หลังจากบ่าวรับใช้ส่งทั้งสองไปถึงห้องรับรองของเรือนกวนจวี ก็หันหลังจากไปทันที ผ่านไปไม่นาน บ่าวคนนั้นก็มาส่งอาหารกลางวัน
ซูจื่ออวี๋กับฮวาเชียนเจียวมองรอบด้านอย่างระมัดระวัง ทั้งสองไม่พบสิ่งใดผิดปกติ จึงค่อยๆลดเกราะป้องกันในใจลง
จนกระทั่งเข้าสู่ยามเว่ย(บ่ายโมง-บ่ายสาม) ทั้งสองได้ยินเสียงตีระฆังดังขึ้น จึงรู้ว่าได้เวลาไปเข้าร่วมพิธีเปิดการศึกษาที่สวนจื่อจินแล้ว
เป็นไปตามคาด บ่าวรับใช้ที่นำทางมาส่งเมื่อกลางวันได้มาเคาะประตู
“นักเรียนหลัน อาจารย์ลู่ให้มาเรียนเชิญไปที่สวนจื่อจิน”
ซูจื่ออวี๋จัดแจงเสื้อผ้าตัวเองอยู่สักครู่ เปิดประตูแล้วบอกว่า
“รบกวนน้องชายช่วยนำทางด้วย”
บ่าวรับใช้พยักหน้า แล้วเดินนำซูจื่ออวี๋กับฮวาเชียนเจียวไปที่หน้าประตูสวนจื่อจิน เมื่อมาถึงสวนจื่อจิน ซูจื่ออวี๋ถึงได้รู้สึกว่าสำนักฝูอี่คึกคักขึ้นมาบ้าง
นักเรียนทั้งหมดสวมชุดของทางสำนักที่เป็นสีน้ำเงินขาว มีเพียงความต่างระหว่างชุดหญิงชายเล็กน้อยเท่านั้น
ขณะที่ซูจื่ออวี๋กำลังจะเลือกจุดที่ไม่โดดเด่นเป็นที่ยืนนั้น จู่ๆกลับเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความประหลาดใจ
“ป๋ายหลี่เชียนซาง?”
ฮวาเชียนเจียวมองไปตามสายตาของซูจื่ออวี๋ ก็ได้พบกับชายหนุ่มที่มีรูปงามราวกับปีศาจ ขณะนี้มุมปากของชายหนุ่มมีรอยยิ้มหยอกเย้าประดับอยู่ กำลังพูดคุยกับนักเรียนหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ด้วยสายตาที่ผ่านโลกมามากมายของฮวาเชียนเจียว บุรุษตรงหน้า ไม่ได้สนใจหญิงสาวตรงหน้าเขาแม้แต่น้อย กลับเป็นหญิงสาวตรงหน้า ที่ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมที่มีต่อเขา
ฮวาเชียนเจียวถอนหายใจ
“เฮ้อ เป็นยัยเด็กโง่อีกคนที่ลุ่มหลงเปลือกที่สวยงามสินะ”
ซูจื่ออวี๋ได้ยินฮวาเชียนเจียวถอนหายใจ จึงได้หันมองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา พอเห็นหน้านาง ซูจื่ออวี๋ประหลาดใจมาก
ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก
“อานเป่ยเยว่หรือ? ทำไมนางมาอยู่ที่นี่?”
เมื่อฮวาเชียนเจียวได้ยิน ก็พูดอย่างประหลาดใจ
“จวินจู่น้อย (ท่านหญิง) แห่งจวนอ๋องอานหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายานักปรุงพิษ
เรื่องนี้ไม่อัพเพิ่มแล้วหรอคะ...
ต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้นแน่ๆ...
นางเอกทนงตนเกินไปว่าตัวเองเก่งทำให้ไม่ระแวดระวังและไม่ยอมให้มีคนคุ้มกัน...
สนุกมากๆเลยค่ะ รอ admin นะคะ...
ไม่ลงตอนใหม่แล้วเหรอคะ...
สนุกค่ะ รออัพเดทนะคะ...
ตอนที่241 รอบอัพอยู่ค่ะ 242 มาตอนไหนค่ะ...
รอการอัพเดตอยู่นะคะ...
สนุกมาก รออ่านทุกวัน แต่ลงแค่วันละ 2 ตอน ฮือออออ...
จะเจอไหมนะ...