หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1009

พวกเขาเป็นพี่น้องกัน ดังนั้นซวนหยวนหรงจึงไม่เคยคาดคิดเลยว่าพี่ชายแท้ๆ ของตนจะทอดทิ้งเขาได้ลงคอ

ไม่นานพลังกระบี่ทะลุผ่านร่างของซวนหยวนหรง ทำให้ร่างของเขาแยกออกเป็นสองส่วนแล้วโลหิตก็สาดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง

ซวนหยวนเหยียนดูเหมือนว่าจะไม่กังวลใจหรือเศร้าโศกอันใดที่เห็นน้องชายของตนเองร่างขาดเป็นสองท่อน แต่เขากลับหลบอยู่ข้างหลังกั๋วเว่ยแล้วอ้อนวอนว่า “ผู้อำนวยการกั๋ว คุณต้องช่วยผมนะครับ ได้โปรด ได้โปรด...”

กั๋วเว่ยไม่สนใจเขาสักนิด เขาจ้องมองเฉินผิงด้วยสายตาอาฆาตมาดร้ายพลางกล่าวโทษว่า “เฉินผิง แกกล้าดียังไงถึงได้สังหารคนของยุทธภพต่อหน้าฉัน? ฉันรู้ว่าแกไม่เคารพฉัน ทั้งที่เป็นถึงผู้อำนวยการสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้!”

หลังจากนั้นกั๋วเว่ยก็เขวี้ยงหมัดมาทางเฉินผิง พลังลมปราณรุนแรงระลอกหนึ่งที่พุ่งไปทางเฉินผิงส่งให้เขาลอยกระเด็นออกไป

ขณะที่เลือดไหลซึมมุมปากของเขา แสงสีทองรอบตัวเฉินผิงเลือนรางไป

เฉินผิงค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้น เขารู้ว่ายังมีระยะห่างระหว่างตนเองกับกั๋วเว่ย อย่างไรเสีย กั๋วเว่ยก็เป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุด

“ผู้อำนวยการกั๋ว ฆ่ามันเลย! ไอ้สารเลวผู้นี้ไม่เพียงทำลายตระกูลของผมเท่านั้น แต่มันยังทำลายหุบเขาพายุอีกด้วย! หากไม่ฆ่ามันเสียแต่ตอนนี้ มันจะกลายเป็นภัยคุกคามกับพวกเราในอนาคตได้นะครับ!” ซวนหยวนเหยียนพยายามเอ่ยวาจายั่วยุให้กั๋วเว่ยสังหารเฉินผิง

“หุบปาก!” กั๋วเว่ยหันกลับไปมองซวนหยวนเหยียน เขาจึงไม่กล้าส่งเสียงพูดอะไรออกมาอีก

“เฉินผิง ฉันจะให้แกชดใช้ความอัปยศอดสูที่แกทำไว้กับฉันตอนอยู่ที่สุสานโบราณ”

ชุดคลุมของกั๋วเว่ยโบกสะบัดไปทางด้านหลัง ทั้งๆ ที่ไม่มีลมแต่อย่างใด จากนั้นเขาก็อันตรธานหายไปกลางอากาศ

ชั่วอึดใจต่อมา เขาก็ปรากฎตัวอยู่เหนือศีรษะของเฉินผิง

ร่างกั๋วเว่ยกลายเป็นแสงระยิบระยับจนดูเหมือนดาวตกที่พาดผ่านท้องฟ้า แล้วตกลงมาใส่เฉินผิง

จู่ๆ ก็เกิดรอยแยกใต้เท้าของเฉินผิง ขณะที่กั๋วเว่ยเข้ามาใกล้เขา พลังกดดันที่กดทับลงมาบนตัวเขาก็ยิ่งหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ จนเท้าของเฉินผิงจมลงไปในพื้นดิน

“หมัดเซิ่งกวง!” กั๋วเว่ยตะโกน ขณะที่แสงสีทองโอบล้อมเขาไว้ก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นไปอีก

ซวนหยวนเหยียนที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้า ก็เผยสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที

กล้ามเนื้อของเฉินผิงส่องประกายเลือนรางด้วยแสงสีทอง อันเป็นประกายตามธรรมชาติโดยไม่มีพลังวิญญาณเข้าช่วยเหลือแต่อย่างใด

จากนั้นอวัยวะทุกส่วนในร่างของเฉินผิงก็ปั่นป่วน โลหิตสายหนึ่งพุ่งทะลักออกจากปาก จมูกและแม้แต่หูของเขา

“เฉินผิง ร่างของแกมันแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีกนะ” กั๋วเว่ยเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยินดียินร้าย

เขาประสานมือไพล่หลังแล้วยืนอยู่ตรงปากหลุมยักษ์ พลางก้มมองลงมาที่เฉินผิง

เฉินผิงไม่พูดอะไร เขาเงยหน้าแล้วจ้องมองกั๋วเว่ยด้วยดวงตากลัดเลือด

เขากำลังใช้จิตตวิสุทธิเพื่อเร่งฟื้นฟูอวัยวะภายในร่างกายตนเอง

“ผมยกให้คุณก็แล้วกัน” กั๋วเว่ยบอกซวนหยวนเหยียน

ซวนหยวนเหยียนรู้สึกยินดีมากเสียจนรีบขอบคุณกั๋วเว่ย “ขอบคุณครับ ผู้อำนวยการกั๋ว!”