ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 865

ป๋ายหลี่เชียนซางไม่ตอบ แต่กลับชี้ไปที่ผ้าเช็ดหน้าในมือจวินมู่เยว่

“ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ถูกแช่อยู่ในของเหลวของหมาตัวเมียช่วงที่มันติดสัด หากเจ้าไม่ยอมทิ้งมัน อีกเดี๋ยวจะมีหมาตามมาอีก ไม่แน่อาจจะมีสัตว์เพศผู้ชนิดอื่นด้วย ล้วนแต่ถูกล่อด้วยผ้าเช็ดหน้า องค์หญิงแห่งเป๋ยฉู่ ลงมืออย่างไร้ความปรานีเสียจริง”

จวินมู่เยว่เม้มปาก แล้วเอ่ยเสียงเย็น

“เจ้าไม่ต้องมายุ่ง” เมื่อพูดจบ จวินมู่เยว่จากไปทันที

ป๋ายหลี่เชียนซางตามเขาไปด้วย พร้อมเอ่ยขึ้น

“ข้าไม่อยากจะสนใจเจ้าหรอก แต่เจ้าอย่าล่อพวกหมามาที่ร้านดั่งปรารถนาของข้านะ” เมื่อสิ้นเสียง ป๋ายหลี่เชียนซางกระโดดบินจากไปก่อน

จวินมู่เยว่มองดูผ้าเช็ดหน้าแล้วทิ้งไม่ลง จึงรีบไปที่ลำธารแห่งหนึ่ง แล้วซักผ้าเช็ดหน้าในมือหลายครั้ง ต่อมาจึงเก็บไว้ที่อกเหมือนเดิม แล้วเดินมุ่งหน้ากลับเข้าเมือง

——

ร้านดั่งปรารถนา

ตอนป๋ายหลี่เชียนซางกลับมา ซูจื่ออวี๋ได้จากไปแล้ว เมื่อถามพวกบ่าว ที่แท้ซูจื่ออวี๋ให้คนไปแจ้งที่หอเวินเซียงอวี้หยวน แล้วไปตามตัวหันหรูเฟิงมา

ป๋ายหลี่เชียนซางยิ้มเจื่อน แล้วนึกในใจ

“ยัยเด็กคนนี้ ไม่คิดจะไว้ใจข้าสักนิด ข้าหรืออุตส่าห์ปลดผนึกเพื่อนาง จนบาดเจ็บไปถึงเส้นชีพจร!”

เสี่ยวเอ้อในร้านเอ่ยปาก

“เถ้าแก่ แม้แม่นางคนนั้นจะจากไป ทว่าได้ทิ้งของสิ่งหนึ่งไว้ให้ท่าน”

ป๋ายหลี่เชียนซางมองมือของเสี่ยวเอ้ออย่างสงสัย พบว่าสิ่งนั้นคือปิ่นปักผมไม้อูจินที่เขาเคยให้ซูจื่ออวี๋

ป๋ายหลี่เชียนซางหยิบปิ่นปักผมขึ้นมา แล้วเริ่มคาดเดาความคิดของซูจื่ออวี๋ ยัยเด็กคนนี้หมายความว่าอย่างไร? หรือว่านางยังไม่คิดจะสืบเรื่องของตระกูลหรวนจากเบาะแสทางฝั่งของเขา?

กำลังจะขีดเส้นกับเขาให้ชัดเจนหรือ?

——

จวนอ๋องฉิน

ป๋ายหลี่เชียนซางคิดไว้ไม่ผิด ซูจื่ออวี๋ไม่คิดจะใกล้ชิดกับเขามากนัก เพราะไม่ว่าจะเป็นการกระทำใดของป๋ายหลี่เชียนซาง รวมถึงคำพูดและสายตาของเขา ล้วนแล้วแต่ทำให้ซูจื่ออวี๋อึดอัด

ในเมื่อนางตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้าด้วยการทูลถามฮ่องเต้เจาเหวิน จวินมู่เหนียนก็รับปากจะช่วยเหลือ จึงไม่มีความจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกัน

ขณะนี้ซูจื่ออวี๋กำลังถูกโม่ซุนรักษาอยู่ กระดูกข้อเท้าของนางเคลื่อนจนผิดตำแหน่ง ปวดจนรวดร้าวไปถึงหัวใจ