หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 967

“ซวนหยวนไค เฉิงคุน จำคำฉันเอาไว้ ฉันจะเอาคืนพวกแกแน่ หลังจากที่แกสองคนฉวยโอกาสทำร้ายพ่อฉันตอนที่ตระกูลของฉันกำลังย่ำแย่ แถมยังฆ่าคนของแดนไร้เงาไปอีกมากมาย” จ้าวฉวางประกาศก้องพลางส่งสายตาอาฆาตให้ชายทั้งสอง

“ฮ่าๆๆ จ้าวฉวาง พูดจาเสียใหญ่โตแต่แกจะทำได้หรือเปล่า? ดูสิว่าแกอ่อนแอแค่ไหน ไม่มีทางหรอกที่แกจะได้ล้างแค้น ต่อให้แกฝึกอีกทั้งชีวิตก็ตาม”

ใบหน้าเฉิงคุนฉายแววรังเกียจ “พ่อแกโชคดีที่รอดชีวิตมาได้ แต่ยังไงก็เถอะ ดูจากสภาพของแดนไร้เงาในตอนนี้ ถึงรอดก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าพวกแกไม่มีปัญญาต่อกรกับตระกูลเราได้หรอก”

ความโอหังของเฉิงคุนยิ่งทำให้จ้าวฉวางเดือดดาลขึ้นไปอีก ทำเอาเขาเลือดขึ้นหน้า เช่นเดียวกับปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสองที่ด้านหลัง พวกเขากำหมัดแน่นพร้อมปลดปล่อยรัศมีออกมา

เผียะ!

ทันใดนั้น เฉิงคุนที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็เห็นภาพพร่ามัวตรงหน้าเขา ก่อนที่จะโดนตบเข้าที่หน้าอย่างแรงจนบวมเป่งไปครึ่งหน้า

“ไอ้เวรที่ไหนตบฉัน!” เฉิงคุนตะโกนขณะเอามือกุมแก้มแล้วสะดุดล้มไปด้านหลัง

“ผมจะล้างแค้นให้คนของแดนไร้เงาอย่างแน่นอน ถ้ากล้าพูดอีกสักคำผมจะฆ่าคุณซะ”

เฉินผิงทำสีหน้าเคร่งขรึม ส่งสายตาคมกล้าใส่เฉิงคุนระหว่างที่พูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่

จะอย่างไรแดนเงาก็เป็นหนึ่งในกองกำลังของตำหนักมังกรฟ้า เมื่อตอนนี้พวกเขาถูกโจมตี เฉินผิงจึงต้องทำอะไรสักอย่าง

“เฉินผิง นี่แกกล้ามาตบหน้าฉันได้ยังไง? อย่าคิดว่าเพราะมีคนหนุนหลังแล้วแกนึกอยากจะทำอะไรก็ได้ วันนี้ฉันจะขยี้แก!”

เฉิงคุนโมโหขึ้นมาโดยพลัน ในขณะที่ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์สองคนด้านหลังเขาทะยานไปด้านหน้าแล้วใช้รัศมีโอบล้อมเฉินผิงเอาไว้

“ช่างอวดดีนัก เฉิงคุน! ลืมไปแล้วหรือไงว่าเฉินผิงเป็นคนของกระทรวงยุติธรรม ไม่รู้จักเคารพยำเกรงเราเลยหรือ?” จ้าวอู๋ฉีตะโกนเมื่อเห็นเฉิงคุนทำตัวหยาบคาย

“จ้าวอู๋ฉี กระทรวงยุติธรรมทำหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อยของจิงตู เพราะงั้นแกเอาเวลาไปตามจับหัวขโมยจะดีกว่า ถ้ายังขวางทางฉัน ฉันจะขยี้พวกแกทั้งคู่ไปพร้อมกันเลย”

เฉิงคุนไม่เห็นว่าจ้าวอู๋ฉีจะทำอันตรายเขาได้ ตระกูลชั้นสูงของเขาย่อมไม่เกรงกลัวกระทรวงยุติธรรมอยู่แล้ว

แทนที่จะมอง กั๋วเว่ยกลับตำหนิอย่างเคร่งขรึม “ผมไม่สนว่าพวกคุณจะบาดหมางกันเรื่องอะไร ผมขอเตือนว่าการประลองจัดขึ้นโดยสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ถ้าพวกคุณกล้าก่อปัญหา ก็เท่ากับว่าคุณมีเรื่องกับพวกเรา ในเมื่อผมรับหน้าที่ดูแลการประลองครั้งนี้ พวกคุณก็ควรจะทำตัวให้ดีที่สุด”

“แน่นอนครับ แน่นอน” เฉิงคุนพยักหน้าซ้ำๆ

กั๋วเว่ยหันมาพูดกับเฉินผิง “คุณเองก็ควรจะระวังตัวไว้ด้วย อย่าคิดไปเองว่าคุณชี่จะปกป้องคุณได้ทั้งชีวิต”

พอพูดจบกั๋วเว่ยก็เดินมือไพล่หลังไปด้านหน้า ในขณะที่หลงเซียวเข้าไปหาเพื่อทักทายเขา “คุณกั๋ว”

“คุณหลง ผมเห็นได้เลยว่าความแข็งแกร่งของคุณเพิ่มพูนขึ้นไม่น้อย”

กั๋วเว่ยฉีกยิ้มอย่างกระฉับกระเฉงเมื่อเห็นหลงเซียว

“ผมยังเทียบกับคุณไม่ได้หรอกครับ” หลงเซียวตอบอย่างเจียมตัว