ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 985

โม่ซุนพยักหน้า

“ไปเถอะ พวกเราข้ามสะพานกัน แม่นางซู ต้องระวังตัวให้มาก อย่าใจร้อนเด็ดขาด”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า

“ท่านวางใจเถอะ ก่อนที่จะพบท่านอ๋องแปด ข้าไม่ทำอะไรวู่วามหรอก”

โม่ซุนเชื่อว่าซูจื่ออวี่คือคนที่อดกลั้นอารมณ์ความรู้สึกได้ จึงสูดหายใจเข้า แล้วเดินข้ามสะพานแขวน

จนกระทั่งก้าวขึ้นไปบนสะพาน ซูจื่ออวี่ถึงได้รู้ว่าการเดินทางสู่สำนักฉีหลินอันตรายมากเพียงใด

ใต้ฝ่าเท้าคือหุบเหวลึกที่มองไม่เห็นก้น สะพานแขวนที่เล็กและยาวมีขนาดความยาวถึงร้อยกว่าจั้ง(หนึ่งจั้งเท่ากับสิบเมตร) มิน่าละพวกเขาถึงต้องใช้คนมาขนเงิน เพราะรถม้าเข้ามาที่นี่ไม่ได้

มีฉู่อวิ๋นฉิงอยู่ด้วย ซูจื่ออวี๋เชื่อว่าจวินมู่เยว่คงไม่มีอันตรายถึงชีวิต ตอนนี้หวังให้พวกเขายังไม่ออกจากสำนักฉีหลิน ไม่อย่างนั้นคงตามหาตัวได้ยากมาก

——

ห้องลับภายในสำนักฉีหลิน

ไม่รู้ว่าซูจื่ออวี๋โชคดีหรือจวินมู่เยว่โชคดี เพราะขณะนี้คนของเป๋ยฉู่ยังไม่ออกจากสำนักฉีหลิน สาเหตุเป็นเพราะแบ่งของกลางไม่ลงตัว

อวิ๋นลู่ชิงเจ้าสำนักยืนอยู่หน้าประตูห้องลับ แล้วเอ่ยอย่างกังวล

“องค์รัชทายาทอวิ๋นหยาง ไหนว่าจะไม่ปล่อยให้ใครรอด แล้วนำตัวเขากลับมาทำไมหรือ? หากมีใครสืบสาวราวเรื่องมาถึงนี่ ชีวิตของข้ากับสำนักฉีหลินคงต้องจบสิ้นกัน”

น้ำเสียงฉู่อวิ๋นหยางเย็นชา

“กลัวอะไรล่ะ? พวกเราจัดการเบาะแสทุกอย่างแล้ว อีกอย่าง การขนส่งเบี้ยหวัดของจวนอ๋องฉินในครั้งนี้ทำกันอย่างลับๆอยู่แล้ว คนที่รู้จึงมีไม่มาก เมื่อข่าวถูกส่งกลับไปถึงเมืองหลวง คงเป็นเวลาสองสามเดือนหลังจากนี้ เจ้าวางใจเถอะ พวกข้าจะจากไปคืนนี้”

อวิ๋นลู่ชิงโล่งอก แล้วยิ้มให้อีกฝ่าย

“องค์รัชทายาท หากข้าน้อยตัวคนเดียวคงไม่กลัวตายอยู่แล้ว ทว่าครอบครัวของข้าต่างอยู่ที่นี่กันหมด ดังนั้น...”

ฉู่อวิ๋นหยางหันมองอวิ๋นลู่ชิงแล้วหัวเราะ

“ทำไม? ก่อนหน้าตกลงกันว่าแบ่งเงินเป็นสามส่วน ตอนนี้คงไม่คิดจะเก็บไว้คนเดียวหรอกนะ เจ้าสำนักละโมบเกินไปหรือเปล่า”

อวิ๋นลู่ชิงยิ้ม