สามีภรรยารักใคร่ปรองดอง

จวินมู่เหนียนคิดไปคิดมา จึงตัดสินใจไปหาซูจื่ออวี๋

……

เรือนไป๋ลู่

ตอนจวินมู่เหนียนมาถึงเรือนไป๋ลู่ ซูจื่ออวี๋กำลังง่วนอยู่กับการปรุงยา วันนี้ได้สมุนไพรบางส่วนมาจากหันหรูเฟิง นางจึงต้องลองปรุงดูก่อน เพื่อทำให้พิษเหลือน้อยที่สุด

แน่นอน สิ่งสำคัญที่สุดคือเป็นของขวัญชิ้นใหญ่สำหรับจวินมู่หลาน จึงต้องศึกษาให้ดี

ดังนั้นเมื่อจวินมู่เหนียนเข้ามาในห้อง จึงเห็นซูจื่ออวี๋ใช้ผ้าขาวปิดปาก แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำงาน

จวินมู่เหนียนไม่ได้รบกวนนาง แต่กลับมองดูอย่างเงียบเชียบ ขณะนี้ จวินมู่เหนียนรู้สึว่าเหมือนตัวเองไม่รู้จักคนตรงหน้า

คนที่ลงมืออย่างโหดเหี้ยมในครั้งแรกที่ได้เจอกันอย่างนาง เมื่อเห็นอีกครั้งกลับอ่อนแอน่าสงสาร แต่ตอนถูกบังคับให้แต่งงานกลับฉลาดหลักแหลม นางที่อ่อนโยนยั่วยวนตอนอยู่บนเตียง และยังมีนางที่ดูทำงานอย่างเด็ดเดี่ยวในตอนนี้ ตกลงใครคือนางที่แท้จริง?

จวินมู่เหนียนจนใจและพบว่า ไม่ว่านางจะอยู่ในรูปแบบใด ดูคล้าย...เขาล้วนสนใจทั้งสิ้น

“แค่กแค่ก!” จวินมู่เหนียนกระแอมสองที เพื่อให้ซูจื่ออวี๋รู้ว่าเขาอยู่ที่ประตู

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน