หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 32

“แผลเป็น ไล่คนพวกนี้ออกไปให้หมด มีอะไรน่าดูงั้นหรือ”

หลินเทียนหู่พูดกับคนที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็น

“ออกไปซะ ออกไปเดี๋ยวนี้ มีอะไรน่าดูกัน ต่อไปนี้ใครกล้าโก่งราคา นี่ก็คือจุดจบของพวกแก!”

คนที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็นตะโกนใส่ทุกคน ทำให้ต่างก็ตกใจจนหนีไปหมด

“คุณเฉินครับ ไม่ทราบว่าคุณชอบของประเภทไหนหรือ ที่นี่ไม่มีของดีอะไร เป็นพวกสินค้าแผงลอย ของดีมีมูลค่าจะอยู่ด้านในครับ!”

หลินเทียนหู่พูดกับเฉินผิง

“ผมอยากได้พู่กันวิญญาณกับชาด ไม่รู้ว่าที่นี่มีหรือไม่!”

เฉินผิงถามหลินเทียนหู่

หลินเทียนหู่ชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าพู่กันวิญญาณที่เฉินผิงพูดถึงคืออะไรกันแน่ ไหนจะชาดนั่นอีก ไม่ใช่ว่าที่ไหนก็มีงั้นหรือ

แต่หลินเทียนหู่ไม่กล้าถามออกไป ทำได้เพียงพูดไปอย่างเคารพนอบน้อม “คุณเฉินครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปเดินดูร้านขายของโบราณทั่วๆ ลองดูว่ามีของที่คุณต้องการไหม ผมก็ไม่ค่อยรู้จักของพวกนี้เท่าไหร่”

“เอาสิ นำทางเถอะ!”

เฉินผิงพยักหน้า

หลินเทียนหู่เป็นคนนำทางด้วยตัวเอง เจ้าของร้านขายของโบราณต่างก็นำของดีต่างๆ ที่ตนเองชำนาญออกมา แต่ก็ไม่มีชิ้นไหนที่เฉินผิงถูกใจ

ในเวลานี้ หลินเทียนหู่รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “คุณเฉินครับ ตรอกของโบราณใหญ่ขนาดนี้ ของดีทั้งหมดก็มารวมกันอยู่ที่นี่แล้ว แต่กลับไม่มีของที่คุณเฉินต้องการ ถ้าไม่อย่างนั้นผมให้ลูกน้องไปหาที่อื่นให้ดีไหมครับ”

“ไม่ต้อง ของแบบนี้มันต้องใช้ดวง ต่อให้พวกคุณจะหาเจอ แต่ถ้าพวกคุณไม่รู้จัก มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี!”

เฉินผิงโบกมือ ถึงจะให้คนมากมายไปตามหาก็ไม่มีประโยชน์!

“ก็จริงครับ!”

หลินเทียนหู่พยักหน้า!

เพียงไม่นาน รถก็จอดอยู่ที่คฤหาสน์ที่ดูงดงามและมีความโบราณ คนรับใช้คนหนึ่งวิ่งมาอย่างรีบร้อนและกระซิบกับหลินเทียนหู่สองสามประโยค จากนั้นก็วิ่งกลับเข้าไปในคฤหาสน์!

ผ่านไปไม่นาน ชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวและใช้ไม้เท้าช่วยพยุงก็เดินออกมา หลังจากที่เห็นหลินเทียนหู่ ชายชราก็หัวเราะ “หายากจริงๆ ที่ท่านหู่จะมาเป็นแขก!”

“ท่านกู่ ท่านพูดเกินไปแล้ว เรียกผมว่าเสี่ยวหู่หรือไม่ก็หลินเทียนหู่ก็พอแล้วครับ อยู่ต่อหน้าท่านผมจะกล้าทำตัวเหนือกว่าได้อย่างไรกัน!”

หลินเทียนหู่รีบก้าวไปด้านหน้าเพื่อประคองท่านกู่และพูดอย่างสุภาพ

ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ประจำจังหวัด แม้ว่าจะเกษียณแล้ว แต่ยังคงมีอิทธิพลไม่น้อย ดังนั้นหลินเทียนหู่จึงไม่กล้าล่วงเกินเขา!

หลังจากกู่เวิ่นเทียนทักทายกับหลินเทียนหู่สองสามประโยค ก็สังเกตเห็นเฉินผิงที่อยู่ข้างๆ เขามองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนและถามออกไป “ท่านหู่ คนแปลกหน้าที่อยู่ด้านหลังนี้เป็นผู้ใดกัน…”

“โอ้ นี่คือคุณเฉินครับ ครั้งนี้พาคุณเฉินมารบกวนท่านกู่เป็นพิเศษ หวังว่าท่านกู่จะไม่ถือโทษกัน!”

หลินเทียนหู่อธิบายอย่างรีบร้อน

เมื่อได้ยินหลินเทียนหู่เรียกเฉินผิงที่อายุราวๆ ยี่สิบกว่าๆ ว่าคุณ กู่เวิ่นเทียนก็ตะลึงเล็กน้อย แต่ก็เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น!