ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 262

ซูจื่ออวี๋พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกนางหาเรื่องใส่ตัวเอง ท่านกลับโยนความผิดมาไว้ที่ข้า เช่นนั้นก็ดี ในเมื่อท่านบอกว่าข้ามันจิตใจหยาบช้า ข้าจะทำให้ท่านได้เห็น ไม่ว่าท่านต้องการสิ่งใด ท่านจะไม่ได้รับมัน สิ่งที่ท่านหวงแหน ต้องถูกทำลาย เกียรติยศของท่านต้องมลายหายไป ข้าซูจื่ออวี๋…อ๋อ ไม่สิ คงต้องบอกว่า ชายาอ๋อง พูดจริงทำจริง!”

ซูจื่ออวี๋พูดเสร็จนางก็เดินจากไป นางคร้านที่จะเสียเวลาเสวนาโต้เถียงกับฮูหยินซูต่อ

หลังจากที่ออกมาจากจวนเสนาบดีแล้ว ซูจื่ออวี๋กับจวินมู่เหนียนก็ได้ขึ้นรถม้า จวินมู่เหนียนพบว่า สีหน้าของซูจื่ออวี๋ไม่ค่อยสู้ดีนัก

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้วถามขึ้นมาว่า “ฮูหยินซูรังแกเจ้าหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ส่ายหน้า “ตอนนี้นางรังแกข้าไม่ได้ เพียงแต่ว่า…ข้ารู้สึกไม่มีความสุขจากการแก้แค้นแล้ว ถึงแม้จะใช้นิ้วขยี้บี้นางจะตายได้แล้วมันอย่างไร มารดาของข้าก็กลับมาจากความตายไม่ได้”

จวินมู่เหนียนกล่าวว่า “ข้าสามารถช่วยเจ้ากำจัดนางได้”

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียนด้วยความซาบซึ้งใจและพูดต่อว่า “ขอบเขตในการเป็นมนุษย์ของข้า คือการไม่ทำร้ายผู้คน และขอบเขตในการทำเรื่องต่างๆของข้าคือการมีมโนธรรม ข้าไม่สามารถที่จะลงมือทำร้ายผู้คนได้ ”

จวินมู่เหนียนกล่าวต่อ “ดังนั้นเจ้าจึงตั้งใจที่จะหลอกล่อนางและใช้ตัวเองเป็นเหยื่อ เพื่อที่จะให้นางลงมือทำร้ายเจ้า? สุดท้ายแล้วก็จะลงโทษนางงั้นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียนด้วยความประหลาดใจ “ท่านอ๋องช่างปราชญ์เปรื่อง”

จวินมู่เหนียนร้องรับออกมาอย่างไม่ปฏิเสธ “สุภาพบุรุษไม่นำตนเข้าไปใกล้อันตราย”

ซูจื่ออวี๋หัวเราะออกมา “ข้าไม่ใช่สุภาพบุรุษ ข้าเป็นสตรี”

จวินมู่เหนียนมองซูจื่ออวี๋และยื่นเข้าไปหานาง “มานี่”

ซูจื่ออวี๋หลบไปด้านหลังโดยไม่รู้ตัวและถามด้วยความระแวง “ทำอะไร?”

แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนซ่อนตัวเพื่อจับตามองอยู่บนรถม้าของจวนฉินอ๋อง แต่เมื่อจวินมู่เหนียนเห็นท่าทางตึงเครียดของซูจื่ออวี๋ เขาก็เลิกคิ้วขึ้นมา “อืม มีสายตามองมากมายที่จับจ้องข้าอยู่ เจ้าคงไม่ต้องการที่จะเผยพิรุธออกมา หลังจากนี้เมื่ออยู่ภายนอกเจ้าต้องเชื่อฟังข้า”

คนฉลาดอย่างซูจื่ออวี๋ ตอนนี้ก็ยังถูกจวินมู่เหนียนพูดเกทับ นางยังไม่ค่อยจะเข้าใจเรื่องความสามารถในการต่อสู้ของโลกนี้ นางไม่รู้ว่าความสามารถทางการต่อสู้อยู่ในระดับไหน สามารถอ่านความคิดได้หรือไม่

จวินมู่เหนียนเห็นท่าทางกระวนกระวายของนางก็แอบหัวเราะอยู่ในใจ เขาเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้นและพูดอย่างนุ่มนวล “พี่ใหญ่ของเจ้า จิตใจล้ำลึกและต่ำช้า อย่าปล่อยนางไว้จะดีที่สุด ตอนนี้มีโอกาสที่จะส่งนางให้แต่งงานออกเรือนไปไกลๆ”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจในความหมายของจวินมู่เหนียนในทันที นางถามขึ้นมาว่า “ท่านอ๋องหมายถึง รัชทายาทหนานหยวนชิงแห่งหนานเจียง?”

จวินมู่เหนียนพยักหน้าเล็กน้อย

เขาจำได้ว่าในฝันของเขาหนานหยวนชิงได้พาหนานหยวนหรัวมายังเมืองหลวงของตงโจว ราวกับว่า…มันจะเป็นการแต่งงาน