ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 931

ซูจื่ออวี๋มองป๋ายหลี่เชียนซางอย่างแปลกใจ

“ตอนข้าช่วยเจ้า ไม่รู้ว่าเจ้าได้ไม้หอมเมฆาร้อยปีมาแล้วนะ!”

ป๋ายหลี่เชียนซางได้ฟังดังนั้น ในแววตามีความตื้นตันขึ้นมาบ้าง เขาเอ่ยถามต่อ

“ดังนั้น...ที่เจ้าช่วยข้า เพียงเพราะอยากช่วยข้าเท่านั้น ไม่ได้ทำเพื่ออยากนำไม้หอมไปช่วยอ๋องฉินหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว แล้วไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ป๋ายหลี่เชียนซางพูด จึงตอบกลับไป

“การช่วยเหลือคนเป็นสิ่งที่ทำออกมาจากใจ ใครจะมีเวลาไปคิดมากขนาดนั้น เถ้าแก่ป๋ายหลี่ ข้าไม่ใช่คนทำมาค้าขายเช่นเจ้า ที่ทำสิ่งใดต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ก่อน”

เมื่อซูจื่ออวี๋พูดจบ นางถอนหายใจอย่างเอือมระอา แล้วหันหลังจากไปทันที

กระนั้นคำตอบของนาง กลับทำให้ป๋ายหลี่เชียนซางที่ชอบแสร้งยิ้ม เผยรอยยิ้มที่จริงใจออกมา

——

จวนอ๋องฉิน

เดิมทีซูจื่ออวี๋คิดว่าหลังจากกลับมาแล้ว คงต้องทำเสียงออดเสียงหวานเอาใจจวินมู่เหนียนบ้าง ถึงจะทำให้เขาหายโกรธที่นางไม่กลับมาค้างคืน

แต่สิ่งที่นางไม่คาดคิดมาก่อน คือจวินมู่เหนียนเองก็ไม่ได้กลับมาทั้งคืน

พ่อบ้านเฟิงบอกว่า

“พระชายาไม่ต้องเป็นห่วง องครักษ์เทียนชิงได้กลับมาแจ้งแล้ว ฝ่าบาทให้เหล่าองค์ชายกับขุนนางหลายคนที่ไว้ใจ ค้างคืนอยู่ในวัง ไม่ได้กักตัวท่านอ๋องไว้คนเดียว”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยถาม

“แล้วทำเช่นนี้ทำไมหรือ?”

พ่อบ้านเฟิงส่ายหน้า

“ไม่อาจรู้ได้”

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก พอจะคาดเดาบางอย่างได้ ที่ฮ่องเต้เจาเหวินให้คนมากมายอยู่ที่นั่น คงเพราะอยากให้ทุกคนคิดหาวิธี รักษาชีวิตของลั่วกุ้ยเฟยเอาไว้

ซูจื่ออวี๋นวดระหว่างคิ้วที่อ่อนล้า แล้วเดินไปทางร้านขายยา นางต้องการไปดูอาการของจวินมู่เยว่

……