คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 485

“ไปให้พ้นเลยนะฌอน”

แคทเธอรีนรู้ว่าเขาพยายามหลอกเธอ เธอเตะเขาแล้วขึ้นไปชั้นบนด้วยความโกรธ

ฌอนหนีบขาของเขาเข้าหากันพลางทำหน้าเหยเกก่อนจะตามเธอขึ้นไปข้างบน

เมื่อเธอไปถึงที่ชั้นบน แคทเธอรีนเตรียมตัวจะอาบน้ำ เธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้า และพบเสื้อผ้าผู้ชายอยู่ในตู้มากมาย รวมถึงมีกระทั่งชุดชั้นในของผู้ชาย

เธอรู้สึกโกรธจนปวดหัว “ฌอน ใครใช้ให้คุณเอาเสื้อผ้าพวกนี้มาใส่เอาไว้ในนี้?!”

“แน่นอนว่าผมก็อยากเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน เพราะผมจะย้ายมาอยู่ที่นี่”

ฌอนยืนอยู่ข้างหลังของเธอ พลางพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ

แคทเธอรีนหยิบเสื้อผ้าของเขาออกมาและกำลังจะโยนมันลงบนพื้น ในตอนนั้นเองฌอนก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “คุณจะโยนเสื้อผ้าผมทิ้งก็ได้ พรุ่งนี้ผมก็แค่สั่งให้เฮดลีย์เอาเสื้อผ้ามาให้ผมใหม่แค่นั้นเอง”

“...”

หญิงสาวทำได้เพียงยอมแพ้ให้กับความหน้าด้านของเขา “ก็ได้ ฉันยอมให้คุณย้ายเข้ามา แต่คุณช่วยไปอยู่ห้องอื่นได้ไหม?”

“ไม่ได้” ฌอนกะพริบดวงตาสีเข้มของเขา “เหตุผลที่ผมย้ายมาที่นี่ก็เพื่อนอนห้องเดียวกับคุณ ย้ายไปนอนห้องอื่นอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่ได้โง่นะ”

“...”

โธ่เว้ย เขาเป็นคนบุกรุกเข้ามาในบ้านของเธอ แต่เขาทำราวกับว่าเป็นเจ้าของที่นี่

แคทเธอรีนเกรงว่าเธอจะตายเพราะความโกรธถ้าเธอยังขืนคุยกับเขาต่อไป เธอเลยเข้าไปอาบน้ำ

เมื่อหญิงสาวออกมาจากห้องอาบน้ำ เธอเห็นฌอนกำลังถือไม้ถูพื้นอยู่ เขากำลังถูพื้นบริเวณที่รับประทานอาหารอยู่

ท่าทางของเขาเก้ ๆ กัง ๆ จนดูเหมือนว่าเขาจับไม้ถูพื้นเป็นครั้งแรก

แคทเธอรีนซ่อนความรู้สึกสับสนที่เกิดขึ้นกับเธอเอาไว้ภายในหัวใจ เธอหันกลับมาหยิบเสื้อผ้าไปใส่ในเครื่องซักผ้าที่อยู่ตรงระเบียง

เมื่อเธอทำเสร็จแล้ว ตอนนี้ฌอนก็กำลังถูพื้นห้องนั่งเล่นอยู่

สิบนาทีต่อมา เธอลงไปหยิบโยเกิร์ตจากตู้เย็นข้างล่าง เธอเห็นฌอนกลับมาถูพื้นห้องรับประทานอาหารอีกครั้ง

หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากัน “พอแล้วค่ะ ฉันรู้แล้วว่าคุณถูพื้น คุณไม่ต้องถูพื้นห้องรับประทานอาหารแล้วค่ะ”

“ผมถูพื้นห้องรับประทานอาหารไปเมื่อไร?” ฌอนข่มความกังวลใจเอาไว้พลางถามขึ้น “ผมยังไม่ได้ถูพื้นห้องรับประทานอาหารเลยนะครับ”

แคทเธอรีนที่ถอดชุดนอนออกและกำลังทาโลชั่นลงบนผิวของเธอ เมื่อเธอได้ยินเสียง หญิงสาวก็กรีดร้องขึ้นและรีบสวมเสื้อผ้าทันที ทว่าเธอหาแขนเสื้อไม่เจอเพราะเธอลุกลี้ลุกลนมากเกินไป เนื้อตัวส่วนมากของเธอจึงยังเปลือยเปล่าอยู่

ในตอนแรกฌอนคิดอะไรไม่ออก ทว่าท่าทางของเธอทำให้เขารู้สึกรุ่มร้อนขึ้นมา

“แขนเสื้อของคุณอยู่ข้างในครับ” ฌอนเข้าไปหาเธอ พลางจับไหล่บางของเธอเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งดึงแขนเสื้อของเธอออกมา

แคทเธอรีนสอดมือเข้าไปในแขนเสื้อได้ในที่สุด เมื่อเห็นดวงตาที่หรี่ลงและเคร่งขรึมของเขา หญิงสาวก็รู้สึกอับอายและโกรธเคือง “ฌอน คุณเข้ามาในห้องของฉันครั้งแล้วครั้งเล่าได้ยังไง?”

“นี่...” ฌอนชูกุญแจในมือของเขา “นี่เป็นกุญแจที่ปลดล็อกได้ทุกอย่าง”

“...”

เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นลม ของแบบนี้มันมีอยู่จริง ๆ เหรอ!

แคทเธอรีนอยากจะแย่งกุญแจมา ทว่าฌอนกลับเร็วกว่าและรีบเก็บกุญแจไปอย่างรวดเร็ว เธอสูญเสียการทรงตัวแล้วล้มลงปะทะกับแผ่นอกของเขา

“เด็กดี หลับซะนะครับ” ฌอนกอดเธอเอาไว้

แคทเธอรีนพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขาทว่าก็ไร้ผล โดยไม่ทันได้คาดคิด หญิงสาวกัดไหล่หนาของเขาอย่างแรง