ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 161

เมื่อองค์ฮองเฮาได้ยินว่าจวินมู่หลานเห็นด้วย จึงบอกซูจื่ออวี๋

“ซูจื่ออวี๋ เจ้าสามารถถอนพิษให้ท่านอ๋องรองได้แล้ว”

ซูจื่ออวี๋รีบตอบรับ

“หม่อมฉันรับบัญชา”

ซูจื่ออวี๋ยืนขึ้น นางเดินไปในระยะที่ห่างจากจวินมู่หลานสามก้าว นางทำท่าครุ่นคิดจากนั้นหันมองรอบด้าน ความสนใจของทุกคนอยู่ที่ซูจื่ออวี๋ เพราะอยากรู้ว่านางจะทำสิ่งใดกันแน่

ทันใดนั้นซูจื่ออวี๋หันมองอ๋องแปดจวินมู่เยว่ นางยิ้มแล้วบอกว่า

“ท่านอ๋องแปด หม่อมฉันขอความช่วยเหลือจากท่านได้หรือไม่เพคะ?”

จวินมู่เยว่ลุกขึ้นอย่างดีใจ เขากลัวจะไม่มีเรื่องสนุกนะสิ

จวินมู่เยว่วิ่งมาตรงหน้าซูจื่ออวี๋ บอกว่า

“คุณหนูซูต้องการให้ข้าช่วยเรื่องใดหรือ? ขอเพียงเป็นประโยชน์กับพี่รอง ข้ายอมบุกน้ำลุยไฟโดยไม่อิดออด!”

ทุกคนอดหัวเราะไม่ได้ ใครจะไม่รู้ว่าอ๋องฉินกับอ๋องแปด ไม่ถูกกับอ๋องรองและอ๋องสี่เหมือนน้ำกับไฟ

สีหน้าของอ๋องแปดแสดงออกเต็มที่ว่ามีความสุขบนความทุกข์ จะหวังดีกับอ๋องรองได้อย่างไร

ซูจื่ออวี๋หัวเราะบอกว่า

“ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น แต่ว่าวิธีถอนพิษชนิดนี้อาจจะเจ็บเล็กน้อย หม่อมฉันกลัวท่านอ๋องรองทนไม่ไหว หวังว่าท่านอ๋องแปดจะช่วยสกัดจุดให้ท่านอ๋องรอง เพื่อไม่ให้พระองค์เจ็บปวดแล้วดิ้นไปดิ้นมา

เมื่อได้ยินว่าเจ็บเล็กน้อย จวินมู่เหนียนกลับโล่งอก เขาเป็นลูกผู้ชาย จะทนกับความเจ็บปวดไม่ได้เชียวหรือ แต่เขาไม่ยอมให้จวินมู่เยว่แตะต้องเขา หันไปหาจวินมู่ฉง บอกว่า

“น้องสี่ เจ้ามานี่”

จวินมู่ฉงพยักหน้า เขายื่นมือแล้วสกัดจุดสองที สกัดจุดของจวินมู่หลานเอาไว้ ทำให้เขาขยับไม่ได้ และร้องออกมาไม่ได้

ซูจื่ออวี๋หันมองจวินมู่ฉง แล้วหันมองจวินมู่เยว่ จวินมู่เยว่เข้าใจทันที ซูจื่ออวี๋ไม่ได้ให้เขาออกมาสกัดจุด แต่ให้เขาออกมาจับตาดูจวินมู่ฉงไว้ต่างหากล่ะ

ไม่รู้ว่ายัยเด็กคนนี้มีวิชามารอะไรอีก

จวินมู่เยว่ดีใจจนเนื้อเต้น เขาแอบเข้าไปยืนข้างจวินมู่ฉงอย่างแนบเนียน

“ซูจื่ออวี๋! เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? ! ถึงได้กล้าทำเช่นนี้กับพี่รองของข้า!” แม้จวินมู่ฉงจะขยับไม่ได้ แต่ก็เอ่ยปากตำหนิ

ซูจื่ออวี๋ไม่สนใจเขา เพราะหลังจากสาดเหล้าแล้ว นางยังทำสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่า

เพี๊ยะ! ตบหน้าด้านซ้ายหนึ่งฉาด!

เพี๊ยะ! ตบหน้าด้านขวาหนึ่งฉาด!

ผลั่ก! นางถีบไปที่ท้องของจวินมู่หลาน ถีบจนเขาล้มลงไปนอนลนพื้น

ให้ตายสิ!

ทุกคนได้แต่ตกตะลึง แม้แต่จวินมู่ฉงที่เอ่ยปากด่าทอเมื่อกี้ก็ได้แต่อึ้งไป

ต่อหน้าขุนนางมากมาย เหยียดหยามและทำร้ายองค์ชายขนาดนี้ นี่พวกเขากำลังฝันหรือซูจื่ออวี๋บ้าไปแล้วจริงๆ?

ขณะนี้ซูเหวินเฟิงไม่มีแม้แต่แรงจะตำหนิลูกสาวของตัวเอง เพราะเขาจำได้ ซูจื่ออวี๋ใช้หัวของเขาเป็นประกันในการรักษา!

“พวกเจ้ายังยืนบื้ออยู่ทำไม รีบไปจับนางสิ รีบไปจับนางเอาไว้!” ลั่วกุ้ยเฟยตะโกนเสียงดัง