ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 984

ครั้งนี้ซูจื่ออวี๋ระวังตัวด้วยการไม่พูดความในใจออกมา แต่กลับยื่นผ้าเช็ดหน้าที่ห่อใบไม้ที่ตำจนแหลกให้โม่ซุน

ซูจื่ออวี๋เอ่ยปาก

“ที่นี่ไม่มีคันฉ่อง ท่านมาช่วยข้าทาให้เท่าๆกันหน่อย”

โม่ซุนเม้มปาก เดิมทีอยากบอกว่าหญิงชายไม่ควรแตะเนื้อต้องตัวกัน แต่เมื่อเห็นดวงตาสุกใสของซูจื่ออวี๋ เขารู้ว่าตัวเองคิดมากเกินไป ดวงตาของนางสะอาดดุจน้ำใส ไม่มีมลทินเจือปนสักนิด

โม่ซุนพยักหน้า พร้อมพูดเสียงอ่อน

“ได้”

ซูจื่ออวี๋หลับตาลง โม่ซุนจึงใช้นิ้วแตะใบไม้แหลก จากนั้นเริ่มทาไปบนใบหน้าของซูจื่ออวี๋

ปลายนิ้วสัมผัสถึงผิวที่เรียบเนียนของซูจื่ออวี๋ ทำให้อุ้งมือของโม่ซุนมีเหงื่อชื้นผุดออกมาบางๆ

สิ่งที่ซูจื่ออวี๋ไม่รู้คือ ระหว่างนางกับโม่ซุน ได้เกิดครั้งแรกที่โม่ซุนไม่เคยประสบมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

โม่ซุนสละตนช่วยผู้อื่นเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่มีคนสละตนช่วยเขา

โม่ซุนสัมผัสใบหน้าของหญิงสาวเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวช่วยดูดพิษด้วยปาก

ในใจของโม่ซุนรู้สึกสับสนวุ่นวาย เขาปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างเย็นชามาตลอด แต่กลับอยากปกป้องซูจื่ออวี๋

คือความรักระหว่างหญิงชายหรือ? โม่ซุนยิ้มขมขื่นแล้วส่ายหน้า เขาจะคู่ควรกับความรักที่ดีงามเช่นนี้ได้อย่างไร ไม่ใช่ความรักระหว่างชายหญิง แต่เป็นเพียงแสงริบหรี่ที่ส่องเข้ามาภายในโลกที่มืดบอดของเขาเท่านั้น

เมื่อคิดได้แบบนี้ ความหวาดหวั่นเพียงเสี้ยวที่เกิดขึ้นในใจโม่ซุน สลายหายไปทันที

เมื่อเห็นใบหน้าดวงน้อยที่งดงาม ขณะนี้ถูกทาจนเป็นสีดำ โม่ซุนรู้สึกน่าขันเล็กน้อย

“แม่นางซูในตอนนี้ แยกไม่ออกจริงๆว่าเป็นหญิงหรือชาย”

ซูจื่ออวี๋ลืมตาขึ้น แล้วเอ่ยอย่างพึงใจ

“ได้ผลดีมากใช่หรือไม่?”

โม่ซุนยิ้มอ่อน

“ดีมาก”

โม่ซุนหันมองใบไม้อีกครึ่งที่ยังเหลืออยู่ในมือพร้อมเอ่ยถาม