หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 23

ในเวลานั้นเอง ก็มีรถคันหนึ่งขับผ่านหน้าพวกเขาไป กระจกรถกำลังเปิดอยู่ ทำให้เห็นใบหน้าของเฉินผิง ใบหน้าของเขามีความเย้ยหยันอยู่เล็กน้อยและมองไปทางพวกของเกิ่งซานซานทั้งสามคน

“เฉินผิง คนในรถนั้นคือเฉินผิงไม่ใช่หรือ”

ฟู่เหว่ยเป็นคนแรกที่เห็นเฉินผิงจึงตะโกนขึ้นมา

ในขณะนั้นเอง เกิ่งซานซานและเจี่ยงเหวินจิ้งก็มองเห็นเฉินผิง เมื่อเห็นใบหน้าเย้ยหยันของเฉินผิง เกิ่งซานซานก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้า!

“เขาเข้ามาได้อย่างไร พนักงานรักษาความปลอดภัยพวกนี้เป็นขยะหรือ”

เกิ่งซานซานตะโกนออกไปอย่างหงุดหงิด!

“หรือว่าหมอนี่จะเป็นเจ้าของจริงๆ ไม่เห็นหรือว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นคนขับรถพาพวกเขาเข้ามา!”

เจี่ยงเหวินจิ้งขมวดคิ้วและถามออกมาด้วยความสงสัย

“พวกเขายังขึ้นเขาไปอีก วิลล่าของพวกเขาอยู่สูงกว่านี้อีกหรือ”

ฟู่เหว่ยก็เงยหน้าขึ้นไปมองและเห็นว่ารถคันนั้นขับขึ้นไปไกลเรื่อยๆ และยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ!

“เป็นไปไม่ได้ เฉินผิงคนนั้นไม่มีทางที่จะซื้อบ้านที่นี่ได้อย่างแน่นอน ฉันรู้เรื่องราวของครอบครัวเขาดีที่สุด!”

เกิ่งซานซานปฏิเสธอย่างหนักแน่น เธอรู้ว่าเฉินผิงไม่มีทางมีเงินซื้อบ้านที่นี่ได้!

“ถ้าอย่างนั้นเป็นไปได้ไหมว่าตระกูลซูจะเอาให้เขา ฉันจำได้ว่าประธานซูเคยพูดไว้ว่าเฉินผิงเคยช่วยชีวิตเขาไว้!”

เจี่ยงเหวินจิ้งวิเคราะห์อย่างละเอียดและพูดออกมา

“เป็นไปได้!” ฟู่เหว่ยพยักหน้า “ไม่รู้ว่าหมอนี่ไปตกถังข้าวสารที่ไหนถึงได้ช่วยชีวิตประธานซูเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้น วันนี้เฉินผิงคงจะได้ตายที่โรงแรมสุดหรูอย่างไม่ต้องสงสัย!”

เกิ่งซานซานกัดฟันแน่น จากนั้นก็เปิดประตูรถและพูดออกไปว่า “ตามไปดูด้านบนเถอะ!”

เกิ่งซานซานอยากจะดูให้ได้ว่าเฉินผิงมีบ้านที่ผานหลงวานนี่จริงๆ หรือไม่

รถเบนซ์ของเกิ่งซานซานขับตามหลังพวกเขาไป และเห็นว่ารถที่ครอบครัวของเฉินผิงนั่งอยู่กำลังมุ่งหน้าไปที่ยอดเขา!

“บะ บ้านของเฉินผิงคนนั้นคงไม่ใช่หลังที่แพงที่สุดบนยอดเขานั่นหรอกใช่ไหม”

“แม่ครับ ต่อไปนี้แม่ก็อยู่กับพ่อที่นี่นะ อากาศของที่นี่ดีมาก เหมาะกับการฟื้นฟูร่างกาย!”

เฉินผิงจูงมือของถังหงอิงเดินเข้าไปในวิลล่า!

เฉินเป่ากั๋วเดินเข้ามาในวิลล่า เขานิ่งค้างไปทั้งตัว ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นโถงที่โอ่อ่าขนาดนี้มาก่อน!

ในเวลานี้ เฉินเป่ากั๋วอ้าปากอยากจะขอโทษเฉินผิง ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่เข้าใจผิดเอง แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามเท่าไร เฉินเป่ากั๋วก็พูดออกไปไม่ได้

หลังจากเดินดูรอบๆ บ้านแล้ว เฉินผิงก็พูดขึ้นมาว่า “พ่อครับ แม่ครับ เดี๋ยวผมจะพาไปเดินดูด้านนอกนะ จะได้รู้จักเส้นทางไว้ ถึงตอนนั้นอย่าให้ตัวเองหลงทางล่ะ!”

“ได้ๆๆ แกบอกแม่แกดีๆ ละ ถึงแม้เธอจะมองไม่เห็นแต่เธอก็รู้สึกได้!”

ใบหน้าของถังหงอิงเต็มไปด้วยริ้วรอยขณะที่ยิ้ม

“แม่ครับ ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะหาทางรักษาดวงตาของแม่ให้หายให้ได้!”

เฉินผิงพาพ่อกับแม่ของตัวเองเดินออกมาจากวิลล่า ไปชมวิวอันงดงามที่ยอดเขา!