ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 608

ซูจื่ออวี๋รู้สึกจนใจเล็กน้อย แต่นางก็ไม่ได้ตำหนิโม่ซุน การช่วยชีวิตผู้คนก็เป็นน้ำใจ และการไม่ช่วยเหลือผู้คนก็เป็นเหตุผลเช่นกัน นางไม่สามารถมีน้ำใจต่อผู้อื่นได้โดยการบังคับให้โม่ซุนทำสิ่งที่เขาไม่อยากทำ

และเมื่อโม่ซุนให้ยาช่วยชีวิตนี้แก่นาง มันก็ทำให้ซูจื่ออวี๋ไม่เข้าใจในตอนแรกกลับมาเข้าใจในทันใด

การที่นางนำเสวี่ยเฉิงอันเข้ามายังจวนฉินอ๋องนั้นเป็นการกระทำที่หุนหันพลันแล่นจริง ๆ ถ้าไม่สามารถรักษาเสวี่ยเฉิงอันได้ นางจะไม่ไปสร้างปัญหาให้กับจวินมู่เหนียนอีกหรือ?

ซูจื่ออวี๋ยื่นมือออกมาตบหน้าผากของตัวเอง นางคิดว่าในสมัยโบราณที่วุ่นวายซับซ้อนนี้ นางต้องระมัดระวังทุกย่างก้าวจริง ๆ

โชคดีที่อาการบาดเจ็บของเสวี่ยเฉิงอันค่อนข้างร้ายแรง แต่ก็ไม่ร้ายแรงถึงชีวิต

ซูจื่ออวี๋ป้อนยาอายุลูกกลอนให้กับเสวี่ยเฉิงอัน และเมื่อจับชีพจรของเขาอีกครั้ง นางพบว่าชีพจรดีขึ้นมาก

ยาของโม่ซุนเหมือนกับยาเทวดา!

หลังจากนั้นไม่นานเทียนชิงก็พาหมอหลวงซ่งมา หลังจากได้รับการตรวจและรักษาจากหมอหลวงซ่งแล้ว สามารถยืนยันได้ว่าเสวี่ยเฉิงอันได้รับบาดเจ็บสาหัสจริง ๆ และปอดของเขาได้รับความเสียหาย ดังนั้นเขาจึงพูดและไอเป็นเลือด

โชคดีที่เขาได้รับการรักษาทันเวลา และอาการบาดเจ็บสามารถควบคุมเอาไว้ได้ แต่เขาควรพักรักษาตัวบนเตียงและไม่ควรวิ่งไปทั่วอีกต่อไป

เมื่อสักครู่นี้เขาเพิ่งเดินจากวังมายังจวนฉินอ๋อง การเคลื่อนไหวของเขามันรุนแรงเกินไปจนทำให้ได้รับบาดเจ็บ

หมอหลวงซ่งทิ้งใบสั่งยาเอาไว้แล้วจากไป

และไม่นานหลังจากที่หมอหลวงซ่งออกไปเสวี่ยเฉิงอันก็ฟื้นขึ้นมา

ในตอนที่เขาฟื้นขึ้นมา เขาบังเอิญเห็นซูจื่ออวี๋สอนชิวขุยให้ต้มยาว่าต้องการใช้น้ำปริมาณเท่าใด ความร้อนเท่าใด ลำดับการเติมยา และปริมาณยาที่จะใส่ลงไป ซูจื่ออวี๋ให้คำแนะนำอย่างละเอียด เพราะกลัวชิวขุยจะทำยาผิด

เมื่อเห็นแบบนี้เสวี่ยเฉิงอันรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อยในใจ

“เจ้าฟื้นแล้วหรือ?” เสียงถามไถ่ของซูจื่ออวี๋ทำให้เสวี่ยเฉิงอันกลับมามีสติจากการหลุดลอยไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน