หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 22

ทันทีพนักงานรักษาความปลอดภัยได้ยินเช่นนั้น ก็ลุกลี้ลุกลนและหยิบกระบอกขึ้นมาทันที ถ้าเฉินผิงเป็นนักโทษที่เพิ่งจะถูกปล่อยตัวมาวันนี้จริงๆ แล้วเจ้าของของที่นี่รู้เข้าคงจะไม่สบายใจแน่ๆ ถึงตอนนั้นพวกเขาที่เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยต้องงานเข้าแน่นอน

“เฉินผิง ยังไม่พาแม่ตาบอดกับพ่อกวาดถนนของนายไสหัวออกไปอีก ต้องให้พนักงานรักษาความปลอดภัยลงมือก่อนถึงจะออกไปหรือไง”

ฟู่เหว่ยมองไปที่เฉินผิงด้วยความเย้ยหยัน

“เธอพูดว่าอะไรนะ”

เฉินผิงกำมือทั้งสองข้างของตัวเองไว้แน่นเมื่อได้ยินฟู่เหว่ยว่าพ่อแม่ของตัวเอง

“ทำไม นายคิดจะทำร้ายฉันหรือ” ฟู่เหว่ยไม่กลัวเขาเลยสักนิด เขาอดหัวเราะไม่ได้และเดินไปหน้าเฉินผิง “ฉันรู้ว่าตอนที่นายอยู่ในคุกนายเรียนรู้มาหลายอย่าง แต่นายรู้ว่าที่นี่ที่ไหน นายกล้าลงมือหรือ ถ้าไม่เชื่อฉันจะส่งนายกลับเข้าคุกไปเองคอยดู!”

ใบหน้าของฟู่เหว่ยเต็มไปด้วยความลำพองใจและผลักเฉินผิงอย่างรุนแรง!

“เฉินผิง พวกเราไปกันเถอะ ไปเถอะ...”

ถังหงอิงดึงแขนของเฉินผิงและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

เธอกลัวว่าเฉินผิงจะก่อเรื่อง วันนี้เฉินผิงเพิ่งจะถูกปล่อยตัวออกมาและมีประวัติก่ออาชญากรรมเดิมอยู่ ถ้าเกิดเขาถูกส่งเข้าไปเนื่องจากมีเรื่องทะเลาะวิวาทอีก ถังหงอิงคงจะไม่กล้ามีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว!

ในเวลานี้ ใบหน้าของเฉินเป่ากั๋ว เขียวคล้ำไปด้วยความโกรธ เขาจ้องไปที่เฉินผิงและพูดออกมาว่า “ยังไม่รีบหยิบของออกไปอีก น่าขายหน้า...”

เฉินเป่ากั๋วเริ่มเก็บของและเตรียมจะเดินออกไป เขาขายหน้ามากจริงๆ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า รีบไสหัวออกไปเถอะ ถ้าฉันเห็นนายอีก ฉันจะตบนายล้างแค้นอย่างแน่นอน!”

ฟู่เหว่ยต่อว่าเฉินผิงอย่างรุนแรง

“พอแล้ว รีบขึ้นรถเถอะ คุยกับคนประเภทนี้เสียศักดิ์ศรีหมด”

เกิ่งซานซานเรียกฟู่เหว่ย จากนั้นทั้งสามคนก็ขึ้นรถและขับเข้าไปในผานหลงวานวิลล่า!

“แม่ครับ รออีกหน่อยเถอะ เพื่อนของผมให้ผมยืมวิลล่านี้จริงๆ!”

ถังหงอิงนั่งอยู่บนรถและดมกลิ่นหอมของดอกไม้ในผานหลงวานวิลล่า ไม่ต้องพูดเลยว่าตื่นเต้นดีใจแค่ไหน!

“แม่ครับ ถ้ามีโอกาสผมจะให้แม่ไปเจอกับเพื่อนของผม!”

เฉินผิงรู้ว่าถังหงอิงคงจะอยากรู้ จึงคิดว่าจะหาโอกาสให้ซูอวี่ฉีมาเจอกับพ่อแม่ของตัวเอง

ด้านหน้าของวิลล่าที่อยู่ตรงกลางเขาของผานหลงวาน รถของเกิ่งซานซานจอดลงและทั้งสามคนก็เดินลงมาจากรถ!

“ซานซาน เธอโชคดีจริงๆ เลย วิลล่านี้หรูหรามาก ไหนจะวิวทิวทัศน์นี่อีก ถ้าเกิดฉันมีบ้านแบบนี้สักหลังหนึ่ง จะให้ฉันมีชีวิตน้อยลงสักสิบปีฉันก็ยอม!”

เจี่ยงเหวินจิ้งมองไปที่วิลล่าตรงหน้า สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉา

“นี่นับว่าดีอะไรกัน ที่ผานหลงวานวิลล่ายิ่งขึ้นไปสูงก็จะยิ่งมีราคาแพง หลังที่แพงที่สุดก็คือหลังที่อยู่บนยอดเขานั่น ไม่รู้ว่าคนใหญ่คนโตท่านไหนที่ซื้อไป!”

เกิ่งซานซานพูดพลางมองไปทางยอดเขา!