ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 462

เว่ยคงชิงกัดฟันพูด “เยียนเอ๋อร์ถูกวางยาพิษจริงๆ”

ฮูหยินซูหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ นางตัวแข็งอยู่ที่ตรงนั้นเป็นเวลานานถึงกลับมารู้ตัว แต่หลังจากนั้นไม่นานนางก็เปิดปากพูดว่า “เป็นไปได้ยังไง…ท่านพี่ นี่มัน…”

เว่ยคงชิงคิดทบทวนอย่างถี่ถ้วน พวกเขาประมาทเลินเล่อจริงๆ ที่ท้องพระโรงในวันนั้น หมอหลวงหลี่และหมอหลวงหวังได้จับชีพจรของซูจื่อเยียน หมอหลวงทั้งสองได้รับความเคารพและมีทักษะสูง ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่าจะมีปัญหา

ยิ่งฮูหยินซูบอกเขาว่าซูจื่อเยียนมีความสัมพันธ์กับจวินมู่หลานมาก่อนแล้ว และนางมักจะออกไปข้างนอกตอนกลางคืน นางจะตั้งครรภ์ก็นับว่าเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นเขาจึงชะล่าใจกับเรื่องนี้

คิดไม่ถึงเลยว่าซูจื่ออวี๋จะใช้ประโยชน์จากช่องโหว่นี้

ซูจื่ออวี๋ต้องลงมือในท้องพระโรงวันนั้น แต่นางเก็บเงียบจริงๆ นางไม่เปิดโปงซูจื่อเยียนเป็นเวลานานขนาดนี้ ดูเหมือนว่านางจะวางหมากนี้เอาไว้แล้วและรอจนถึงเวลาจำเป็นจึงใช้มัน

ช่างเหลวไหลสิ้นดี!

เว่ยคงเปิดปากพูด “พิษนี้ไม่สามารถทิ้งอยู่ในร่างกายได้นานเกินไป มิฉะนั้นจะไปขัดขวางการมีบุตร เจ้าควรรีบนำยาแก้พิษให้กับเยียนเอ๋อร์ หลังจากกินยาแก้พิษแล้วให้ น้ำดอกทานตะวันก็จะมาถึง”

ฮูหยินซูอุทานด้วยความตกใจ “มันทำเช่นนี้ได้หรือ? ถ้าลูกของเยียนเอ๋อร์ไม่มีแล้ว นาง…นางจะไม่ตายหรือ?”

เว่ยคงของครุ่นคิดก่อนจะกล่าวต่อ “ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ไปถามซูจื่ออวี๋ว่านางต้องการจะทำอะไรกันแน่? นางไม่ได้เปิดโปงเยียนเอ๋อร์โดยตรง แต่กลับให้ยาแก้พิษกับเจ้า มันต้องมีข้อเสนอ!”

ฮูหยินซูพูดอย่างรวดเร็ว “ได้ ตกลง ข้าจะไปตอนนี้ ไปเดี๋ยวนี้!”

จวนฉินอ๋อง

ในตอนที่ฮูหยินซูมาถึงจวนฉินอ๋อง ซูจื่ออวี๋ยังรับประทานอาหารกลางวันอยู่กับจวินมู่เหนียน

เมื่อได้ยินว่าฮูหยินซูมา ซูจื่ออวี๋ก็พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นว่า “ปล่อยให้นางรอ”

เทียนชิงรับคำสั่งและออกไปทันที

ซูจื่ออวี๋คีบอาหารสองคำอย่างลนลานก่อนจะลุกขึ้นและบอกลา ภายใต้สายตาอันเร่าร้อนของจวินมู่เหนียน นางรู้สึกกินไม่ลง

หลังจากมองซูจื่ออวี๋ออกไปแล้ว รอยยิ้มที่เหมือนฤดูใบไม้ผลิบนใบหน้าของจวินมู่เหนียนก็จางหายไปทันที

จวินมู่เหนียนเคาะโต๊ะสองครั้ง เซวียนชางก็รีบเดินเข้ามาทันทีพร้อมกับกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ในจวนอ๋องไม่มีวี่แววการถูกแทรกซึม และช่วงนี้พระชายาก็ไม่ได้พบคนแปลกหน้า หากมีใครที่เราไม่รู้จัก ก็มีเพียงชายหนุ่มสวมหน้ากากในงานเลี้ยงเชียนจิน”

จวินมู่เหนียนหรี่ตาเล็กน้อย การสืบของเซวียนชางนั้นถูกต้อง ชายผู้นั้นน่าสงสัยที่สุด แต่ชายผู้นั้นเป็นใครล่ะ?

ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถมองซูจื่ออวี๋อย่างเข้มงวดได้ ถ้าเขาต้องการจับใครสักคน เขาต้องล่องูออกจากรู

จวินมู่เหนียนออกคำสั่ง “เซวียนชางเจ้าไป…”

หลังจากได้ฟังคำพูดของจวินมู่เหนียน เซวียนชางก็ได้พยักหน้ารับคำสั่งและออกไปในทันที