หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 778

ซูฉางเซิงมองเซี่ยโหวตุนพลางเอ่ยเสียงเรียบว่า “ไปซะ หากคุณยังดื้อแพ่งต่อไป ผมก็จะไม่ปรานีแล้ว...”

เซี่ยโหวตุนที่โกรธจัดถลึงตามองเฉินผิงแล้วส่งเสียงขู่ลอดไรฟันที่ขบกันแน่น “วันนี้ถือว่าแกโชคดีไป ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้...”

เมื่อพูดจบแล้ว เซี่ยโหวตุนก็หันหลังเตรียมจากไป

เมื่อหนิงอวี่ที่ได้รับบาดเจ็บเห็นเช่นนั้น เขาก็รีบตามเซี่ยโหวตุนไป

แต่เฉินผิงกลับก้าวขึ้นมาขวางทางของเขาพลางกล่าวว่า “อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องหนีเลย...”

“กะ แกจะทำอะไร?” หนิงอวี่หวาดกลัวจนตัวสั่นราวกับใบไม้ ตอนนี้เขามือขาดไปข้างหนึ่งแล้ว ย่อมไม่สามารถเอาชีวอตเฉินผิงได้อีก

แววตาของเฉินผิงส่องประกายเยียบเย็น “ฉันจะฆ่าแก...”

ถ้าหากเขาไม่พาเซี่ยโหวตุนมาที่นี่ เสี่ยวหลานก็คงไม่ตาย ทั้งหมดเป็นเพราะมัน!

หนิงอวี่รู้สึกหวาดกลัวกับสายตาอาฆาตของเฉินผิง จึงรีบหันหน้าไปอ้อนวอนเซี่ยโหวตุน “คุณเซี่ย ผมขอร้องคุณล่ะ ได้โปรดพาผมไปกับคุณด้วย...”

ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้ก็คือภาวนาให้เซี่ยโหวตุนพาเขาไปจากที่นั่นด้วย

อนิจจา เซี่ยโหวตุนกลับจากไปโดยไม่เหลียวหลังมามองสักนิด

เมื่อเห็นเซี่ยโหวตุนจากไป หนิงอวี่ก็รู้สึกสิ้นหวัง เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เขาจึงมองเฉินผิงด้วยสายตาวิงวินแล้วขอร้องอย่างสิ้นหวัง “ได้โปรดละเว้นผมด้วย! คุณอยากได้อะไร ผมจะยกให้คุณหมดเลย! หอเทียนหลัวมีของล้ำค่าอยู่มากมาย—”

เฉินผิงจ้องมองเขาด้วยสีหน้าอาฆาตแค้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ จากนั้นก็กวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกร

ศีรษะของหนิงอวี่ลอยขึ้นกลางอากาศ จากนั้นหล่นลงกับพื้นแล้วกลิ้งเข้าไปในมุมที่ห่างไกลออกไป

เฉินผิงเก็บกระบี่เข้าฝัก จากนั้นก็เดินเข้ามาหาซูฉางเซิงพลางกล่าวว่า “ขอบคุณที่มาช่วยผมไว้นะครับ คุณซู”

“ด้วยความยินดี แค่ออกแรงนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง” ซูฉางเซิงยิ้มบางๆ เมื่อสายตาของเขาทอดมองไปที่เตาหลอมเสินหนง เขาก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “เตาหลอมสัมฤทธิ์ใบนี้เป็นของคุณงั้นเหรอ?”

เขาไม่อยากให้ซูฉางเซิงรู้ว่ามันคือเตาหลอมเสินหนง อย่างไรเสีย มันก็เป็นอาวุธวิเศษโบราณที่ใช้ปรุงยา หากเขารู้ว่ามันคืออะไรขึ้นมาจริงๆ แล้วอยากได้ขึ้นมาเล่า? เขาอาจจะช่วยชีวิตฉันไว้ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สิ่งล่อตาล่อใจ คนๆ หนึ่งก็อาจจะเปลี่ยนใจได้ ทางที่ดีฉันคงต้องระวังตัวเอาไว้

ไม่นานเขาก็รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่จริงๆ หัวใจของเธอยังคงเต้นอยู่ แม้จะอ่อนแรงก็ตามที

เฉินผิงเหงื่อแตกพลั่ก ถ้ามิใช่เพราะซูฉางเซิง เฉินผิงก็คงจะฝังเสี่ยวหลานไปแล้ว!

เมื่อสักครู่ตอนที่เขาตรวจอาการของเสี่ยวหลาน เขาเสียพลังวิญญาณส่วนใหญ่ไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตรวจอาการให้ละเอียดได้ แล้วฉันก็เกือบจะก่อเรื่องผิดพลาดอย่างมหันต์!

“ได้โปนดนำทางด้วยครับ คุณซู...”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็สั่งหลินเทียนหู่ว่า “ออกรถ พวกเราจะมุ่งหน้าไปที่หุบเขายากันทันที”

“หุบเขายาไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าออกตามใจชอบ คุณขึ้นรถมากับผมจะดีกว่า” ซูฉางเซิงอธิบาย

เฉินผิงผงกศีรษะ เขาไม่อยากให้ซูอวี่ฉีต้องเป็นห่วง จึงสั่งให้หลินเทียนหู่กลับไปที่หงเฉิงพร้อมกับคนอื่นๆ แล้วบอกให้เธอรู้ว่าเขาไปที่ไหน

หลังจากนั้นเขาก็อุ้มเสี่ยวหลานเข้าไปในรถของซูฉางเซิง อวี๋ตงรีบขับรถพาพวกพวกเขาไปที่หุบเขายาอย่างรวดเร็ว