หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 33

“ทั้งสองท่านเชิญเข้ามาก่อน!”

กู่เวิ่นเทียนพยักหน้าให้เฉินผิงเล็กน้อย เพื่อเป็นการทักทาย!

ในความคิดของเขาคนหนุ่มด้านหลังที่อายุราวๆ ยี่สิบนี้ ทำให้หลินเทียนหู่เรียกว่าคุณได้ จะต้องเป็นคนในตระกูลร่ำรวยอย่างแน่นอน ถึงได้ถูกหลินเทียนหู่เคารพขนาดนี้ ไม่ได้คิดว่าเป็นเพราะความสามารถของตัวเขาเอง!

หลินเทียนหู่และเฉินผิงเดินเข้าไปในคฤหาสน์ของกู่เวิ่นเทียน หลังจากที่เข้าประตูไป เฉินผิงก็รู้สึกถึงพลังงานเข้มข้นที่ค่อยๆ ไหลมาได้ในทันที ที่โถงนี้มีต้นไม้ใหญ่หลายต้นโอบล้อมไว้ และปิดกั้นไม่ให้แสงแดดผ่านเข้ามา!

เมื่อเดินเข้าไปเรื่อยๆ ภูเขา สายน้ำและอาคารจำลองต่างๆ ทุกที่มีบรรยากาศของความโบราณแผ่ออกมาอย่างหนาแน่น!

“ท่านกู่ ต้นไม้เหล่านี้คงจะมีอายุเยอะแล้วใช่ไหมครับ”

เฉินผิงมองไปที่ต้นไม้ใหญ่เหล่านั้นและอดไม่ได้ที่จะถามออกไป

เนื่องจากพลังงานที่เข้มข้นนี้ ต่างก็มาจากต้นไม้ใหญ่เหล่านี้ทั้งนั้น

“คุณเฉินครับ ต้นไม้เหล่านี้ของท่านกู่ต่างก็มีอายุหนึ่งร้อยปีแล้วครับ เป็นเพราะมีต้นไม้เหล่านี้ ท่านกู่ถึงสร้างลานบ้านไว้ตรงนี้ครับ”

หลินเทียนหู่อธิบายให้เฉินผิงฟัง!

เฉินผิงพยักหน้าเบาๆ และเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมกู่เวิ่นเทียน ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ประจำจังหวัดถึงเลือกเมืองเล็กๆ อย่างหงเฉิงมาใช้ชีวิตยามชรา!

ที่นี่เต็มอิ่มไปด้วยพลังงานดีๆ เหมาะกับการใช้ชีวิตยามชราจริงๆ และการอยู่ที่นี่เป็นเวลานานก็ทำให้รับพลังในการฟื้นฟูร่างกาย ร่างกายจะยิ่งอ่อนเยาว์ลงและแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ!

หลังจากสิ้นสุดทางเดินแล้ว กู่เวิ่นเทียนก็พาหลินเทียนหู่และเฉินผิงเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ภายในห้องโถงเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่แบบโบราณ ทุกชิ้นมีอายุมากกว่าร้อยปี อีกทั้งยังมีเก้าอี้ที่สลักลายมังกรยักษ์เก้าตัวตั้งอยู่กลางห้องโถง!

เก้าอี้ลายมังกรมีเบาะนั่งสีทองอร่ามวางอยู่ ดูแล้วเหมือนจะมีคนนั่งเป็นประจำด้วย!

เมื่อเฉินผิงมองเก้าอี้ลายมังกรและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สีหน้าของเขามีความประหลาดใจเล็กน้อย!

“ทั้งสองท่านเชิญนั่ง!”

กู่เวิ่นเทียนวางมือสบายๆ และนั่งลงไปที่เก้าอี้ลายมังกร!

หลังจากกู่เวิ่นเทียนพูดจบ ในใจของเฉินผิงก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมา เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย ลัทธิเต๋ามีการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายด้วยการเขียนยันต์ จะต้องมีจิตวิญญาณอยู่แน่ๆ รวมไปถึงใช้ชาดด้วย เขาไปตามหาที่วัดเต๋าด้วยตนเองก็ได้ ทำไมตามหาไปทั่วตรอกของโบราณด้วย!

“ขอบคุณท่านกู่มากๆ ที่เตือนครับ!” เฉินผิงลุกขึ้นและแสดงความเคารพแก่กูเวิ่นเทียน!

“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร ผมแค่พูดขึ้นมาเฉยๆ!”

กู่เวิ่นเทียนหัวเราะเสียงดัง!

“ท่านกู่ ขออนุญาตถามว่าเก้าอี้ลายมังกรที่ท่านนั่งอยู่ ได้มาจากไหนหรือ”

เฉินผิงถาม

“ทำไมหรือ คุณก็มองออกว่าเก้าอี้ตัวนี้ไม่ธรรมดางั้นหรือ” กู่เวิ่นเทียนพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ “ผมซื้อเก้าอี้ลายมังกรตัวนี้มาจากต่างประเทศด้วยเงินมหาศาล นี่คือเก้าอี้ลายมังกรของแท้จากราชวงศ์หมิงและจักรพรรดิก็เคยนั่งเก้าอี้ตัวนี้ด้วย”

กู่เวิ่นเทียนลูบเก้าอี้ลายมังกรเบาๆ ดูออกว่าเขาชอบเก้าอี้ตัวนี้มากๆ