คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 174

“ไม่จำเป็นค่ะ เพราะดิฉันไม่ได้สนใจอยากรู้ ในเมื่อพวกเขาทิ้งดิฉัน ก็หมายความว่าพวกเขาไม่ต้องการดิฉันแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องขุดคุ้ยอดีตที่เจ็บปวด”

แคทเธอรีนส่ายหน้าแล้วพูดด้วยความลำบากใจ “ดิฉันแค่รู้สึกว่าชีวิตไม่ได้รับความยุติธรรม ทำไมคนอย่างพวกตระกูลโจนส์จึงสามารถพลิกสถานการณ์และประสบความสำเร็จได้ง่าย ๆ ล่ะคะ? เพราะแบบนี้ไงคะ พวกเขาถึงยังทำเรื่องชั่ว ๆ ต่อไป”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับบริษัทใหญ่อย่างฮัดสัน เธอรู้ดีว่าเธอไม่มีความสามารถมากพอที่จะต่อกรกับพวกเขาได้

เวสลีย์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ผมช่วยคุณได้ถ้าคุณยอมรับ...”

“ไม่ต้องค่ะ” เธอพูดแทรกเขาขึ้นมา

“เคธี่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมพูดเมื่อคืนเป็นความจริงนะ ผมอยากแต่งงานกับคุณ” เวสลีย์พูดด้วยความจริงใจ “ผมจะทำกับศัตรูของคุณเหมือนเป็นศัตรูของผม”

แคทเธอรีนส่ายหน้าปฏิเสธ

เธอแต่งงานเพื่อการแก้แค้น แล้วเธอก็เสียใจกับการกระทำเช่นนั้น เธอไม่อยากทำผิดซ้ำสองอีกแล้ว

เวสลีย์จับพวงมาลัยเอาไว้พลางพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา “ถ้าเป็นฌอนที่พูดแบบนี้กับคุณแทน คุณจะตอบตกลงไหม?”

ความแปลกใจผุดขึ้นในแววตาของแคทเธอรีน เธอเงยหน้าขึ้นและเข้าใจการแสดงออกของเวสลีย์ในทันที เวสลีย์อาจจะสังเกตเห็นวิธีที่เธอรับโทรศัพท์ของฌอนก่อนหน้านี้

“พวกคุณสองคนรู้จักกันมานานแล้วใช่ไหมครับ?” ด้วยไหวพริบของเขา ในไม่ช้าเวสลีย์ก็เข้าใจเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น “ผมน่าจะรู้เรื่องเร็วกว่านี้ ฌอนเป็นคนเย่อหยิ่งที่ไม่ยอมตอบรับว่าความให้คดีของใครง่าย ๆ คุณไม่มีทั้งเงินหรืออำนาจ แล้วทำไมเขาถึงยอมช่วยคุณง่าย ๆ แบบนี้ล่ะครับ?”

แคทเธอรีนกัดริมฝีปากของเธออย่างเฉยเมยโดยไม่พูดอะไรสักคำ เพราะเวสลีย์เดาถูกแล้ว เธอไม่เห็นจะต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมเพื่อให้เขาเข้าใจเธอเลย สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์ของเธอกับฌอนก็ไม่ได้พัฒนาตั้งแต่แรก ทว่าก่อนหน้านี้ที่เธอเซ็นสัญญา เธอได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้วที่จะขายร่างกายของเธอ

ความเงียบของเธอเท่ากับยอมรับ

หัวใจของเวสลีย์เจ็บร้าว เขาทำได้เพียงฝืนยิ้มออกไป “ผมคงต้องโทษตัวเองเพียงคนเดียว ที่ไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้เลย”

เธอดีใจที่เรื่องต่าง ๆ ลงเอยเป็นแบบนี้ เธอยังคงต้องพบกับเวสลีย์อยู่บ่อย ๆ ในเรื่องโครงการปรับปรุงก่อสร้าง เมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะได้ไม่น่าอึดอัดจนเกินไป

...

40 นาที ต่อมา แคทเธอรีนลงจากรถที่หน้ารีเวอร์ไซด์ แมนชั่น จากนั้นเธอจึงเข้าไปข้างใน

ป้าลินดาออกไปซื้อของที่ร้านขายของ แคทเธอรีนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเพื่อให้นอนหลับได้สบาย

ช่วงเที่ยง ป้าลินดามาปลุกเธอไปรับประทานอาหารกลางวัน

“เมื่อวานที่คุณไม่กลับมาทั้งคืน คุณฮิลล์เป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ เขาโทรมาหาป้าตอนกลางดึก พอคิดว่าเป็นผู้ใหญ่อายุเกิน 20 ปี ที่บรรลุนิติภาวะแล้ว เขาเลยไม่เป็นห่วงคุณมากนัก”

ป้าลินดาพูดเสริมขึ้นด้วยรอยยิ้ม “มีคนกล่าวเอาไว้ว่า ผู้ชายที่แต่งงานกับผู้หญิงผิดคน เขาจะต้องเป็นแม่และพี่เลี้ยง ถ้าผู้หญิงแต่งงานกับผู้ชายถูกคน เธอจะได้รับการเอาอกเอาใจจากผู้ชายคนนั้นราวกับตัวเองเป็นลูก ที่จริงแล้ว คุณฮิลล์เองก็เอาอกเอาใจคุณเหมือนลูก และเอาใจใส่คุณราวกับเป็นที่รักของเขาเหมือนกันนะคะ”