หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 768

“ผมมีเรื่องต้องจัดการอยู่อีกมากมายจริงๆ แล้วผมก็ไม่คิดจะรับตำแหน่งหัวหน้าของสมาพันธ์ยุทธจักรด้วย ผมอยากจะอุทิศพลังของตัวเองให้กับการฝึกบำเพ็ญฌานมากกว่า” เฉินผิงตอบเสียงเรียบ

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา ไป๋เสี่ยวซานก็มิได้เกลี้ยกล่อมเขาอีกต่อไป สุดท้ายก็เป็นการตัดสินใจของเฉินผิงว่าเขาอยากจะเป็นหัวหน้าหรือเปล่า ไม่มีใครสามารถบังคับเขาได้

“คุณเฉิน ผมมาที่นี่หาใช่เพียงแค่มาแสดงความยินดีกับคุณเท่านั้น แต่ผมยังบางอย่างที่ต้องบอกคุณ ฉินเสี่ยวเทียนไปตามหาฉินเสี่ยวเซียนพี่รองของตนเองเพื่อแก้แค้นให้ฉินเซียวหลิน เมื่อไม่กี่ปีก่อนฉินเสี่ยวเซียนเคยฝึกฝนกับตระกูลฉินสายหลัก ร่ำลือกันว่าเขาถึงกับสามารถเข้าสู่โถงบรรพชนได้ เช่นนั้นย่อมหมายความว่าเขาค่อนข้างมีฝีมือทีเดียว” ไป๋เสี่ยวซานเอ่ยเสียงแผ่วเบา

“ไม่เป็นไรหรอกครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด” เฉินผิงยิ้มพลางไม่ใส่ใจกับข่าวแต่อย่างใด

อย่างไรเสียก็ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ ในเมื่อเขากับตระกูลฉินมาถึงทางตัน เช่นนั้นเขาก็ต้องจัดการกับพวกเขาในที่สุด

หลังจากเห็นท่าทีเมินเฉยของเฉินผิง ไป๋เสี่ยวซานคิดว่าต่อให้พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์ ดังนั้นเขาได้แต่กล่าวขึ้นมาว่า “คุณเฉิน ถ้าหากตระกูลฉินมีความเคลื่อนไหวอะไร ผมจะส่งคนมาแจ้งให้คุณทราบทันที”

“ขอบคุณครับ เหล่าไป๋” เฉินผิงผงกศีรษะตามมารยาท

ซุนซือเหมี่ยวมองนาฬิกาแล้วเอ่ยเร่งเฉินผิงว่า “คุณเฉิน จวนได้เวลาแล้ว ดูสิ”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ก้มหน้ามองนาฬิกา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนต่อหน้าผู้คนที่มาจากทั้งสองมณฑลพลางเอ่ยขึ้นว่า “ขอบคุณที่เมตตานะครับ แต่ผมต้อมยอมรับว่าตัวเองยังขาดประสบการณ์จึงไม่คู่ควรที่จะเป็นหัวหน้าของสมาพันธ์ยุทธจักร ได้โปรดมองหาคนอื่นเถอะ”

ผู้คนรู้สึกตกตะลึงเพราะไม่อยากเชื่อว่าเฉินผิงจะปฏิเสธตำแหน่งโดยไม่ลังเล สำหรับพวกเขาแล้ว ตำแหน่งหัวหน้าของสมาพันธ์ยุทธจักรเป็นตำแหน่งอันเป็นที่ยกย่องชื่นชมของทุกคนในยุทธภพ แต่ใช่ว่าทุกคนจะคู่ควรกับมัน

พวกเขาไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะปฏิเสธโอกาสครั้งใหญ่เช่นนั้น

“คุณเฉิน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับทั้งเจียงหนานและเจียงเป่ย ถ้าหากคุณยังไม่คู่ควรที่จะเป็นหัวหน้า เช่นนั้นก็คงจะไม่มีใครคู่ควรอีกแล้วล่ะ”

ทันทีที่เขาเขาพูดจบประโยค ก็มีน้ำเสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นมาจากด้านนอก

“เฉินผิงเป็นใครกัน? ฉันจะฆ่ามันเดี๋ยวนี้แหละ!” เสียงตะโกนราวกับฟ้าคำรามให้ความรู้สึกประดุจสั่นสะเทือนอาคารทั้งหลัง จนผู้คนแทบหูหนวก

เฉินผิงขมวดคิ้ว จากเสียงตะโกนของคนผู้นั้น เขาสามารถรับรู้ได้ว่าคนผู้นั้นมีพลังอันแกร่งกล้า ซึ่งอย่างน้อยๆ ก็ต้องอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์

“ให้ตายสิ ใครมันมาตะโกนใส่คุณเฉินอยู่ตรงนั้น?” มีคนบ่นพึมพำพลางลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง

คนอื่นๆ เดินตามไป อย่างไรเสีย การที่บางคนมาถึงที่ทำการแล้วแสดงท่าทีหยาบคายต่อเฉินผิงก็เท่ากับดูหมิ่นสมาพันธ์ยุทธจักรที่เพิ่งจะก่อตั้งขึ้น

ทันทีที่ผู้คนออกไปจากห้อง พวกเขาก็เห็นไม่กี่คนกำลังยืนอยู่ด้านนอก หัวหน้าของคนกลุ่มนั้นก็เป็นชายวัยกลางคนที่มีแววตาชั่วร้าย ในขณะเดียวกัน ผู้ที่กำลังยืนอยู่ข้างๆ เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด