ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 924

เมื่อเห็นจวินมู่เยว่หันหลังเตรียมเดินจากไป ซูจื่ออวี๋รีบเอ่ยขึ้น

“ท่านอ๋องแปด เจ้าเป็นอะไรไป? ป๋ายหลี่เชียนซางล่ะ?”

จวินมู่เยว่หันมองซูจื่ออวี๋

“หลังจากเขาพาข้าไปที่สระดอกบัว ก็จากไปทันที ข้าได้พบอวิ๋นฉิงที่สระดอกบัว และได้พูดคุยกับนางสองสามคำ จากนั้น...”

เมื่อจวินมู่เยว่พูดมาถึงตรงนี้ เขาโศกเศร้าขึ้นมาทันที รู้สึกเสียใจจนพูดต่อไปไม่ได้ แต่เขาไม่อยากให้ซูจื่ออวี๋เป็นห่วงเขา จึงสูดหายใจเข้า

“ซ้อเจ็ดวางใจได้ ข้าไม่เป็นไร ข้าแค่รู้สึกเหนื่อย จึงอยากกลับไปพักผ่อน”

เมื่อจวินมู่เยว่พูดจบ เขาเดินเข้าไปกลางสายฝน โดยไม่คิดจะหลบฝนแม้แต่น้อย

ซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นจึงรีบเอ่ยปาก

“รีบไปเอาร่มมาให้ท่านอ๋องแปด”

ทว่าจวินมู่เยว่ยังไม่หยุด เขายังคงเดินต่อไปข้างนอก เซวียนชางจึงรีบถือร่มตามออกไป

หลังจากจวินมู่เยว่กับเซวียนชางออกไปจากเรือน เทียนชิงถึงได้เดินมาข้างกายซูจื่ออวี๋

“พระชายา เฟยเย่ที่ติดตามท่านอ๋องแปดบอกว่า ท่านอ๋องแปดยืนรออยู่หน้าตำหนักรับรองเกือบสี่ชั่วยาม เมื่อลองคำนวณดู น่าจะตั้งแต่พวกเราออกจากวังจนถึงเวลานี้ ทว่าองค์หญิงอวิ๋นฉิงไม่ยอมพบท่านอ๋องแปด”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยอย่างสงสัย

“พวกเขาทะเลาะกันหรือ?”

เทียนชิงส่ายหน้า เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจพร้อมเอ่ยขึ้น

“ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใดขึ้น เจ้าส่งคนไปคุ้มกันท่านอ๋องแปดกลับจวนก่อน ไม่ว่าเรื่องอะไร คงต้องรอให้ฝนฟ้ากระจ่างค่อยว่ากัน”

——

วันถัดมาในช่วงกลางวัน

ตอนจวินมู่เหนียนตื่นขึ้นเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

เขาหลับตา แล้วเดินพลังลมปราณให้ไหลเวียนทั่วทั้งร่าง รับรู้ถึงพลังที่ไหลเวียนในเส้นชีพจรอย่างต่อเนื่อง ทำให้พลังเต็มเปี่ยม

ก่อนที่จะพบกับซูจื่ออวี๋ ทุกครั้งที่อาการกำเริบ วันต่อมาร่างกายจะเหนื่อยล้าไปหมด ทว่าหลังจากซูจื่ออวี๋ฝังเข็มให้เขา วันรุ่งขึ้นหลังจากอาการกำเริบ เขากลับเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

จวินมู่เหนียนแอบคิดในใจ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป แม้จะไม่อาจรวบรวมเจ็ดเครื่องหอมและสิบสองแก่นแท้แห่งโอสถ พิษก็ถูกขจัดสิ้นได้?