หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1010

ด้วยเหตุนั้นเอง ซวนหยวนเหยียนจึงกระโจนตัวเข้าไปในหลุมยักษ์แล้วมองเฉินผิงอย่างเย็นชา “เฉินผิง ฉันพนันได้เลยว่าแกคงไม่คิดว่าเรื่องจะหักมุมแบบนี้เสียได้ ตอนนี้ถึงทีฉันจัดการแกบ้างแล้ว!”

หลังจากเขาพูดจบ ร่างของซวนหยวนเหยียนก็เริ่มเปล่งแสงสีทองและมีสัญลักษณ์ที่กำลังกระพริบอยู่ตรงระหว่างคิ้ว

“เป็นผู้ฝึกวิชามารงั้นรึ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว

ซวนหยวนเหยียนไม่ตอบคำถามของเขา แต่กลับยิ้มเยาะ “วันนี้ฉันจะใช้ร่างจริงของฉันบดขยี้แกเสียก่อน แล้วค่อยดูดพลังลมปราณทั้งหมดจากร่างของแกมาเป็นของตัวเอง!”

เมื่อพูดจบ ซนหยวนเหยียนก็เดินเข้ามาหาเฉินผิง

เฉินผิงหรี่ตาแล้วประกายแสงสีทองก็วูบผ่านฝ่ามือของเขาไป จากนั้นเขาก็ซัดเข้าใส่ซวนหยวนเหยียนอย่างโหดเหี้ยม

แม้เฉินผิงจะได้รับบาดเจ็บอยู่หลายแห่ง แต่เขาก็ไม่ใช่เป้านิ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น ซวนหยวนเหยียนก็เปิดเผยตัวเองว่าเป็นผู้ฝึกวิชามารอีกด้วย เฉินผิงไม่คาดคิดว่าประมุขตระกูลซวนที่อยู่ในยุทธภพอันน่าเกรงขามในจิงตูจะกลายเป็นผู้ฝึกวิชามารที่ใช้เคล็ดวิชามารไปเสียได้

เฉินผิงรู้สึกสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ กับเรื่องที่กั๋วเว่ยผู้อำนวยการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกล ไม่ได้สนใจเรื่องที่ซวนหยวนเหยียนเป็นผู้ฝึกวิชามาร

อย่างไรเสีย ตอนที่เริ่มก่อตั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ภารกิจของพวกเขาก็เพื่อขจัดมารและปกป้องวิถีทางให้ถึงที่สุด พวกเขาต้องต่อสู้เพื่อกำจัดยุทธภพของวิชามาร ทว่ายามนี้ดูเหมือนว่าจะมีความลับในสมพันธ์ศิลปะการต่อสู้เสียแล้ว

ซวนหยวนเหยียนหลบหลีกพลังตบของเฉินผิงแล้วตอบโต้ด้วยพลังตบของตนเอง พลางซัดฝ่ามือยักษ์ใส่แผ่นหลังของเฉินผิงจนทำให้เขาล้มลงไปข้างหน้า

ขณะที่เฉินผิงลุกขึ้น ซวนหยวนเหยียนก็จู่โจมอีกครั้ง คราวนี้เขาเตะเฉินผิงเสียจนทำให้แสงสีทองอ่อนจางบนร่างของเฉินผิงอันตรธานหายไปทันที

“เฉินผิง ฉันรู้เคล็ดวิชาร่างจริงเหมือนกัน นั่นก็เลยทำให้ฉันรู้ว่าจุดอ่อนของแกอยู่ตรงไหนยังไงเล่า”

เมื่อเห็นแสงสีทองหายไปจากร่างของเฉินผิงแล้ว ซวนหยวนเหยียนก็หัวเราะร่า

หลังจากดูดพลังลมปราณของซวนหยวนเหยียนแล้ว เฉินผิงก็เริ่มเปลี่ยนมันให้เป็นพลังวิญญาณ แสงสีทองที่จางหายไปจากร่างของเขาค่อยๆ เริ่มปรากฎขึ้นอีกครั้ง

กั๋วเว่ยที่ยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก สังเกตเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวมาสักพักหนึ่งแล้ว เป็นผลทำให้เขาต้องเข้าไปตรวจสอบดูในหลุม

แต่ขณะที่กั๋วเว่ยยื่นศีรษะไปข้างหลุม ก็มีเงาร่างที่กำลังเปล่งแสงเรืองรองพุ่งผ่านเขาไป เขาจึงรีบก้าวถอยหลังแล้วก็เห็นเฉินผิงยืนรอยู่ตรงหน้า ทั่วทั้งร่างเปล่งประกายแสงสีทอง ขณะที่ด้านในหลุม เหลือเพียงศพเหี่ยวแห้งของซวนหยวนเหยียนเท่านั้น

“งั้นแกก็เป็นผู้ฝึกวิชามารเหมือนกันสินะ!”

มองแค่แวบเดียว กั๋วเว่ยก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เห็นได้ชัดว่าสภาพอันน่าอนาถของซวนหยวนเหยียนเกิดจากการถูกใครสักคนดูดพลังลมปราณจากร่างกายของเขาไปจนหมดนั่นเอง