หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1128

ไม่นานนักหลังจากนั้น จู้จื่อซานก็ถอนออร่าออกไป เฉินผิงจึงถอนหายใจโล่งอกออกมาทันที

อันที่จริง จู้จื่อซานไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฆ่าเฉินผิง แต่คุณชี่หนุนหลังเฉินผิงอยู่ เขาจึงไม่กล้าทำอะไร

เขาวานให้คนอื่นฆ่าเฉินผิงแทนเขาได้ แต่เขาไม่มีวันเอาอนาคตตัวเองไปเสี่ยงทำอะไรแบบนั้น

เฉินผิงหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

การคาดการณ์ของเขาเป็นจริง จู้จื่อซานไม่มีวันฆ่าเขา!

“ไอ้หนุ่ม ถึงฉันจะไว้ชีวิตแกเอาไว้ ก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะทำเหมือนกันกับฉันนะ แกนี่กำลังก้าวลงหลุมศพตัวเองแท้ๆ” จู้จื่อซานพูดออกมาทั้งที่กัดฟันแน่น

ดวงตาเขาหรี่ลงมาจนดูอันตราย

“คุณไม่ทำอะไรเลย นั่นก็เพียงพอแล้ว”

เมื่อพูดเช่นนั้นจบแล้ว เฉินผิงก็หันหลังเดินกลับไป

จู้จื่อซานเกือบจะสำลักโทสะของเขาตายขณะที่เห็นเฉินผิงเดินออกไป เขาถือหัวของกั๋วเว่ยไว้อยู่ มันจึงแตกออกเป็นชิ้นๆ ภายใต้การเกาะกุมอันทรงพลังของเขา

“ฉันจะทำให้แกตายอย่างสยดสยอง” เขาปฏิญาณ

จู้จื่อซานหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร

วิดีโอที่เฉินผิงถ่ายไว้แพร่ออกไปในสภายุทธจักรหลังจากที่กั๋วเว่ยตายไป

หลายคนมีความเห็นว่าเฉินผิงกำลังรนหาที่ตาย แต่หลังจากที่เขาอัปโหลดวิดีโอสองคลิปต่อกัน เขาก็ได้คนที่ชื่นชอบเขาไปบางส่วน

ไม่ใช่ทุกคนในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ที่ชอบใจสิ่งที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูทำ

สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งจิงตูมักจะใช้อำนาจตัวเองบังคับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งอื่นให้ยอมจำนน นอกจากนี้ยังเรียกร้องให้มีข้อกำหนดที่เข้มงวดสำหรับผู้ที่ต้องการเข้าร่วมสมาพันธ์เพื่อผลประโยชน์ของพวกเขาเอง

การกระทำของพวกเขาไม่เคยคำนึงถึงจุดประสงค์หลักของการก่อตั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ แต่ทว่าหลายคนกลับไม่กล้าต่อต้านพวกเขาเลย

แต่เฉินผิงไม่รู้เลยว่ามีตารางอันดับนี้อยู่ และเขายังไม่รู้อีกด้วยว่าหลายคนรู้จักเขาหลังจากวิดีโอที่เขาฆ่ากั๋วเว่ยเผยแพร่ออกไปแล้ว

หลัวเสียงนั่งอยู่ในสนามหน้าบ้านตระกูลหลัวที่โม่เป่ย

หลัวเสียงอายุเพียงยี่สิบเจ็ดปี แต่เขาก็เป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสูงสุด เขาฝึกฝนจนอยู่ครึ่งทางของการเป็นเจ้ายุทธ์แล้ว

กระนั้นเอง หลัวเสียงถูกจัดให้อยู่ในลำดับที่ห้าของอันดับเสรี ใครจะจินตนาการได้ว่าผู้ฝึกยุทธ์อันดับหนึ่งนั้นจะทรงพลังเพียงใด

หลงเซียวอาจเป็นที่รู้จักในฐานะชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในจิงตู แต่เขาก็ยังถูกจัดอยู่ในลำดับที่สิบในอันดับเสรี

จิงตูเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรต้าซย่า ดังนั้นสภาพแวดล้อมและทรัพยากรต่างๆ จึงดีกว่าที่อื่นในประเทศนี้มากนัก

คนรุ่นใหม่หลายคนทวีความโอหังขึ้นเมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ พวกเขาไม่ต้องทนทุกข์ทรมานมากในระหว่างการฝึก

อย่างไรแล้ว ในพื้นที่ด้อยพัฒนาบางแห่ง ผู้ฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งกลับจะเติบโตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว