หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 931

อิจิโระต้องการใช้แผนสำรองเพื่อขัดขวางแอนดรูว์และเขาจะได้มีโอกาสสังหารเฉินผิง

เมื่อได้รับคำสั่งจากอิจิโระ เหล่าซามูไรก็ชักดาบออกมาและกรูกันเข้าไปหาสมาชิกในทีมกระทรวงยุติธรรม เช่นเดียวกับคนของแอนดรูว์

“แอนดรูว์ ไปจัดการซามูไรพวกนั้น ผมจะจัดการอิจิโระเอง” เฉินผิงตาลีตาเหลือกพูดกับแอนดรูว์

เมื่อลูกน้องแอนดรูว์นั้นหายจากการถูกพิษและมีพลังกลับมาเรียบร้อยแล้ว ทางออกเดียวคือการให้ซู่ซีเม่านำทัพกระทรวงยุติธรรมเข้าต่อสู้กับเหล่าซามูไร แต่เมื่อคิดให้ดี เฉินผิงก็กังวลว่าซู่ซีเม่าจะเป็นอันตรายจึงตัดสินใจส่งแอนดรูว์ไปช่วยพวกเขา

แอนดรูว์มองเฉินผิง ก่อนจะคำรามด้วยความโมโหและพุ่งเข้าไปหาซามูไรเหล่านั้นทันที

ขณะนั้นเอง เฉินผิงก็หันไปมองอิจิโระด้วยความเยือกเย็นและพูดว่า “และตอนนี้ ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสวิชากระบี่เก้าเงาของผมเช่นกัน…”

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นดังขึ้น ออร่าที่เปล่งประกายอย่างไม่น่าเชื่อก็พุ่งออกมาจากตัวเขา มันสว่างและพร่างพราวราวกับพระอาทิตย์ที่เจิดจ้าบนท้องฟ้า แตกต่างจาก ลำแสงที่ซามูไรในชุดดำทั้งสามสะท้อนออกมา เพราะมันมีความรุนแรงและท่วมท้นน้อยกว่าเป็นอย่างมาก

“เคล็ดวิชาแรก กระบวนท่ากระบี่มหึมา…”

เฉินผิงค่อยๆ เงื้อกระบี่พิฆาตมังกรในมือเขา กระบี่เล่มนั้นสั่นเล็กน้อยก่อนจะผ่ากลางอากาศ จากนั้นอาวุธที่ส่องแสงเจิดจ้าขนาดมหึมาก็บดบังท้องฟ้าไปสิ้น และพุ่งเข้าหาอิจิโระอย่างดุดัน

อิจิโระรีบดึงกระบี่ของเขาออกมาและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความประหลาดใจ

แกร๊ง!

เปลวไฟพวยพุ่งขึ้นไปบนฟ้าเมื่อกระบี่ทั้งสองเล่มปะทะกัน

อิจิโระเกือบทำกระบี่หลุดมือขณะที่เขารู้สึกเจ็บมือไปหมด

“คราวนี้ก็ คมกระบี่ตัดวารี…”

เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่อีกครั้ง คราวนี้มันแข็งแกร่งมากกว่าเดิม และแสงสะท้อนของดาบก็เจิดจ้ามากขึ้นอีกด้วย

อิจิโระหน้าซีดไปในทันใด แต่ไม่นานนักเขาก็กัดฟันและพุ่งมาข้างหน้าอีกครั้งหนึ่ง

แกร่ก…

ครั้งนี้ ร่างของอิจิโระรู้สึกถึงแรงปะทะเข้ามา ก่อนที่รอยร้าวอันมองเห็นจะเริ่มก่อตัวขึ้นบนกระบี่ในมือ และไม่นานหลังจากนั้น มันก็แตกออกมาเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ถ้างั้น คุณอยากจะฆ่าตัวตายเอง หรืออยากให้ผมช่วยทำให้กันล่ะ?”

หางตาของอิจิโระกระตุก “แกคิดว่าฉันจะค้อมตัวให้และยอมรับความพ่ายแพ้แบบนี้น่ะเหรอ?” เขาถ่มน้ำลายออกมาพลางกัดฟัน

ต่อมา เขาก็หันไปหาชายในชุดคลุมทั้งสามที่ยืนอยู่ข้างหลัง และพึมพำว่า “บูชายัญ…”

ทั้งสามคนตื่นตะลึงและหวาดกลัวอย่างมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายคนนั้นพูด

“คุณวาตานาเบะ...”

สายตาพวกเขาเต็มไปด้วยการอ้อนวอนและรู้สึกทำอะไรไม่ถูก

“คิดจะขัดคำสั่งฉันหรือไง? คิดถึงหน้าลูกเมียแกเอาไว้ให้ดีนะ…” อิจิโระข่มขู่

ทั้งสามมองหน้ากันขณะที่ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว และต่อมา พวกเขาก็ยกมือขึ้นตบไปที่หน้าอกตัวเอง