ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 559

หลังจากฉู่อวิ๋นหยางพูดจบก็สะบัดแขนเสื้อจากไปทันที ทว่าในตอนที่หันหลังกลับมีบางอย่างหล่นลงมาจากตัวเขา

ของสิ่งนั้นกลมมน มีรูปร่างคล้ายหยดน้ำ พอร่วงลงพื้นก็กลิ้งมาที่ปลายเท้าของซูจื่ออวี๋พอดี

ซูจื่ออวี๋จึงก้มตัวลงไปเก็บ พร้อมตะโกนบอกอีกฝ่ายว่า

“นี่ ท่านทำของหล่น!”

พอพูดจบซูจื่ออวี๋ก็นึกเสียใจทันที เพราะนางรู้ว่าสิ่งที่มีสีเหลืองน้ำตาลกึ่งโปรงแสงในมือคือสิ่งใด

ทว่าคำพูดที่พูดออกไปแล้วก้เหมือนน้ำที่สาดออกไป เก็บคืนมาไม่ได้

ฉู่อวิ๋นหยางหันหน้ามองซูจื่ออวี๋ เมื่อเห็นมือขาวน้อยของนางจับของที่พกติดตัวของเขาไว้ ทำให้รู้สึกน่ามองขึ้นมาทันที

อารมณ์ที่เสียจนแทบอยากจะระเบิดออกมาเพราะจวินมู่เหนียน กลับได้รับการปลอบประโลมจากรูปโฉมที่งดงามของซูจื่ออวี๋

ฉู่อวิ๋นหยางก้าวยาวๆ กลับไป แล้วหยิบสิ่งนั้นคืนมาจากมือซูจื่ออวี๋ พร้อมหัวเราะบอกว่า

“ขอบคุณพระชายาอ๋องฉิน พวกเรา...ค่อยพบกันใหม่”

คำว่าค่อยพบกันใหม่ พูดออกมาอย่างแปลกประหลาด คำพูดสองแง่สองง่ามจนอดคิดเลยเถิดไม่ได้

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้วแล้วรีบเดินกลับไปหาจวินมู่เหนียน และไม่ตอบรับ

ฉู่อวิ๋นหยางเองก็ไม่โกรธ เพียงแต่ยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วหันหลังจากไป

จวินมู่เหนียนกลับรู้สึกว่า การกระทำของซูจื่ออวี๋ที่พึ่งพิงเขาตามสัญชญาณ ทำให้รู้สึกดีมาก

เขายื่นมือไปจับมือน้อยของซูจื่ออวี๋ พร้อมพูดเสียงอ่อน

“ไป กลับเรือนจิงหลาน”

คืนนี้ดึกมากแล้ว ไม่เหมาะที่จะเดินทางกลับเมืองหลวง สู้พักอยู่ที่สำนักฝูอี่หนึ่งคืนดีกว่า

เมื่อท่านอ๋องฉินมีคำสั่ง ทุกคนจึงรีบแยกย้าย

——

เรือนจิงหลาน

ซูจื่ออวี๋ฟุบลงบนโต๊ะอย่างหัวเสีย พูดกับนางก็ไม่ตอบโต้

จวินมู่เหนียนจนปัญญา จึงเข้าไปถามเสียงอ่อน

“เจ้าแน่ใจหรือ ว่าสิ่งที่คืนให้ฉู่อวิ๋นหยางเมื่อครู่คือยางสนร้อยปี?”

ถูกต้อง ซูจื่ออวี๋กำลังหัวเสียเพราะเรื่องนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน