ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 864

เมื่อป๋ายหลี่เชียนซางวิ่งตามเบาะแสไปจนถึงหน้าผา ความจริงจวินมู่เยว่กับฉู่อวิ๋นฉิงได้พ้นอันตรายแล้ว เพราะฉู่อวิ๋นหยางและองครักษ์ของเป๋ยฉู่ได้ช่วยทั้งสองคนเอาไว้ก่อนหน้าเขาแล้ว

เมื่อเห็นองครักษ์ของเป๋ยฉู่กำลังโปรยผงยา ป๋ายหลี่เชียนซางรู้ว่ายาที่ซูจื่ออวี๋มอบให้เขาไม่มีประโยชน์แล้ว เขาจึงได้หายตัวแล้วซ่อนตัว ไม่คิดจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนของเป๋ยฉู่ เพียงแค่ช่วยซูจื่ออวี่จับตาจวินมู่เยว่ ไม่ให้อีกฝ่ายตายก็พอ

ฉู่อวิ๋นหยางประคองน้องสาวตัวเองให้ลุกขึ้น พร้อมเอ่ยถาม

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? บาดเจ็บหรือเปล่า? ถูกหมากัดหรือเปล่า?”

ฉู่อวิ๋นฉิงทำหน้าตื่น แล้วส่ายหัว จากนั้นหันมองจวินมู่เยว่

นางถูกจวินมู่เยว่ปกป้องเอาไว้ใต้ร่าง ย่อมไม่ได้รับบาดเจ็บ จวินมู่เยว่น่าสงสารกว่านางมาก เสื้อผ้าที่หลังของเขาขาดวิ่น ทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยข่วน ยังดีที่หมาจรจัดพวกนั้นไม่ได้อยากจะกินเขา แค่อยากจะผสมพันธ์ด้วย ดังนั้นบนตัวเขาจึงมีแต่คราบสกปรก ไม่มีอันตรายถึงชีวิต

ฉู่อวิ๋นหยางหันมองจวินมู่เยว่ แล้วหันมองฉู่อวิ๋นฉิง จึงเอ่ยถาม

“ท่านอ๋องแปด ท่านควรมีคำอธิบายแก่ข้าใช่หรือไม่? ตกลงระหว่างพวกท่านเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

จวินมู่เยว่กัดฟัน พร้อมทำใจแข็ง กำลังจะเอ่ยในทันที

“ข้า...”

ยังไม่ทันที่จวินมู่เยว่จะทันบอกว่าข้าอยากสู่ขออวิ๋นฉิง ฉู่อวิ๋นฉิงกลับชิงพูดขึ้นเสียก่อน

“พวกเราเคยบาดหมางกัน!”

ฉู่อวิ๋นหยางมองฉู่อวิ๋นฉิงอย่างใคร่รู้ ฉู่อวิ๋นฉิงรีบเอ่ยปาก

“ตอนที่ข้าเพิ่งมาถึงเมืองหลวง ได้ทำลายของกำนัลที่จวนอ๋องฉินจะมอบให้ท่านอ๋องแปดโดยไม่ตั้งใจ ตอนนั้นข้าไม่รู้ว่าของสิ่งนั้นล้ำค่ามาก จึงไม่ได้ชดใช้เลยทำให้ท่านอ๋องแปดโกรธ”

ฉู่อวิ๋นหยางเอ่ยอย่างสงสัย

“เจ้าทำให้เขาโกรธหรือ? เช่นนั้นควรเป็นเขาที่แก้แค้นเจ้าสิ เหตุใดจึงกลายเป็นเจ้าแก้แค้นเขาล่ะ?”

ฉู่อวิ๋นฉิงเริ่มเฉไฉ

“วันนั้นท่านอ๋องแปดดไม่รู้ฐานะของข้า เขาจึงหลอกข้าไปที่หอนางโลม ใช้เงินไปไม่น้อย ทำให้ข้ากลายเป็นตัวตลกแล้วเล่นงานข้าอย่างหนัก จากนั้นข้าคิดหาวิธีเล่นงานเขามาตลอด จนกระทั่งวันนี้พระชายาอ๋องฉินพาเขามาขอขมา ข้าจึงมีโอกาสลงมือ”

จวินมู่เยว่มองฉู่อวิ๋นฉิงแวบหนึ่ง รู้ว่านางคิดจะช่วยเขาปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นในหอเวินเซียงอวี้หยวน จึงไม่ได้ขัดขึ้น

แต่ฉู่อวิ๋นหยางก็ยังรู้สึกว่ามีพิรุธ เขาจึงได้เอ่ยถามต่อ