หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 966

พอเฉินผิงพูดจบ ก็มีใครสักคนก่อความอลหม่านขึ้นในฝูงชน

ชายหนุ่มในชุดผู้ฝึกยุทธ์สีขาวเดินปรี่เข้ามาในฝูงชนด้วยรองเท้าหนังสีดำของเขา

เขามากับหลงซิงซูและปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับห้าอีกสองคน

“น่าแปลกที่ได้เห็นหลงเซียวมาที่นี่ ฉันนึกว่าเขาจะพลาดการประลองปีนี้เสียแล้ว”

“ทำไมเขาถึงจะยอมพลาดล่ะ? ในเมื่องานจัดขึ้นในสุสานจักรพรรดิ ที่แห่งนี้มีขุมทรัพย์มากยิ่งกว่าสถานที่จัดงานประลองแห่งอื่นรวมกันอีก”

“ดูจากที่หลงเซียวยังหนุ่มแน่น ช่างมหัศจรรย์ที่เขาได้เป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ็ดแล้ว”

ท่ามกลางเสียงกระซิบกระซาบ ฝูงชนเริ่มหันไปทักทายหลงเซียวทีละคน

“เฉินผิง ชายคนนี้คือหลงเซียว บุตรชายคนโตของตระกูลหลง เขามักจะไปฝึกวิชากับอาจารย์ที่ต่างแดนและกลับมาทุกปีเพียงเพื่อจะได้เข้าร่วมการประลอง ฉันไม่นึกว่าเขาจะพัฒนาฝีมือได้มากขนาดนี้ ปีกลายเขายังเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสาม ตอนนี้เขาพุ่งขึ้นไปถึงระดับเจ็ดแล้ว”

จ้าวฉวางจ้องหลงเซียวอย่างอิจฉา “คงจะดีถ้าฉันฝึกวิชาได้ไวอย่างที่เขาทำได้”

เฉินผิงเมินจ้าวฉวางขณะที่ยังไม่ละสายตาจากหลงเซียว ทันใดนั้นก็มีความคิดบ้าบิ่นผุดขึ้นในหัวเขา

ดูจากฝีมือของเขาในตอนนี้ คงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วยแม่ของเขาออกมาจากบ้านตระกูลหลง ยิ่งไปกว่านั้น เขายังไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนถึงจะสะสมพลังได้มากเท่าที่ต้องการ

เฉิงผิงจึงเกิดความคิดที่จะลักพาตัวหลงเซียวขึ้นมา เขาจะได้เอาตัวไปแลกกับแม่ของเขา

ในตอนนั้น หลงเซียวที่สัมผัสได้ถึงบางอย่างก็หันไปทางเฉินผิง ตอนที่ทั้งสองสบตากัน หลงเซียวก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ

เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงเป็นใคร และไม่แปลกใจที่จะไม่รู้ว่าเฉินผิงเพิ่มระดับพลังไปถึงขั้นไหนแล้ว

“คุณหลงเซียว ชายคนนั้นคือเฉินผิงครับ เขาเป็นคนที่ฆ่าอิจิโระ วาตานาเบะก่อนหน้านี้” หลงซิงซูอธิบายให้หลงเซียวฟัง

“อ๋อ ผมรู้จักเขา ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนที่ค้นพบสุสานจักรพรรดิด้วยเหรอ?” หลงเซียวเอ่ยด้วยความประหลาดใจ

ซวนหยวนไคชะงักไปชั่วครู่แล้วพูดถากถาง “จ้าวฉวาง นี่แกไปเป็นหมารับใช้ของมันตั้งแต่เมื่อไหร่? ครั้งหนึ่งแกเคยหมอบแทบเท้าฉัน คราวนี้กลับมาเห่าใส่ฉันแทนเหรอ?”

“ไอ้บัดซบนี่!”

จ้าวฉวางโกรธเคืองที่ซวนหยวนไคเรียกเขาว่าหมารับใช้ จนเขาซัดหมัดใส่อีกฝ่าย

แต่ก่อนที่หมัดของจ้าวฉวางจะเข้าเป้า ซวนหยวนไคปลดปล่อยรัศมีอันทรงพลังด้วยการสะบัดมือ ทำเอาจ้าวฉวางต้องสะดุดเท้าถอยไปหลายก้าว

จนที่สุดเฉินผิงก็คว้าตัวจ้าวฉวางเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคงน่าอับอายถ้าเขาล้มก้นกระแทกพื้น

เห็นได้ชัดว่าในเรื่องของระดับพลัง จ้าวฉวางเทียบกับซวนหยวนไคไม่ได้เลย

“จ้าวฉวาง มีคนมากมายที่แดนไร้เงาจะเข้าไปเป็นพวกได้ แต่แกดันเลือกเฉินผิง นี่แกไม่กลัวว่าตัวเองจะโดนคนอื่นเขาหัวเราะเยาะเอาเหรอ?”

เฉิงคุนส่งสายตาล้อเลียนใส่จ้าวฉวาง