หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5245

เหล็กกล้าสว่างวาบอย่างรวดเร็วและโหดเหี้ยม อากาศส่งเสียงเมื่อดาบพุ่งเข้าใส่อกของเฉินผิง ใบหน้าของหูหม่าซือซีด “ระวัง!” เขาร้อง ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลง พลังพุ่งพล่านไปทั่วเส้นเลือด และพริบตานั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฎในมือ เขาหันไปเผชิญหน้ากับการโจมตีที่กำลังจะมาถึง เสียงปะทะดังก้องไปทั่วถนนราวกับเสียงระฆังโบสถ์

ปราณดาบประสานกัน สาดคลื่นกระแทกไปทั่วหน้าร้านค้า และทำให้ทุกป้ายสั่นสะเทือน เฉินผิงสัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดในลำคอ แขนรู้สึกชาขึ้นมาและผลักให้เขาถอยหลังไปสองก้าว หญิงในชุดคลุมขาวหรือก็คือหลิงเสวี่ยเดินเซเช่นกันดวงตาของเธอมีความประหลาดใจ

“วิชาดาบของเจ้า...” หลิงเสวี่ยจ้องมองรอยดาบสีดำที่กระบี่ของเฉินผิงทิ้งไว้กลางอากาศ แววตาเบิกกว้าง “นั่นมันท่าดาบเมฆาของสำนักดาบไม่ใช่เหรอ? ถึงจะยังไม่สมบูรณ์ แต่จังหวะของมันไม่ผิดแน่”

เธอรู้จักวิชานี้ด้วย?ฉันแค่เลียนแบบกระบวนท่าจากซากสำนักในชั้นสาม ความจริงนี้ฟาดใส่หัวเฉินผิงอย่างแรงราวท่อนเหล็ก

“ผมไม่เคยได้ยินชื่อสำนักดาบที่คุณว่า” เฉินผิงกล่าวพลางลดกระบี่พิฆาตมังกรลง แต่ยังคงรักษาท่วงท่า “สิ่งที่คุณเห็นคือวิชาที่ผมขัดเกลาเอง”

หลิงเสวี่ยส่ายหัว ผมสีดำพลิ้วไหว “เป็นไปไม่ได้ ข้าสัมผัสได้ถึงหัวใจของสำนักดาบ ข้าไม่มีทางจำผิด เจ้าเป็นใครกันแน่? สำนักดาบฝึกวิชาให้เจ้าหรือ?”

เฉินผิงจ้องมองเธอและเงียบ เขาไม่รู้จักสำนักที่สาบสูญไปนานแล้ว

“ข้าชื่อหลิงเสวี่ย” เธอกล่าวอย่างอ่อนโยน “ข้าเป็นศิษย์ของสำนักดาบที่ล่มสลาย หากเจ้าสืบทอดวิชานี้ เราก็เป็นศิษย์ร่วมสำนัก ไม่ใช่ศัตรู ไม่จำเป็นต้องสู้กัน”

“ผมบอกคุณแล้ว ผมไม่ใช่ศิษย์ของสำนัก” เฉินผิงขมวดคิ้ว “คุณต้องการอะไรจากผม?”