คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 332

หลังจากที่ฌอนพูดจบแล้ว เขาจึงหยิบเสื้อสูทและเตรียมตัวจะออกไป

“ฉันคิดว่าแกก็แค่อยากให้น้องตายอยู่ที่นั่น แบบนั้นจะได้ไม่มีใครมาแย่งฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นไปจากแกได้” ลีอาพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

เรียวขายาวของฌอนหยุดชะงัก เขาพูดออกมาเบา ๆ “แม่อยากคิดอะไรก็คิดไปเถอะ”

“ฌอน ฮิลล์ ฉันเสียใจที่คลอดลูกอย่างออกมา ฉันน่าจะทำแท้งเอาแกออก”

เสียงของลีอาดังขึ้นจากด้านหลัง

ฌอนก้าวเข้าไปในลิฟต์ทันที

เฮดลีย์สังเกตสีหน้าของเจ้านายอย่างระมัดระวัง เขายังคงใจเย็นและไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ออกมา ทว่าเฮดลีย์รู้ดีว่าในตอนนี้ เป็นความสงบก่อนที่พายุจะโหมกระหน่ำ

สถานการณ์แบบนี้มักจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่ฌอนและลีอาพบกัน พวกเขาทั้งคู่จะต้องทะเลาะกันเป็นแน่ ราวกับว่าแม่และลูกชายเป็นศัตรูกับมาตั้งแต่กำเนิด

เฮดลีย์ลอบถอนหายใจ คุณผู้หญิงเองก็ลำเอียงเหมือนกัน

คนขับรถขับรถมา ฌอนเปิดประตูออกและขึ้นรถก่อนจะขับรถออกไปด้วยตัวเอง

แคนเบอร์รากว้างใหญ่ ทว่าดูเหมือนเขาไม่มีที่ให้ไป

เขาขับรถไปที่เมโทรโพลิส พาร์ค

เขาเปิดประตูเข้าไป คฤหาสน์หลังใหญ่มีเพียงความเงียบไม่มีแม้แต่เงาของใครสักคน

เขาโทรหาแคทเธอรีนทันที หลังจากเสียงต่อสายดังขึ้นไม่กี่ครั้ง สายก็ถูกตัด เขาจึงพยายามโทรไปอีกสองครั้งทว่าถูกตัดสายไม่ต่างกัน

“ดี” ฌอนมองโทรศัพท์ แววตาของเขาฉายแววความโหดร้ายออกมา

...

ในโรงแรม

แคทเธอรีนวางสาย ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านขึ้นมาทันที

ด้วยความร้ายกาจของฌอน เขาจะทำอะไรต่อจากนี้?

แคทเธอรีนไม่อาจทนฟังเขาได้อีกต่อไปแล้วตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

หญิงสาวหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความโกรธเคือง ดวงตาแดงก่ำของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังและคับแค้นใจเมื่อเธอมองมาที่เขา

เป็นสายตาแบบเดียวกับที่ลีอาใช้มองเขาในตอนบ่าย

ฌอนรู้สึกว่าเขาถูกแทงเข้าที่หน้าอกเข้าอย่างจัง

“คุณกล้าตบผมอย่างนั้นเหรอ?”

ดวงตาที่หรี่ลงของเขาดูราวกับดวงตาของซาตาน

แคทเธอรีนก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัวและพึมพำออกไป “ฌอน ฮิลล์ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

“แคทเธอรีน โจนส์ ผมจะไม่ให้ความเมตตาแม้แต่น้อยกับคุณอีกต่อไปแล้ว”

ในอีกหลายปีต่อมา เมื่อแคทเธอรีนคิดถึงค่ำคืนนี้ เธอสามารถพูดได้เพียงคำเดียวเท่านั้น คือ โหดร้าย