ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 963

ซูจื่ออวี๋รีบบอกว่า

“ห้ามเปิดนะ ตอนใช้ให้ขว้างขวดจนแตกได้เลย เมื่อของเหลวภายในเจอกับอากาศด้านนอกจะกลายเป็นหมอกขาว คนที่สูดดมเข้าไปจะน้ำหูน้ำตาไหล จากนั้นหมดสติ ทำให้เจ้ามีเวลาหนีหนึ่งก้านธูป”

จวินมู่เยว่ตาลุกวาว แล้วเอ่ยขึ้น

“ข้ารู้แล้ว เป็นตัวเดียวกับที่ซ้อเจ็ดใช้รื้อบ้านพี่รองหลังนั้นใช่หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า แล้วเอ่ยกับเขา

“เสียดายที่ตัวข้ามีวัตถุดิบไม่มาก จึงทำได้เพียงเท่านี้” วัตถุดิบของยุคปัจจุบันที่อยู่ภายในหยกเจี๋ยจื่อของนางเหลือไม่มากแล้ว

จวินมู่เยว่เก็บของไว้อย่างดี แล้วเอ่ยอย่างตื้นตัน

“เพียงพอแล้วล่ะ ขอบคุณซ้อเจ็ดที่เป็นห่วง”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น

“ข้าได้ยินท่านอ๋องบอกว่าเจ้าไปเมืองเป่ยอันครั้งนี้ ไปกลับเกรงว่าต้องใช้เวลาสักสองสามเดือน หากพบหิมะระหว่างทาง เกรงว่าคงกลับมาไม่ทันปีใหม่ เจ้าต้องระวังตัวให้มากนะ อย่าได้พูดว่าเงินอยู่คนอยู่อะไรทำนองนี้ ไม่มีอะไรล้ำค่าไปกว่าชีวิตอีกแล้ว”

จวินมู่เยว่เม้มปาก แล้วมองซูจื่ออวี๋อย่างตื้นตัน พร้อมพยักหน้าหนักๆ

“ซ้อเจ็ดวางใจได้ ข้าจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัย”

ขณะนี้จวินมู่เหนียนได้มาอยู่ข้างกายทั้งสองคน

“จำคำพูดซ้อเจ็ดของเจ้าไว้ให้ดี ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าชีวิตของเจ้าอีกแล้ว”

จวินมู่เยว่ฉีกยิ้ม

“ข้ารู้แล้วพี่เจ็ด ข้าเองก็ใช่ว่าเพิ่งจะคุ้มกันเบี้ยหวัดไปส่งเป็นครั้งแรก ไม่มีเรื่องใดเกิดขึ้นหรอก”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า

“นี่ก็สายมากแล้ว ออกเดินทางเถอะ”

จวินมู่เยว่กระโดดขึ้นหลังม้า แล้วเตรียมออกเดินทาง

หันหรูเฟิงเห็นดังนั้นจึงรีบเอ่ยขึ้น

“รอก่อน ท่านอ๋องแปดนำสิ่งนี้ไปด้วย”

หันหรูเฟิงนำถุงมือคู่หนึ่งออกมาจากหลังม้า แล้วมอบให้จวินมู่เยว่