หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 151

“เงินค่าอาหารสี่แสนห้าหมื่นหยวนก็ยังไม่ได้จ่าย นายจะไม่มีหนี้ได้ยังไง นายคิดว่าไม่ให้เงินแล้วโรงแรมฟู่เหาจะปล่อยนายไปเหรอ”

เหลิ่งปิงสูดลมหายใจเข้า

“ผมไปกินข้าวที่ไหนก็ไม่เคยต้องจ่ายเงิน แล้วจะมีหนี้ได้ยังไง คุณเข้าใจผิดแล้วหรือเปล่า”

“นายไม่ต้องทำเป็นโง่แล้ว ที่นี่มีคนมากมายกำลังดูนายอยู่ และที่โรงแรมก็มีพนักงานอยู่เยอะแยะเต็มไปหมด นี่นายอยากจะมากินแล้วไม่จ่ายเงินงั้นเหรอ อย่าคิดว่าเพิ่งออกจากคุกแล้วตัวเองเจ๋งมากนะ ที่นี่คือทรัพย์สมบัติของตระกูลซู ถ้านายต้องการจะมากินฟรีที่นี่ นายคิดผิดแล้ว!”

เหลิ่งปิงคิดว่าเฉินผิงอาศัยฐานะที่ตัวเองเพิ่งออกจากคุกแล้วจะมากินแต่ไม่ยอมจ่ายเงิน!

“ผมไม่ได้กินแล้วไม่จ่ายนะ คุณไปถามทางโรงแรมได้เลย ว่าฉันกินข้าวแล้วต้องจ่ายเงินหรือไม่” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม

เหลิ่งปิงมองไปที่เฉินผิงด้วยสีหน้างงงวย แต่สุดท้ายก็มองไปที่พนักงานที่อยู่ข้างหน้าและถามว่า “ผู้ชายคนนี้ต้องการจะกินแล้วไม่จ่ายเงิน พวกคุณคิดว่าจะจัดการอย่างไร”

“สวัสดีค่ะสุภาพบุรุษท่านนี้ คุณเฉินไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินในการทานอาหารที่นี่ค่ะ...”

พนักงานหญิงที่แผนกแคชเชียร์พูดอย่างสุภาพมาก

แต่แค่เพียงประโยคเดียวก็เหมือนกับโดนฟ้าผ่าตีแสกหน้า ทำให้เหลิ่งปิงช็อกในทันที!

แม้แต่คนอื่นๆยังอึ้งประหลาดใจ พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงสามารถกินที่นี่โดยไม่ต้องจ่ายเงิน?

“ทำไม ทำไมเขาไม่ต้องจ่ายเงินล่ะ” เหลิ่งปิงถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ดิฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายให้คุณทราบค่ะ ยอดที่พวกคุณใช้ไปคือสองล้านหนึ่งแสนหยวน ไม่รวมยอดสี่แสนห้าหมื่นจากคุณเฉินและอีกสองท่าน คุณยังต้องจ่ายอีกหนึ่งล้านหกแสนห้าหมื่นหยวน ไม่ทราบว่าต้องการจะจ่ายเป็นบัตรเครดิตหรือโอนดีคะ”

พนักงานหญิงที่แผนกแคชเชียร์พูดอย่างนอบน้อม

คราวนี้เหลิ่งปิงราวกับคนโง่ เขาไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ สรุปแล้วเฉินผิงเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงกินอาหารที่โรงแรมฟู่เหาแล้วไม่ต้องจ่ายเงินล่ะ

จังเหมี่ยวและหวังอวี่หันมองไปที่เฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา พวกนางอยากจะมองเฉินผิงให้ทะลุปรุโปร่ง!

เหลิ่งปิงแสร้งทำเป็นรับบัตรคืนแล้วพูดว่า “เป็นไปได้ยังไง วันนี้มีกำหนดจ่ายสองล้าน ยังไม่โอนมาอีกเหรอ”

ขณะนี้ทุกคนมองไปที่เหลิ่งปิง และหน้าผากของพวกเขาก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมา พวกเขากลัวว่าเหลิ่งปิงจะไม่มีเงินจริงๆและสุดท้ายก็ปล่อยให้พวกเขารวมเงินกันจ่าย!

นี่มันมากกว่าหนึ่งล้านหยวน พวกเขาคนเดียวจะเอาเงินหนึ่งแสนมาจากไหน ใครจะมีเงินมากขนาดนั้น!

“พี่ปิง...แล้วจะทำอย่างไรกันล่ะ” จังเหมี่ยวถามเหลิ่งปิงด้วยความกังวล

“งั้นเอาแบบนี้ วันนี้ค่าสินค้ายังไม่โอนเข้ามา ทุกคนรวมเงินกันจ่ายไปก่อนและเมื่อเงินโอนมาเมื่อไหร่ ฉันจะคืนให้ทุกคน...”

เหลิ่งปิงหันหน้าไปพูดกับทุกคน

“ใช่ พวกเรารวมร่วมกันสมทบเงินกันเถอะ เพราะว่าเงินค่าสินค้าของพี่ปิงยังไม่ได้โอนเข้ามา และภายหลังฉันจะให้พี่ปิงคืนให้ทุกคน...”

จังเหมี่ยวก็ช่วยเหลิ่งปิงอธิบายด้วยเช่นกัน