ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 986

ลู่อวิ๋นชิงพยักหน้า

“องค์รัชทายาทวางใจได้ ข้าน้อยจะจัดการให้ดี จะไม่ละโมบในเงินที่ไม่สมควรเด็ดขาด”

ฉู่อวิ๋นหยางพยักหน้า พอใจกับอวิ๋นลู่ชิงที่รู้จักกาลเทศะมาก

หลังจากอวิ๋นลู่ชิงจากไป ฉู่อวิ๋นหยางเปิดประตูหินเข้าไปในห้องลับ เมื่อเข้าไป ภายในห้องลับมีชายหญิงอยู่คู่หนึ่ง

ชายหนุ่ไม่ใช่ใครอื่นจวินมู่เยว่นั่นเอง ขณะนี้เขาถูกโซ่สี่เส้นล่ามแขนขาเอาไว้ แล้วนั่งหมดแรงอยู่บนพื้น

ส่วนหญิงสาวคนนั้นคือฉู่อวิ๋นฉิง นางกำลังถือโจ๊กหนึ่งถ้วย แล้วค่อยๆป้อนให้จวินมู่เยว่

เมื่อได้ยินว่ามีคนเดินเข้ามา จวินมู่เยว่กับฉู่อวิ๋นฉิงตระหนกขึ้นมาทันที

ฉู่อวิ๋นฉิงรีบวางถ้วยโจ๊กลง แล้วลุกขึ้นยืนเดินไปเผชิญหน้ากับฉู่อวิ๋นหยาง นางกางแขนออกแล้วขวางฉู่อวิ๋นหยางเอาไว้ พร้อมเอ่ยขึ้นอย่างประหม่า

“เสด็จพี่ ท่านจะทำอะไร?”

ฉู่อวิ๋นหยางหันมองฉู่อวิ๋นฉิง แล้วหันมองจวินมู่เยว่ที่ไร้เรี่ยวแรง

“อีกเดี๋ยวพวกเราต้องออกเดินทางกลับเป๋ยฉู่แล้ว เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องยุ่งยาก ข้าจะทำลายวรยุทธ์เขาซะ”

หัวใจของฉู่อวิ๋นฉิงบีบรัดทันที แล้วรีบเอ่ยขึ้น

“ไม่ได้! เสด็จพี่รับปากข้าแล้วว่าจะไม่ทำร้ายเขา!”

ฉู่อวิ๋นหยางขมวดคิ้ว

“ข้าแค่รับปากเจ้าว่าจะไม่ฆ่าเขา ในเมื่อเจ้าชอบเขาขนาดนั้น เก็บเขาไว้ให้เจ้าดูเล่นๆ ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่เขาจะกลายเป็นตัวอันตรายไม่ได้ วรยุทธ์กับชีวิตของเขา เจ้าเลือกได้เพียงอย่างเดียว”

ฉู่อวิ๋นฉิงหันมองจวินมู่เยว่ พบว่าเขาสงบนิ่งมาก คล้ายไม่ใส่ใจกับสิ่งที่ฉู่อวิ๋นหยางกำลังพูดแม้แต่น้อย

ฉู่อวิ๋นฉิงเม้มปากแล้วส่ายหน้า

“ไม่...ไม่ได้ เสด็จพี่จะทำลายวรยุทธ์ของเขาไม่ได้ เขาคือคนฝึกยุทธ์ คือผู้นำทัพ หากไร้วรยุทธ์ คงไม่ต่างจากการสังหารเขา”

ฉู่อวิ๋นหยางหันมองฉู่อวิ๋นฉิง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง

“เจ้านึกว่าเจ้าปกป้องเขาสารพัด แล้วเขาจะไปกับเจ้าแต่โดยดีหรือ? ขอเพียงฤทธิ์ยาบนตัวเขาหมดไป เขาจะหนีไปทันที”

ฉู่อวิ๋นฉิงร้องไห้

“เสด็จพี่ ข้าได้ใส่ผงเอ็นอ่อนลงไปในโจ๊กแล้ว ข้าป้อนให้เขากินทุกวัน ข้าขอร้องล่ะ ปล่อยเขาไปได้หรือไม่ ข้าสาบานว่าข้าจะดูเขาให้ดี จะไม่ให้เขาก่อเรื่องเป็นอันขาด”