ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 557

จวินมู่เยว่โมโหทันที

“ฉู่อวิ๋นหยาง เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เห็นได้ชัดว่าการแข่งขันในครั้งนี้ต้องเริ่มใหม่!”

ฉู่อวิ๋นหยางยื่นมือไปตบเสื้อผ้าที่ได้รับความเสียหายของตน หัวเราะบอกว่า

“ทำไม? ต้องให้โอกาสเจ้าทำร้ายข้าอีกครั้งหรือ?”

จวินมู่เยว่พูดอย่างโมโห

“เจ้าเหลว...”

คำว่าเหลวไหลยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็ถูกจวินมู่เหนียนขัดขึ้น

จวินมู่เหนียนเอ่ยปาก

“เจียอัน อย่าเสียมารยาท”

จวินมู่เยว่เอ่ยอย่างไม่พอใจ

“พี่เจ็ด แต่นี่ไม่ยุติธรรม!”

จวินมู่เหนียนเอ่ยปากอย่างใจเย็น

“ไม่ยุติธรรมอย่างไรหรือ? หากแข่งใหม่อีกครั้ง เจ้าแน่ใจหรือว่าเอาชนะได้? ทุกสิ่งบนโลกล้วนหนีไม่พ้นคำว่าดวง ดวงก็เป็นส่วนหนึ่งของความสามารถเช่นกัน”

หันหรูเฟิงเองก็รีบเอ่ยปากห้าม

“ท่านอ๋องแปด แรงของธนูไร้เงาไม่ธรรมดา ขนาดยิงจนลูกธนูของท่านหักก็ยังไม่เปลี่ยนทิศ ธนูที่อัศจรรย์ขนาดนี้ ไม่ใช่ธนูธรรมดาสามารถเทียบได้” ดังนั้นต่อให้แข่งใหม่อีกครั้ง โอกาสที่จวินมู่เยว่จะชนะก็มีไม่มาก

จวินมู่เยว่รู้ว่าสิ่งที่จวินมู่เหนียนกับหันหรูเฟิงพูดเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่เขาไม่พอใจนี่นา

หากว่ากันตามนี้ ถ้าการแข่งขันในครั้งนี้แพ้ สำนักฝูอี่คงต้องปิดตัวลงแล้วนะสิ?

จวินมู่เยว่กำลังจะโต้แย้ง พลันได้ยินบ่าวรับใช้ที่ไปเก็บลูกธนูตะโกนขึ้นมาว่า

“ลูกธนูสีขาวยิงเหรียญได้เจ็ดเหรียญ”

หนึ่งนัดเจ็ดดาวหรือ

จวินมู่เยว่ตาโต แล้วยืนชะงักอยู่ที่เดิม หนึ่งนัดเจ็ดดาว เขาทำไม่ได้แน่นอน

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนี้ สีหน้าของคนจากสำนักฝูอี่ลำบากใจไม่น้อย หรือว่าการถกปรัชญาครั้งนี้ต้องจบลงอย่างนี้?

เมื่อเทียบกับสีหน้าลำบากใจของทุกคน ฉู่อวิ๋นหยางกลับหน้าชื่นตาบาน เขาหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ให้เกียรติกันกันไปแล้ว ฝีมือการยิงธนูของนายน้อยเสวี่ยไม่เป็นสองรองใครจริงๆ ! ดูท่าการยิงนัดเดียวเจ็ดดาวก็ไม่ใช่เรื่องยากเท่าใด หากลูกธนูของนายน้อยเสวี่ยไม่ถูกขวางทางเอาไว้ ไม่แน่อาจจะยิงได้สักเก้าดาวหรือสิบดาวสินะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน