หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 785

ปราณสัมผัสของเขาแผ่ขยายออกมาทันที เฉินผิงคิดจะใช้มันสืบค้นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

แต่ทันทีที่เฉินผิงปลดปล่อยปราณสัมผัสออกไป มันก็เด้งกลับมาราวกับมันชนเข้าอย่างจังกับกำแพงที่มองไม่เห็น ไม่มีทางที่ปราณสัมผัสของเขาจะแผ่ขยายออกไปได้อีก

เฉินผิงลืมตา เขาจ้องมองไปที่ตำแหน่งไม่กี่เมตรข้างหน้าพลางยื่นมือออกมาควานหาบางอย่างกลางอากาศ

“คุณเฉิน คุณทำอะไรครับ?” อวี๋ตงถาม เพราะรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เฉินผิงกำลังทำอยู่

“นี่เป็นภาพลวงตา พวกเราวิ่งกันมาตั้งนานขนาดนั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเรายังไม่ได้ออกไปจากตรงนี้เลย นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ภูเขาทั้งสองด้านดูเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน...”

แสงสีแดงแผ่ออกมาจากมือของเฉินผิง ทันใดนั้นกำแพงที่เกือบจะมองไม่เห็นซึ่งคล้ายกับคลื่นน้ำก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขาภายใต้แสงสีแดง

“หรือว่าจะมีคนวางวงแหวนอาคมเอาไว้ที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาในหุบเขา?” อวี๋ตงบอกเป็นนัย ดูเหมือนเขาเพิ่งจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

“ก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าใจกลางของวงแหวนอยู่ตรงไหน และจะทำลายมันได้ยังไงกัน...” เฉินผิงกล่าวพลางผงกศีรษะ

“มีบางอย่างอยู่ตรงก้นหุบเขาด้วยเหรอ? ทำไมถึงมีวงแหวนอาคมได้เล่า?” อวี๋ตงยังคงรู้สึกสับสน

“ผมก็ไม่แน่ใจเรื่องนั้นหรอกนะ ตอนนี้พวกเราคงต้องฝ่ากำแพงนี้เข้าไปก่อน พวกเราถึงจะสามารถเข้าสู่ก้นหุบเขาได้อย่างแท้จริง”

แสงสีแดงจากมือของเฉินผิงกลับสว่างเจิดจ้ายิ่งขึ้น แล้วกำแพงก็เริ่มใสขึ้นเรื่อยๆ

อวี๋ตงเดินเข้ามาแตะกำแพงที่ใสราวกับแก้วเบาๆ แต่เมื่อเขายื่นมือไปข้างหน้าจนแขนทะลุผ่านกำแพง หลังจากนั้นไม่นาน อวี๋ตงก็เดินผ่านเข้าไปได้

เขารู้สึกตกตะลึง “คุณเฉิน นี่ผมผ่านเข้ามาได้งั้นเหรอ? ไม่มีอะไรแตกต่างเลย”

“คุณเฉิน... คุณเฉิน!” อวี๋ตงร้องตะโกนอย่างกระวนกระวายใจ เมื่อเห็นว่าจู่ๆ เฉินผิงก็หายตัวไป

“รอผมอยู่ที่นี่แหละครับ! ผมขอไปดูก่อน”

เสียงของเฉินผิงดังเข้ามาในหูของอวี๋ตง แต่กลับมองไม่เห็นว่าเขาอยู่ที่ไหน จากนั้นอวี๋ตงจึงเชื่อสิ่งที่เฉินผิงเอ่ยถึงเมื่อก่อนหน้านี้

“นี่คือแนวกั้นงั้นเหรอ?” เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัว เฉินผิงก็นึกถึงสิ่งที่ตาเฒ่ามังกรเคยเอ่ยถึงเมื่อก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้

แนวกั้นสามารถปิดผนึกมิติพิเศษที่มีวงแหวนอาคมได้ แต่คนนอกกลับไม่สามารถรับรู้ได้ว่ามิติเพิ่งจะหายไป ดังนั้นเฉินผิงจึงยังคงอยู่ภายในหุบเขายาและมิได้เข้าไปในอีกมิติหนึ่ง

ภูเขาทั้งสองด้านก็ยังคงเป็นภูนเขาลูกเดิม ทว่าดูเหมือนจะแตกต่างไปอยู่บ้าง ต้นไม้หนาทึบขึ้นเสียจนสามารถมองเห็นสัตว์ทั้งหลายได้