ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 340

อะไร... อะไรนะ?

ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียนด้วยความประหลาดใจ กลับไปค่อยจูบอีกครั้งหมายความว่าอย่างไร?

ยากนักที่จะได้เห็นใบหน้าของซูจื่ออวี๋ประหลาดใจ เขินอาย ทำอะไรไม่ถูกแบบนี้ จวินมู่เหนียนรู้สึกว่าแบบนี้น่ารักดี เขายื่นนิ้วชี้และนิ้วกลางไปจิ้มคิ้วของซูจื่ออวี๋เบาๆ พูดอย่างอ่อนโยน “ไปเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปรับรางวัล”

จวินมู่เหนียนยกยิ้มบาง ทั้งที่รอยยิ้มนั้นจางมากจนยากจะสังเกต แต่ซูจื่ออวี๋ก็ยังรู้สึกลายตา ขณะที่กำลังลายตา ในหัวของนางก็เริ่มสับสน แล้วตอบไปโดยไม่รู้ตัว “อื้อ”

จวินมู่เหนียนเลิกคิ้ว แต่ไม่ได้ถามซูจื่ออวี๋ว่าที่นางบอกว่า “อื้อ” คือตอบรับตำพูดไหนของเขา

กลับไปจูบอีกครั้ง? หรือไปรับรางวัล?

สรุปแล้ว หากเขาคิดว่าเป็นประโยคไหนก็คือประโยคนั้น

......

เมื่อทุกคนมาถึงตรงหน้าฮ่องเต้จาวเหวิน บางคนก็จนตรอกเหมือนไก่ตกน้ำ บางคนก็โกรธเหมือนไก่ชน มีเพียงจวินมู่เหนียนและซูจื่ออวี๋ที่กระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา

ฮ่องเต้จาวเหวินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “หลานซี ช่างทำอะไรที่เหนือคาดจริงๆ”

จวินมู่เหนียนตอบว่า “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ตรัสชม”

จวินมู่หลานเอ่ยอย่างไม่ยินยอม “ท่านพ่อ เขาโกงชัดๆ”

หนานหยวนหรัวที่เปียกโชกก็กัดฟันพูดว่า“ขอทูลถามฮ่องเต้ กฎของการแข่งขันไม่ทราบว่าแคว้นตงโจวของพวกท่านไม่เข้มงวดขนาดนี้เชียวหรือ? ปล่อยให้ซูจื่ออวี๋มาก่อกวนสนามแข่งเช่นนี้หรือ?”

เมื่อหนานหยวนชิงได้ยินเช่นนั้น ก็รีบพูดว่า “หรัวเอ๋อร์ อย่าเสียมารยาท ตงโจวเข้มงวดด้านพิธีกรรม จะอนุญาตให้คนไปก่อกวนระเบียบขั้นตอนได้อย่างไร นี่ต้องเป็นการจงใจของคนคนเดียว”

ฮ่องเต้จาวเหวินยิ้มอย่างคลุมเครือ ไม่ตอบคำพูดของหนานหยวนหรัวแต่มองไปที่ซูจื่ออวี๋และถามว่า “ชายาอ๋องเจ็ด เหตุใดถึงได้ไปอยู่บนกลองมังกรจิ้งเช่นนั้น?”

ซูจื่ออวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ทูลเสด็จพ่อ จื่ออวี๋อยากไปให้กำลังใจ! หรือว่าต้องให้ฝั่งทางอ๋องรองและอ๋องสี่ ผลัดกันไปขนาบข้างโจมตีเรือของสามีข้าฝ่ายเดียว? จะไม่ยอมให้จื่ออวี๋ที่อยู่บนฝั่งไปให้โบกธงให้กำลังใจสามีของตัวเองหรือเพคะ? มีกฎห้ามไม่ให้ไปให้กำลังใจด้วยหรือ?”

ซูจื่ออวี๋คำก็สามีสองคำก็สามี ปากเล็กๆ หวานปานน้ำผึ้ง

ฮ่องเต้จาวเหวินหันหน้าไปมองจวินมู่เหนียน เห็นลูกชายของตนที่นิ่งขรึมมาตลอดเวลา แต่ตอนนี้กลับมีรอยยิ้มอ่อนโยนเต็มใบหน้า เห็นท่าทางโง่เขลานั้น ก็รู้ว่าเขาใส่ใจกับซูจื่ออวี๋มาก