หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5164

เขายังคงยืนหยัด อกของเขาสั่นระริกเมื่อคลื่นพลังทะลวงผ่านร่างกาย ทว่ากลับเปี่ยมด้วยความยินดี เขารู้ว่าเพิ่งฝ่ากำแพงสูงตระหง่านได้ จิตดาบของเขาทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุด

ดาบยังคงปะทะกัน และความเข้าใจของเฉินผิงลึกซึ้งยิ่งขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เขาค้นพบว่าจิตดาบไม่ได้เป็นเพียงพลังทำลายล้าง แต่มันคือการสื่อสารกับฟ้าดิน กับสายน้ำ ป่าไม้และชีวิต วิชาอันหลากหลายของรูปปั้นหินคือการสื่อสารนั้นที่แสดงออกมาในรูปกระบวนท่า

ระหว่างการปะทะที่ดุเดือด กระบี่พิฆาตมังกรส่งเสียงร้องด้วยความยินดี และเปล่งแสงสว่างเจิดจ้า เป็นครั้งแรกที่อาวุธตอบสนองเช่นนั้น นับตั้งแต่ที่ได้ยอมรับเฉินผิงเป็นเจ้านาย เขาเข้าใจในทันที เมื่อความรู้ในจิตดาบเพิ่มขึ้น พลังแฝงของกระบี่ก็เพิ่มตามเช่นกัน นับจากนั้นเขาก็ไม่ได้มองการต่อสู้ครั้งนี้ว่าเป็นการดิ้นรนเอาชีวิตรอดอีกต่อไป แต่เป็นโอกาสอันหาได้ยากยิ่งที่จะควบคุมอารมณ์ตนเอง ทุกครั้งที่ต่อสู้ เขาจะทำลายขีดจำกัดของตัวเองไปอีกขั้น สร้างมุมมองใหม่ๆ ให้วิชาดาบของเขา จนกระทั่งรูปแบบการต่อสู้ของเขาเปลี่ยนแปลงไปและยากจะอ่านออก

หยุนหวู่มองจากอีกด้านของห้องโถงด้วยสีหน้าตื่นตะลึง เขาไม่เคยเห็นใครเผชิญคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจเช่นนี้แต่ก็ยังสำเร็จวิชาไม่หยุด เขาจ้องมองหลังของเฉินผิงและพึมพำกับตัวเอง ชายผู้นี้ถูกลิขิตให้ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เราทุกคนจะเอื้อมถึงได้

กาลเวลาล่วงเลยไป จิตดาบของเฉินผิงยกระดับจนน่าเกรงขาม ทุกคมดาบราวกับผสานท้องฟ้าและผืนดิน และมิติรอบตัวเขาสั่นไหวทุกครั้งที่โจมตี แม้วิชาดาบของรูปปั้นหินจะยังคงเก่งกาจ แต่ก็ไม่อาจปิดล้อมเขาไว้ได้เหมือนเช่นเคย จากนั้นเฉินผิงรวบรวมทุกพลังที่ยกระดับได้ ชกหนึ่งหมัดที่พุ่งทะลุผ่านห้องโถงดุจสายธารแห่งดวงดาว ผู้พิทักษ์หินปะทะด้วยพลังทั้งหมดของตน ทว่าสายธารแห่งจักรวาลซัดสาดและทำลายพื้นผิวหินจนแตกร้าว